Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Julia Szczygielska, Sędzia NSA Zygmunt Wiśniewski, Asesor WSA Alicja Palus /sprawozdawca/, Protokolant Izabela Krajewska, po rozpoznaniu w II Wydziale na rozprawie w dniu 19 września 2006r. sprawy ze skargi Wojewody Dolnośląskiego na uchwałę Rady Gminy Bolesławiec z dnia 29 grudnia 2004r. nr XXI/142/04 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi Żeliszów I. stwierdza nieważność uchwały Rady Gminy Bolesławiec z dnia 29 grudnia 2004r. podjętej na XXI sesji Rady Gminy Bolesławiec opisanej w pkt. 8 protokołu obrad, stwierdzającej zgodność planu zagospodarowania przestrzennego wsi Żeliszów ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Bolesławiec uchwalonego uchwałą Nr XVIII/167/2000; II. stwierdza nieważność § 120 pkt 4 uchwały Rady Gminy Bolesławiec z dnia 29 grudnia 2004r. Nr XXI/142/04 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi Żeliszów; III. stwierdza, że uchwała opisana w pkt. I wyroku nie podlega wykonaniu w całości, a uchwała opisana w pkt. II wyroku nie podlega wykonaniu w części stanowiącej jej § 120 pkt 4.
Rada Gminy Bolesławiec w dniu 29 grudnia 2004 r., na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 5 i art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) oraz art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 717 ze zm.) oraz w związku z uchwałą Nr XIII/85/03 Rady Gminy Bolesławiec z dnia 30 grudnia 2003 r. w sprawie przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi Żeliszów, wydała uchwałę Nr XXI/142/04 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi Żeliszów. W § 120 tej uchwały zadecydowano, iż dla terenu oznaczonego symbolem R (tereny rolne wyłączone spod zabudowy) ustala się: 1) przeznaczenie podstawowe: tereny rolne; 2) przeznaczenie dopuszczalne: - lokalizacja sieci, nieuciążliwych obiektów i urządzeń infrastruktury technicznej i komunalnej, - lokalizacja stawów hodowlanych 3) ochronę istniejących zakrzewień i zadrzewień śródpolnych; 4) wyklucza się zabudowę, w tym mieszkaniową i zagrodową oraz związaną z produkcją rolną i inną działalnością gospodarczą.
W związku z tą częścią uchwały organ nadzoru - Wojewoda Dolnośląski wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę wraz z wnioskiem o stwierdzenie nieważności § 120 pkt 4 uchwały Nr XIII/142/04 Rady Gminy Bolesławiec z dnia 29 grudnia 2004 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi Żeliszów. W uzasadnieniu podał, że zgodnie z przepisem art. 20 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, plan miejscowy uchwala rada gminy po stwierdzeniu zgodności z ustaleniami studium, rozstrzygając jednocześnie o sposobie rozpatrzenia uwag do projektu planu oraz sposobie realizacji, zapisanych w planie inwestycji z zakresu infrastruktury technicznej, które należą do zadań własnych gminy, oraz zasad ich finansowania, zgodnie z przepisami o finansach publicznych. Część tekstowa planu stanowi treść uchwały, część graficzna oraz wymagane rozstrzygnięcia stanowią załączniki do uchwały (ust. 1). Wójt, burmistrz albo prezydent miasta przedstawia wojewodzie uchwałę, o której mowa w ust. 1, wraz z załącznikami oraz dokumentacją prac planistycznych w celu oceny ich zgodności z przepisami prawnymi (ust. 2). Wojewoda wskazał, że z wyciągu protokołu obrad Sesji Rady Gminy Bolesławiec, poświęconej między innymi uchwaleniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi Żeliszów, stwierdzono zgodność planu z ustaleniami "studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania gminy Bolesławiec", uchwalonym w dniu 29 listopada 2000 r. uchwałą Nr XVIII/167/2000 Rady Gminy Bolesławiec.
Dalej podał, iż takie stwierdzenie budzi poważne wątpliwości, ponieważ w uchwalonym planie wyznacza się tereny rolne z wyłączeniem zabudowy (oznaczone symbolem R), które w studium określone są jako tereny zabudowy mieszkaniowej niskiej intensywności - (symbol MN).
Zdaniem skarżącego, wymagania dotyczące stwierdzenia zgodności uchwalonego planu z obowiązującym studium nie mogą mieć tylko formalnego znaczenia. Podkreślono, że nowa ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym zastrzega w art. 9 ust. 4 i 5, że choć studium nie jest aktem prawa miejscowego, jego ustalenia są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych. Podobnej, wyraźnie ustanowionej normy nie znała poprzednio obowiązująca ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139 ze zm.). Ponadto wskazano, iż ustalenia planu miejscowego różnić się muszą od ustaleń studium, przede wszystkim w aspekcie swego zakresu i stopnia szczegółowości, jak również skutków prawnych dla mieszkańców Gminy i właścicieli gruntów. W ocenie organu nadzoru trudno przyjąć, aby istotną zmianę w zakresie zagospodarowania terenu pomiędzy ustaleniami studium, a uchwalonym planem ("tereny rolne z dopuszczeniem zabudowy", "tereny rolne z wyłączeniem zabudowy") traktować tylko jako uszczegółowienie i weryfikację terenów przeznaczonych pod zabudowę. W takiej sytuacji, przepis art. 9 ust. 4 ustawy pozbawiony byłby jakiegokolwiek znaczenia normatywnego. Ze wskazanego przepisu, a także z art. 20 ust. 1 ustawy wynika, że studium determinuje przyszły plan zagospodarowania przestrzennego o tyle przynajmniej, że plan ten nie powinien być z nim sprzeczny, zaś jego układ i treść powinna odpowiadać konstrukcji studium.