Podmiotami "przywileju podatkowego" określonego w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 18 maja 1990 r. w sprawie zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego przychodów z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności gospodarczej /Dz.U. nr 35 poz. 203 ze zm./ są zarówno spółka cywilna /w zakresie podatku obrotowego/, jak i każdy ze wspólników /w zakresie ciążącego tylko na nim obowiązku w podatku dochodowym/.
skargę oddala.
Leszek F. wystąpił do Izby Skarbowej o uznanie nieważności ostatecznej decyzji Urzędu Skarbowego - którą stwierdzono, że wymieniony wyżej podatnik utracił z dniem 1 maja 1991 r. prawo do zwolnienia od podatku dochodowego za okres od 21 lipca 1990 r. do 15 maja 1991 r. Zdaniem podatnika decyzja ta została wydana z rażącym naruszeniem przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 1990 r. w sprawie zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego przychodów z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności gospodarczej /Dz.U. nr 32 poz. 203/ - w związku z przepisami dotyczącymi spółek cywilnych. Działalność gospodarczą prowadziła spółka cywilna i tylko ona była "podatnikiem" ww. podatków. Po wystąpieniu Leszka F. ze spółki pozostali wspólnicy, w ramach tej spółki, prowadzą działalność gospodarczą do chwili obecnej. Wystąpienie jednego ze wspólników ze spółki nie może rodzić w stosunku do niego skutków prawnych w postaci utraty prawa do korzystania ze zwolnienia od podatków i - w konsekwencji wymiaru tych podatków.
Skarżący powołał się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 października 1992 r. SA/Wr 959/92 - ONSA 1993 Nr 4 poz. 99 stwierdzający, że w sytuacji, gdy jako podmiot przywileju podatkowego występuje spółka cywilna osób fizycznych, przywilej ten ma charakter niepodzielny i przysługuje wszystkim wspólnikom łącznie.
Izba Skarbowa odmówiła wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności ww. decyzji Urzędu Skarbowego. Decyzja przyznająca zwolnienie od podatków została wydana na imię i nazwisko wspólników, pod warunkiem przewidzianym w par. 6 ust. 1 rozporządzenia, że podatnik w okresie objętym zwolnieniem i w ciągu dwóch następnych lat nie zaprzestanie na stałe działalności gospodarczej. Powoduje to - w sytuacji podatnika, który wystąpił ze spółki 15 maja 1991 r. i w tym dniu zaprzestał prowadzenia działalności, utratę zwolnienia od podatków za cały okres działalności. Nadto - zdaniem Izby Skarbowej - decyzja, wobec zapłacenia należnych podatków, wywołała nieodwracalne skutki prawne. Po rozpoznaniu odwołania podatnika, Minister Finansów utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
Zdaniem organu odwoławczego fakt kontynuowania działalności przez spółkę świadczy o tym, że zwolnienie nadal przysługuje jej aktualnym wspólnikom. Skoro Leszek F. z dniem 15 maja 1991 r. przestał być wspólnikiem firmy "B", słusznie potraktowany został przez organy podatkowe obu instancji jako odrębna osoba fizyczna.
W skardze na decyzję Ministra Finansów Leszek F. wniósł o jej uchylenie - wraz z decyzją Izby Skarbowej - oraz o stwierdzenie nieważności decyzji Urzędu Skarbowego, którą podatnik kwestionował w trybie nadzoru.
Rażące naruszenie prawa przez Urząd Skarbowy polega, zdaniem skarżącego, na:
1/ potraktowaniu go jako indywidualnego podatnika, w sytuacji gdy działalność prowadził w ramach spółki cywilnej, co było niezgodne z par. 1 ust. 1 cyt. rozporządzenia;
2/ naruszeniu par. 6 ust. 1 rozporządzenia, gdyż spółka cywilna zachowała zwolnienie, spełniając określone tym przepisem wymogi;