Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Olga Białek (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Cisek, Sędzia NSA Zygmunt Wiśniewski, Protokolant Wojciech Śnieżyński, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 3 lutego 2010r. sprawy ze skargi F. W. na bezczynność Wojewody D. w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami RP I. zobowiązuje Wojewodę D. do wydania w terminie trzech miesięcy od dnia zwrotu akt administracyjnych wraz z prawomocnym wyrokiem, decyzji rozstrzygającej wniosek skarżącej o potwierdzenie prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej; II. zasądza od Wojewody D. na rzecz skarżącej kwotę 100 zł (sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Pismem z dnia 2 listopada 2009 r. F. W. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na bezczynność Wojewody D. w sprawie z wniosku F. W. i K. T. o wydanie decyzji potwierdzającej prawa wnioskodawczyń do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez J. i E. K. nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, wnioskując o zobowiązanie organu do niezwłocznego wydania przedmiotowego aktu.
W uzasadnieniu skargi wyjaśniono, że w dniu 27 kwietnia 2007 r. F. W. działając imieniem własnym i jako pełnomocnik S. K. oraz K. T. złożyły do Wojewody D. wniosek o potwierdzenie prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami kraju. Stwierdzono, że po złożeniu wniosku organ nie podejmował w sprawie żadnych czynności ograniczając się do wyznaczenia nowych terminów załatwienia sprawy. Dopiero po upływie roku - 30 stycznia 2009 r. Wojewoda wezwał strony do uzupełnienia wniosku w terminie 6 miesięcy od dnia otrzymania pisma. Skarżąca pismami z dnia 18 stycznia 2008 r. i z dnia 31 października 2008 r. zwracała się o nadanie sprawie biegu. Ze względu na nieuzasadnioną zwłokę, działając na podstawie art. 37 § 1 k.p.a., złożyła zażalenie do organu wyższego stopnia. Postanowieniem z dnia 27 maja 2009 r. Minister Skarbu Państwa uznając zażalenie za uzasadnione wyznaczył Wojewodzie termin czterech miesięcy do rozpatrzenia przedmiotowej sprawy od dnia otrzymania tego postanowienia. Pomimo, że skarżąca otrzymała ww. postanowienie 4 czerwca 2009r. do dnia 2 listopada 2009 r. nie doręczono jej żadnej decyzji ani nie przekazano informacji o podjętych w sprawie czynnościach. Ponieważ Wojewoda pozostaje w oczywistej bezczynności wniesienie skargi stało się w ocenie skarżącej konieczne.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda D. wniósł o jej oddalenie. Organ przedstawił dotychczasowy przebieg sprawy wyjaśniając, że w piśmie z dnia 30 stycznia 2009 r. strony zostały wezwane do uzupełnienia w terminie 6 miesięcy braków formalnych wniosku. Przedłożone w czerwcu 2009 r. dokumenty (oświadczenia) okazały się niewystarczające z powodu podpisania tych oświadczeń przez K. Z. - pełnomocnika strony. Nie przedstawiono również dowodów potwierdzających posiadanie przez S. K. obywatelstwa polskiego. Organ zakwestionował ponadto skuteczność oświadczenia złożonego przez K. Z., działającą jako pełnomocnik S. K., w którym "zrzeka" się ona prawa do rekompensaty na rzecz F. W.. Wobec zaistniałych braków organ ponownie, pismem z dnia 30 listopada 2009 r., wezwał strony do uzupełnienia braków wniosku z dokładnym określeniem wymogów jakie powinny spełniać dowody o dostarczenie których strony zostały wezwane. Zdaniem Wojewody przedstawione okoliczności wskazują na brak woli stron do uzupełniania wniosku, zgodnie z wezwaniem organu. W takiej sytuacji organ nie ma możliwości podjęcia kolejnych czynności w sprawie bez przedłożenia przez strony wskazanych dowodów, których treść będzie miała bezpośredni wpływ na merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy.
W piśmie procesowym z dnia 29 stycznia 2010 r. skarżąca podtrzymała dotychczasowe stanowisko w sprawie, wnosząc o zwrot kosztów postępowania.