W przypadku przewlekłości istotą działania sądu administracyjnego jest stwierdzenie tego stanu (w nawiązaniu do art. 417('1) kc) oraz czy miał on miejsce z rażącym naruszeniem prawa (w szczególności do ustawy z dnia 20 stycznia 2011 r. Dz. U. Nr 34, poz. 173). Nie wiadomo dlaczego istoty tej nie oddaje art. 149 par. 1 p.p.s.a. (Dz. U. z 2012 r., poz 270)
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Halina Kremis Sędziowie: Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz (sprawozdawca) Sędzia WSA Anna Siedlecka Protokolant: Asystent sędziego Łukasz Cieślak po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 25 kwietnia 2013 r. sprawy ze skargi G. L. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Okręgową Komisję Kwalifikacyjną D. Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa we W. w przedmiocie nadania uprawnień budowlanych do projektowania w specjalności drogowej bez ograniczeń I. zobowiązuje Okręgową Komisję Kwalifikacyjną D. Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa we W. do załatwienia wniosku G. L. w terminie 30 dni od daty zwrotu akt administracyjnych wraz z odpisem prawomocnego wyroku; II. stwierdza, że przewlekłe prowadzenie postępowania organu nie miało miejsca z rażącym naruszeniem prawa; III. zasądza od Okręgowej Komisji Kwalifikacyjnej D. Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa we W. na rzecz strony skarżącej kwotę 530,56 zł (słownie: pięćset trzydzieści złotych pięćdziesiąt sześć złotych) z tytułu zwrotu kosztów postępowania sądowego.
W dniu 21 listopada 2012 r. skarżący wniósł zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie i przewlekłość postępowania. Podał, że w dniu 22 sierpnia 2012 r. złożył wniosek o nadanie uprawnień budowlanych, zaś organ nie przestrzega terminów załatwienia sprawy określonych w art. 35 § 3 k.p.a.
Postanowieniem z dnia 10 stycznia 2013 r. organ wyższego stopnia nie stwierdził przewlekłości postępowania. Organ ten wskazał, że procedurę załatwienia sprawy reguluje przede wszystkim rozporządzenie Ministra Transportu i Budownictwa z dnia
28 kwietnia 2006 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie
(Dz. U. Nr 83, poz. 578 ze zm.), zwane dalej rozporządzeniem. Wyróżnia ono dwa etapy postępowania, z których każdy możne zakończyć się wydaniem decyzji.
W pierwszym etapie organ bada, czy strona spełnia warunki dopuszczenia do egzaminu na uprawnienia budowlane. Gdy ich nie spełnia, organ wydaje decyzję odmowną. Drugi etap obejmuje złożenie egzaminu, przy czym egzaminy przeprowadza się co najmniej dwa razy w roku. O terminie egzaminu zawiadamia się stronę co najmniej miesiąc wcześniej. Zwłoka organu zachodziłaby więc dopiero wówczas, gdyby organ nie wyznaczył terminu egzaminu niezwłocznie po zakończeniu postępowania kwalifikacyjnego. Jednak w postępowaniu tym nie stosuje się art. 35 k.p.a. Organ bowiem nie może załatwić sprawy, czyli wydać decyzji o nadaniu uprawnień budowlanych, w terminach przewidzianych w art. 35 k.p.a.
Organ mógłby w tym terminie wydać decyzję odmowną, jednak organ wyższego stopnia nie może wyznaczyć terminu do takiego załatwienia sprawy.
Skarżący działający przez zawodowego pełnomocnika wniósł do sądu administracyjnego skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania i bezczynność w zakresie I etapu postępowania z żądaniem wyznaczenia terminu załatwienia sprawy w
I etapie postępowania. Według skarżącego, do wniosku złożonego w dniu
22 sierpnia 2012 r. dołączył wszystkie wymagane dokumenty. Organ w dniu
1 października 2012 r. wezwał skarżącego do uzupełnienia wniosku, zaś po uzupełnieniu ponowił wezwanie w dniu 17 października 2012 r. Kolejno organ wezwał skarżącego do osobistego stawienia się w dniu 4 grudnia 2012 r. w celu złożenia dalszych wyjaśnień. Po spotkaniu organ zobowiązał skarżącego do dołączenia elementów opracowań projektowych, co skarżący wykonał, ale organ w dniu
21 stycznia 2013 r. zażądał uzupełnienia tych opracowań. W ocenie skarżącego przesłanki uzyskania uprawnień budowlanych ustanawia art. 14 prawa budowlanego i rozporządzenie, zaś skarżący przesłanki te spełnia, czego nie kwestionuje organ. Organ nie stosował bowiem § 7 ust. 4 rozporządzenia. Organ ponadto bezpodstawnie żądał od skarżącego dokumentów, które zgodnie z § 5 i 6 powinien zażądać od właściwych organów, autora projektu lub inwestora. Nietrafny był pogląd organu wyższego stopnia, jakoby w nin. sprawie postępowanie nie miało jakichkolwiek ram czasowych.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie. W ocenie organu były wątpliwości, czy skarżący spełnia warunek określony w art. 14 ust. 4 p.b., czyli wymaganie, aby praktyka zawodowa odbyła się pod kierownictwem osoby posiadającej odpowiednie uprawnienia budowlane. Udzielone przez skarżącego wyjaśnienia były niepełne i wymagały uzupełnienia. W dniu 4 grudnia 2012 r. skierowano do skarżącego wezwanie w nawiązaniu do § 7 ust. 6 pkt 2 rozporządzenia, do wyjaśnienia i uzupełnienia złożonych dokumentów, w terminie 30 dni. Jednak skarżący nie przedłożył wszystkich wymaganych elementów opracowań projektowych, jak też pomimo wezwania nie wskazał organów, do których zostały złożone. Pismem z dnia 6 lutego 2013 r. skarżący odmówił dołączenia dalszych dokumentów. Organ wskazał w końcu, że nie jest organem administracji publicznej w rozumieniu przepisów k.p.a., zaś argumentacja skarżącego nie jest uzasadniona merytorycznie. Organ przedstawił tezy wyroków sądowych wyjaśniające znaczenie art. 14 ust. 4 p.b. Postępowanie weryfikacyjne książek praktyki zawodowej skarżącego przedłuża się ze względu na brak dobrej woli skarżącego, który nie dostarcza istotnych dokumentów umożliwiających ustalenie przebiegu jego praktyki zawodowej i jej odbycia zgodnie z wymogami prawa.