Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marta Laskowska - Pietrzak, Sędziowie Sędzia WSA Joanna Cylc - Malec, Sędzia NSA Grażyna Pawlos - Janusz (sprawozdawca), Protokolant Starszy asystent sędziego Łucja Krasińska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 21 września 2017 r. sprawy ze skargi A. M. na bezczynność Wójta Gminy w przedmiocie wniosku o rozgraniczenie nieruchomości I. zobowiązuje Wójta Gminy do załatwienia wniosku A. M. z dnia [...] r. w przedmiocie rozgraniczenia nieruchomości w terminie 30 dni od daty zwrotu akt administracyjnych sprawy po uprawomocnieniu się wyroku; II. stwierdza, że Wójt Gminy dopuścił się bezczynności w załatwieniu wniosku określonego w punkcie I wyroku, która miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; III. wymierza Wójtowi Gminy grzywnę w wysokości 200 (dwieście) złotych; IV. zasądza od Wójta Gminy na rzecz A. M. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
W dniu 30 maja 2017 r. do Sądu wpłynęła skarga A. M. (dalej: skarżąca) na bezczynność Wójta Gminy [...] w sprawie wszczętej na skutek wniosku skarżącej o rozgraniczenie nieruchomości, położonej w obrębie [...], oznaczonej jako działki nr [...] i [...] z nieruchomością położoną w obrębie [...], oznaczoną jako działki nr [...] i nr [...].
Skarżąca wyjaśniła, że pomimo upływu terminu załatwienia sprawy wyznaczonego w postanowieniu Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia 2 września 2016 r., znak: [...], Wójt [...] do dnia wniesienia skargi nie wydał decyzji w sprawie rozgraniczenia opisanych nieruchomości.
Mając na uwadze powyższe zarzuty skarżąca wniosła o "ukaranie" organu.
W odpowiedzi na skargę Wójt Gminy [...] wniósł o oddalenie skargi jako całkowicie bezzasadnej. Organ wskazał, że skarga ta została wniesiona na bezczynność Urzędu Gminy [...] w przedmiocie rozgraniczenia nieruchomości, nie budzi zaś wątpliwości, że Urząd Gminy nie posiada zdolności sądowej w postępowaniu sądowo-administracyjnym. Ponadto organ przyznał, że opisana wyżej sprawa nie została zakończona decyzją administracyjną, jednakże nie wynika to z winy organu. Organ wskazał, że ustalił koszty postępowania rozgraniczeniowego, rozkładając je po połowie na skarżącą - jako wnioskodawczynię oraz na właścicielkę nieruchomości sąsiedniej, której dotyczy rozgraniczenie. W związku z tym, że właścicielka sąsiedniej nieruchomości nie uiściła wymaganej zaliczki na poczet kosztów postępowania administracyjnego, kwota ta nie została od niej wyegzekwowana, organ nie był w stanie rozpoznać opisanego wniosku. Rozstrzygnięcie tego wniosku wiązałoby się bowiem z koniecznością pokrycia przez organ kosztów rozgraniczenia, a takich środków Gmina nie posiada w swoim budżecie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1066 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Kontrola ta - w myśl art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm., dalej: "p.p.s.a.") - obejmuje orzekanie w sprawach ze skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4 tego artykułu. Stosownie zaś do art. 149 § 1 p.p.s.a. sąd, uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4 p.p.s.a.:
1) zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu, interpretacji albo do dokonania czynności;
2) zobowiązuje organ do stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa;
3) stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania.
Jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa (§ 1a).