Art. 43 ust. 2 cytowanej ustawy dopuszcza możliwość przekazania gospodarstwa rolnego na rzecz kilku następców, ale pod warunkiem, że prowadzą oni gospodarstwo rolne a przez podział gospodarstwa rolnego przekazywanego dojdzie do poprawy struktury obszarowej gospodarstw następców i zwiększenie produkcji rolnej tych gospodarstw.
Wyjątek ten nie może być interpretowany rozszerzająco.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu (...) ze skargi (...) na decyzję Wojewody (...) w przedmiocie odmowy sporządzenia umowy przekazania własności i posiadania gospodarstwa rolnego na rzecz dwóch następców na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 lutego 1982 r. II SA 121/82
uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę.
Zagadnienie będące przedmiotem sporu było już rozważane przez Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 13 marca 1981 r. III CZP 5/81 /OSNCP 1981 z. 8 poz. 147/, na którą to zresztą uchwałę rewizja nadzwyczajna się powołuje.
W uchwale tej przyjęto pogląd, że sporządzona przez Naczelnika Gminy umowa o przekazanie przez rolnika gospodarstwa rolnego na współwłasność dwojgu jego dzieciom /jako następcom/ nie posiadających własnych gospodarstw rolnych jest nieważna z powodu jej sprzeczności z art. 43 ust. 2 ustawy z dnia 27 października 1977 r. o zaopatrzeniu emerytalnym oraz innych świadczeniach dla rolników i ich rodzin /Dz.U. nr 32 poz. 140/.