Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Julia Szczygielska, Sędziowie Sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak, Asesor WSA Olga Białek (sprawozdawca), Protokolant Szymon Krzyszczuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 10 stycznia 2008r. sprawy ze skargi A.B. na uchwałę Rady Gminy w M. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie sprzedaży nieruchomości I. oddala skargę; II. przyznaje od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na rzecz pełnomocnika z urzędu adwokata J.K. wynagrodzenie w kwocie 292,80 zł (dwieście dziewięćdziesiąt dwa złote i osiemdziesiąt groszy) wraz z podatkiem VAT w wysokości 22 % od kwoty 240 zł z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej przyznanej z urzędu.
Rada Gminy M., w uchwale Nr [...] z dnia [...] podjętej na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. a ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 z późn.zm.) oraz art. 13 ust.1 w związku z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r., Nr 261, poz. 2603 z późn.zm.), wyraziła zgodę na zbycie w trybie przetargu ustnego nieograniczonego działki nr 360/6 położonej w K.
Na powyższą uchwałę skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wniosła A.B. oraz S.Ch., J.A., A.G., R.K. i I.S.
Kwestionując przedstawioną wyżej uchwałę A.B. wyjaśniła, że dotyczy ona nieruchomości dzierżawionej przez nią oraz przez pozostałych lokatorów budynku położonego w K. przy ul. [...] i wykorzystywanej jako ogródki przydomowe. Skarżąca podniosła, że wraz z innymi, wystąpiła do Sądu Rejonowego w J.G. o stwierdzenie zasiedzenia nieruchomości będącej przedmiotem uchwały, gdyż użytkuje ją od 30 lat. O fakcie tym została powiadomiona Gmina z prośbą o wstrzymanie decyzji o jej zbyciu do chwili orzeczenia sądu. Uchwała podjęta przez Radę Gminy i przeznaczenie nieruchomości do sprzedaży na drogę dojazdową do sąsiedniej posesji, jest zdaniem strony bardzo dla dzierżawców krzywdząca. W jej ocenie, radni zostali wprowadzeni w błąd, gdyż nie poinformowano ich o tym, że pierwsze umowy dzierżawy zawarte były od 1992 r. a przed tym okresem grunt wykorzystywany był "bez opłat dzierżawnych".
W odpowiedzi na skargę Gmina M. wniosła o jej oddalenie.
Zdaniem strony przeciwnej z zarzutów zawartych w skardze wynika, że w wyniku podjęcia spornej uchwały doszło do naruszenia nabytego przez skarżących prawa do dalszej dzierżawy terenu którego uchwała dotyczy, a także prawa własności nieruchomości nabytego w drodze zasiedzenia.
Odnosząc się do tak zinterpretowanych zarzutów Gmina stwierdziła, że są one pozbawione jakiegokolwiek uzasadnienia tak prawnego jak i faktycznego. Wręcz za nieprawdziwe uznano twierdzenie, że działka objęta uchwałą, przeznaczona została do sprzedaży na drogę dojazdową do prywatnej posesji. Jest ona bowiem przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową.
Zdaniem Gminy nie można też mówić o naruszeniu posiadanych przez skarżącą praw do spornej nieruchomości z powołaniem się na umowy dzierżawy. W tym względzie wyjaśniono, że umowy dzierżawy zawsze zawierane były na czas określony i w § 3 tych umów zawarte było zobowiązanie do ich rozwiązania za porozumieniem stron w wypadku, gdyby nieruchomość była niezbędna na cele zabudowy. Gmina zamierzając zbyć nieruchomość dokonała wypowiedzenia warunków umowy, zgodnie z przywołanym zapisem.
Strona przeciwna nie zgodziła się też z twierdzeniem, że doszło w niniejszej sprawie do zasiedzenia przedmiotowej nieruchomości. Nie przedłożono na tę okoliczność żadnego dowodu, ani też nie podjęto w tym przedmiocie żadnych działań przed sądem powszechnym. W tej sytuacji wobec braku naruszenia jakiegokolwiek prawa po stronie skarżącej odmówiono wstrzymania wykonania zaskarżonej uchwały.