Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz Sędziowie Sędzia WSA Olga Białek (sprawozdawca) Sędzia WSA Anna Siedlecka Protokolant starszy sekretarz sądowy Małgorzata Boaro po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 13 stycznia 2015 r. sprawy ze skargi J. K. na uchwałę Rady Miejskiej w N. z dnia 29 kwietnia 2011 r. Nr [...] w przedmiocie wyrażenia zgody na sprzedaż nieruchomości oddala skargę.
Na sesji w dniu 29 kwietnia 2011 r. Rada Miejska w N. podjęła uchwałę nr [...], w której - działając na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. a ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r. nr 142, poz. 1591 z późn. zm. - zwanej dalej u.s.g.) - wyraziła zgodę na sprzedaż działki zabudowanej, oznaczonej geodezyjnie nr [...] o pow. 1,38 ha położonej w obrębie [...].
W dniu 25 września 2014 r. skargę na powyższą uchwałę w trybie art. 101 ust. 1 u.s.g., do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wniosła J. K. reprezentowana przez radcę prawnego B. N., wnioskując o stwierdzenie, że przedmiotowa uchwała, w zakresie w jakim podano w uzasadnieniu skargi, wydana została z naruszeniem prawa.
Rozwijając złożony wniosek pełnomocnik wyjaśnił, że skarżąca od kilkudziesięciu lat zamieszkuje z rodziną w budynku byłej szkoły, znajdującym się na działce nr [...] i posiada umowę najmu zawartą na czas nieoznaczony. W takiej sytuacji, zgodnie z "art. 34 ust. 1 pkt 1" ustawy o gospodarce nieruchomościami (dalej u.g.n.) przysługuje jej prawo pierwokupu nieruchomości. Skarżąca korzysta z budynku w większym zakresie niż wynika to z umowy najmu, a obiekt już dawno utracił cechy użyteczności publicznej. Zajmowany przez skarżącą lokal nie został wyodrębniony, jednak w jej ocenie, nie jest to okoliczność, która przesądzałaby o braku ww. uprawnienia. Wielokrotnie bowiem zgłaszała chęć wykupu całej nieruchomości. Na potwierdzenie tego stanowiska przywołała wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 maja 2010 r. (sygn.akt II CSK 629/09), który zapadł w sytuacji, gdy uprawniony domagał się ustalenia prawa pierwokupu jedynie wyodrębnionego lokalu a nie zakupu całej nieruchomości. Sąd Najwyższy wyjaśnił w nim, że gdyby pretendował on do nabycia całej nieruchomości przysługiwałby mu prawo pierwokupu. W tych okolicznościach skarżąca, uważa, że spełnia warunek ustawowy do skorzystania z prawa pierwokupu. Autor skargi zacytował również obszerne fragmenty uzasadnienia wyroku WSA w Krakowie z dnia 23 października 2010 r. (sygn.akt II SA/Kr 870/13), w którym przyjęto, między innymi, że jeżeli najemcy zbywanej nieruchomości nie zostali zawiadomieni o przeznaczeniu nieruchomości obejmującej lokale mieszkalne do zbycia, zgodnie z wymogiem wynikającym z art. 34 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami, to doszło do naruszenia ich interesu prawnego, niezależnie od tego czy sprzedaży podlega wyodrębniony lokal czy nieruchomość obejmująca cały budynek. Podjęcie w takich okolicznościach uchwały o zbyciu nieruchomości narusza interes prawny najemcy wynikający z art. 34 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 34 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami, co daje mu legitymację czynną do wniesienia skargi na podstawie art. 101 ust. 1 u.s.g. Cytując argumenty zawarte w przywołanym wyżej wyroku WSA w Krakowie, autor skargi w konkluzji stwierdził, że skarżąca nie została wezwana do realizacji przysługującego jej prawa "pierwokupu", czym Rada "Gminy" naruszyła powszechnie obowiązujące przepisy prawa.
W odpowiedzi na skargę, Burmistrz N. jako organ reprezentujący Gminę N. w postępowaniu sądowadministracyjnym wniósł jej oddalenie, uznając za nieuzasadniony zarzut naruszenia uprawnienia skarżącej wynikającego z pierwszeństwa do nabycia nieruchomości.