W odniesieniu do skargi zarzucającej bezczynność organu administracyjnego z powodu nie wydania decyzji administracyjnej w zakreślonym terminie w rozumieniu art. 17 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ żądanie jej może być uwzględnione przez Sąd na podstawie art. 26 powołanej ustawy, jeśli obowiązek wydania takiej decyzji wynika z obowiązujących przepisów prawa materialnego.
Brak takiego obowiązku po stronie organu administracyjnego powoduje, iż nie pozostaje on w bezczynności, co powoduje oddalenie skargi.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Alicji D. na bezczynność Komendanta Wojewódzkiego Policji w L. w przedmiocie nie wydania decyzji co do możliwości zameldowania się na pobyt stały skarżącej w lokalu mieszkalnym przy ul. N. 83/41 w L. lub wykupu tego lokalu mieszkalnego - skargę oddala.
Agnieszka D. działając przez przedstawiciela ustawowego matkę Alicję D. wniosła skargę na bezczynność Komendanta Wojewódzkiego Policji w L. wnosząc o zobowiązanie go do wydania merytorycznej decyzji w następującej sprawie:
Wskazana była zameldowana na pobyt czasowy w lokalu mieszkalnym przy ul. N. 83/41 od 29 lutego 2000 r. do 29 lutego 2001 r. a faktycznie zamieszkiwała w nim wraz z ojcem Czesławem D. od 5 lat. Lokal ten Czesław D. będąc emerytem miał przydzielony jako mieszkanie funkcyjne decyzją z dnia 8 września 1989 r. Komendant Wojewódzki Policji w L. pismem z dnia 22 sierpnia 2001 r. wyraził zgodę na wykup tego lokalu przez najemcę. Z racji pogorszenia się stanu zdrowia Cz. D. w dniu 28 lipca 2000 r. wyraził on wolę by po jego śmierci w lokalu tym zamieszkała córka Agnieszka D. i dokonała jego wykupu. W dniu 22 sierpnia 2000 r. Czesław D. zmarł, a podjęte na przełomie marca i kwietnia 2001 r. starania Alicji D. zmierzające do zameldowania na pobyt stały w powyższym lokalu córki Agnieszki D. okazały się bezowocne, a Komenda Wojewódzka Policji w L. prowadząc korespondencję odmawia zgody na powyższe żądanie, jak również kwestionuje uprawnienia Agnieszki D. do wykupu tego lokalu.
Żądanie powyższe załatwione być winno w drodze merytorycznego rozstrzygnięcia decyzją administracyjną, a taka w sprawie nie została wydana. Zgodnie z zarządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 30 września 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad przydziału, opróżniania i norm zaludnienia lokali mieszkalnych oraz tymczasowych kwater przeznaczonych dla policjantów wydanym na podstawie art. 97 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1991 r. o Policji sprawy nim objęte rozstrzygane są w drodze decyzji administracyjnych. Dlatego organ właściwy jeżeli nie chciał zameldować na pobyt stały córki zmarłego funkcjonariusza, czy też chciał odmówić jej prawa do wykupu przedmiotowego lokalu, to winien uczynić to w drodze decyzji administracyjnej, a nie zwykłego pisma. Pismo skierowane w tej sprawie do Komendanta Głównego Policji w W., które należy uznać za zażalenie o jakim stanowi art. 37 Kpa, okazało się bezskuteczne. Dlatego żądanie skargi jest uzasadnione.
W odpowiedzi na skargę wniesiono o jej oddalenie, bowiem w sprawie brak jest podstawy prawnej do wydania decyzji administracyjnej, a merytorycznie lokal przedmiotowy nie może być przydzielony dla Agnieszki D., ani jej odsprzedany, a tym samym nie może być wyrażona zgoda na zameldowanie jej na pobyt stały w tym lokalu. O wszystkim tym matka skarżącej Alicja D. była szczegółowo poinformowana szeregu pismami do niej skierowanymi w odpowiedzi na jej żądanie.
Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznając skargę zważył, co następuje:
Przede wszystkim podnieść należy, że w trakcie postępowania sądowego Agnieszka D. stała się pełnoletnia i dlatego stała się w pełni zdolną do czynności prawnych. Po tej uwadze należy podnieść, że skarga nie jest zasadna. W myśl art. 107 par. 1 Kpa każda decyzja administracyjna opierać się winna na wskazanej w niej podstawie prawnej, która wynika z obowiązujących przepisów prawa administracyjnego. Obowiązek powołania podstawy prawnej decyzji administracyjnej odnosi się tak do decyzji przyznającej określone uprawnienia stronie, jak też decyzji odmawiających przyznania takich uprawnień. Jeśli natomiast przepisy obowiązującego prawa nie stanowią, iż określony stan faktyczny rozstrzygany jest przez wydanie decyzji administracyjnej przez uprawniony organ administracji publicznej, to wydanie takiej decyzji przez ten organ powodowałoby iż byłaby ona wydana bez podstawy prawnej, a przez to dotknięta byłaby wadą nieważności wskazaną w art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa /wyrok NSA z dnia 23 lutego 1981 r. SA 109/81 - GAP 1987 nr 8 str. 45.