Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Witold Falczyński, Sędziowie Sędzia WSA Ewa Ibrom,, Asesor WSA Wiesława Achrymowicz (sprawozdawca), Protokolant Asystent sędziego Rafał Ostrowski, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 26 września 2006 r. sprawy ze skargi Z. W. na bezczynność Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w przedmiocie świadczeń z pomocy społecznej I. oddala skargę; II. przyznaje [...] G. S. kwotę 292, 80 (dwieście dziewięćdziesiąt dwa 80/100) złotych płatną od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, która obejmuje również należny podatek od towarów i usług.
II SAB/Lu 9/06
Uzasadnienie
W dniu 14 lutego 2006 r. Z. W. złożył skargę na bezczynność Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej . Wskazał, że organ nie rozpatrzył jego wniosków o pomoc społeczną, złożonych 3 stycznia 2006 r. i 8 lutego 2006 r. Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie poprzedził pismem, nazwanym skargą na niezałatwienie sprawy, złożonym Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w dniu 13 lutego 2006 r.
W odpowiedzi na skargę Kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej wnosił o jej oddalenie, jako oczywiście niezasadnej. W uzasadnieniu podnosił, że na skutek wniosku Z. W., złożonego 3 stycznia 2006 r. organ podjął czynności. W toku postępowania koniecznym było przedłużenie terminu załatwienia sprawy, który organ wyznaczył do 28 lutego 2006 r. Skarżący został pisemnie zawiadomiony o nowym terminie rozstrzygnięcia jego wniosku. Natomiast odnośnie wniosku Z. W., złożonego dnia 8 lutego 2006 r., ustawowy termin na załatwienie tej sprawy upłynie z dniem 8 marca 2006 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny rozpoznając skargę zważył, co następuje:
Skarga Z. W. jest niezasadna.
Pismo Z. W. złożone 13 lutego 2006 r. do Samorządowego Kolegium Odwoławczego należy potraktować, jako zażalenie z art. 37 § 1 k.p.a., które stanowi o dopuszczalności skargi na bezczynność organu pierwszej instancji w rozumieniu art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi / Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. /.
Kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej , jako organ pierwszej instancji, nie pozostawał w bezczynności w dacie wniesienia skargi, skoro na podstawie art. 36 § 1 k.p.a. przedłużył termin załatwienia sprawy do 28 lutego 2006 r. / pismo z dnia 1 lutego 2006 r. /. Przedłużenie terminu załatwienia sprawy było zasadne. Wynikało z konieczności wyznaczenia kolejnego terminu przeprowadzenia wywiadu środowiskowego.
Także w dacie wyrokowania w sprawie niniejszej organ nie pozostawał bezczynny. Kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej dokonał oceny pism Z. W., składanych kolejno 3 stycznia 2006 r., 16 stycznia 2006 r., 23 stycznia 2006 r. oraz 8 lutego 2006 r. i w dniu [...]marca 2006 r. wydał decyzję o odmowie przyznania Z. W. specjalistycznych usług opiekuńczych. Jeśli Z. W. uznał ją za błędną lub niepełną, to dla zgłoszenia w tym przedmiocie zarzutów winien wystąpić odpowiednio z odwołaniem / art. 127 § 1 k.p.a. / lub z wnioskiem o uzupełnienie decyzji / art. 111 § 1 k.p.a. /.
Stan bezczynności organu istnieje, gdy organ nie rozstrzyga o żądaniu strony, pomimo upływu terminów załatwienia sprawy z art. 35 k.p.a. bądź z art. 36 § 1 k.p.a. Ten stan musi istnieć także w chwili wyrokowania przez sąd administracyjny w sprawie ze skargi na bezczynność.
Wydanie decyzji załatwiającej sprawę administracyjną przed rozstrzygnięciem skargi na bezczynność przez sąd administracyjny / nawet jeśli wydanie aktu administracyjnego nastąpiło po upływie terminów na załatwienie sprawy / oznacza, że organ administracji nie pozostaje w bezczynności. W takiej sytuacji skarga na bezczynność organu administracji nie podlega uwzględnieniu.