4 II SA/Wr 566/03 Wyrok W Imieniu Rzeczypospolitej Polskiej Dnia 5 lipca 2005 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w następującym składzie: Przewodniczący: S. NSA Bogumiła Skrzypczak (sprawozdawca) Sędziowie: del. S. NSA Jerzy Krupiński Asesor WSA Ewa Kamieniecka Protokolant: Małgorzata Rutkiewicz po rozpoznaniu w dniu 5 lipca 2005 roku sprawy ze skargi K. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] roku Nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji odmawiającej przyznania zasiłku celowego; - o d d a l a skargę.
Uzasadnienie.
Wnioskiem z dnia [...] r. K. K. zwrócił się do Miejsko - Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w J.-L. o udzielenie pomocy finansowej w wysokości [...] zł miesięcznie przez okres sześciu miesięcy. Prośbę swoją wnioskodawca uzasadniał trudną sytuacją materialną wynikającą z braku możliwości znalezienia pracy i koniecznością przestrzegania zaleconej przez lekarza diety.
Kierownik Miejsko - Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w J. - L. decyzją z dnia [...] roku (Nr [...]) odmówił udzielenia zasiłku celowego. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że nie przyznano zasiłku okresowego, ponieważ nie odpowiada to celom i możliwościom pomocy społecznej, a ponadto faktyczny dochód strony przekracza dochód ustawowy.
Odwołanie od tej decyzji wniósł K.K. zarzucając, że nie otrzymuje żadnych dochodów i nie ma środków na wykupienie recept oraz zakup żywności.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W. decyzją z dnia [...] roku (Nr [...]) - wydaną na podstawie art. 138 § 2 Kpa, art. 31 ust. 1 i art. 32 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414 z późn. zm.) - uchyliło decyzję organu I instancji i sprawę przekazało temu organowi do ponownego rozpatrzenia.
W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy stwierdził, że zasiłki celowe i okresowe stanowią w ustawie o pomocy społecznej odrębne świadczenia, których udzielenie zależy od spełnienia różnych przesłanek. K. K. zwrócił się o pomoc finansową w stałej wysokości przez okres sześciu miesięcy. Z wniosku strony wynikało zatem, że wnosił on o zasiłek okresowy z ustawy o pomocy społecznej. Z sentencji decyzji organu I instancji wynika, że organ odmówił stronie zasiłku celowego, a w uzasadnieniu stwierdził, że odmawia zasiłku okresowego. W ocenie Samorządowego Kolegium Odwoławczego pomiędzy rozstrzygnięciem, a uzasadnieniem decyzji zachodzi sprzeczność. Organ odwoławczy wskazał też, że o ile zamiarem organu I instancji była odmowa przyznania zasiłku okresowego i zasiłku celowego, winien odnieść się do obu tych świadczeń zarówno w rozstrzygnięciu, jak i uzasadnieniu decyzji.
Ponadto Samorządowe Kolegium Odwoławcze wskazało, że zasiłek okresowy z pomocy społecznej może być przyznany osobom i rodzinom, jeżeli dochód osoby samotnie gospodarującej lub dochód rodziny nie przekracza kryterium dochodowego rodziny, ustalonego zgodnie z art. 4 ust. 1, a dochody oraz posiadane zasoby pieniężne nie wystarczają na zaspokojenie ich niezbędnych potrzeb, w szczególności ze względu na długotrwałą chorobę, niepełnosprawność, brak możliwości zatrudnienia. Jednak spełnienie wymagań do otrzymania zasiłku okresowego nie oznacza automatycznie jego przyznania. Świadczenie to nie ma charakteru obowiązkowego i jego udzielenie jest uzależnione miedzy innymi od możliwości finansowych organu. Przyznawanie i wypłacanie zasiłków okresowych należy do zadań zleconych gminie z zakresu administracji rządowej (art. 11 ust. 2). Realizacja tego świadczenia jest uzależniona od tego, czy gmina otrzymać odpowiednie środki finansowe od państwa. Jeśli środków takich nie otrzyma może odmówić udzielenia zasiłku okresowego, wykazując jednocześnie ich brak. Brak środków na zadania zlecone nie zwalnia jednak organu pomocy społecznej od rozważenia, czy w sprawie nie zachodzi konieczność udzielenia pomocy w ramach zadań własnych gminy, np. w formie zasiłku celowego. Zasiłek celowy jest bowiem świadczeniem udzielanym na zaspokojenie konkretnie określonych, niezbędnych potrzeb bytowych, których przykładowe wyliczenie zawiera art. 32 ustawy o pomocy społecznej. Zgodnie z art. 4 ust. 1 wskazanej ustawy, prawo do bezzwrotnych świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej, a więc również zasiłku celowego przysługuje, jeżeli miesięczny dochód na osobę w rodzinie nie przekracza ustawowego kryterium dochodowego, obliczonego w sposób wskazany w powyższym artykule, przy jednoczesnym wystąpieniu co najmniej jednej z okoliczności wymienionych w art. 3 pkt 2-11 ustawy, takich jak bezrobocie, niepełnosprawność, długotrwała choroba. Jeżeli dochód strony ubiegającej się o świadczenie przekracza ustawowe kryterium dochodowe organ zobowiązany jest rozważyć również udzielenie świadczeń specjalnych przewidzianych w ustawie o pomocy społecznej. Tej kwestii organ pierwszej instancji nie rozpatrywał w ogóle, stwierdzając jedynie, że dochód ustawowy został przekroczony, a udzielenie zasiłku nie odpowiada celom pomocy społecznej.