Przez szczegółowe warunki zwolnienia, o których mowa w art. 12 ust. 7 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /t.j. Dz.U. 1993 nr 94 poz. 431 ze zm./ należy rozumieć warunki konkretyzujące jedynie warunki podstawowe przewidziane w ustawie.
Rada gminy nie jest natomiast uprawniona do określania dodatkowych warunków polegających na ograniczeniach podmiotowych dotyczących zwolnień od podatku.
Uchwałą z 19 marca 1994 r. Rada Gminy w B., na podstawie art. 12 ust. 7 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /Dz.U. 1993 nr 94 poz. 431 ze zm./, określiła tryb i szczegółowe warunki od podatku rolnego użytków rolnych, na których zaprzestano produkcji rolnej.
W par. 3 ust. 1 uchwały jako jeden z warunków zwolnienia określiła "zaprzestanie produkcji rolnej na wszystkich gruntach podatnika o klasach niższych od klasy gruntów, których dotyczy zwolnienie". par. 4 uchwały otrzymał brzmienie "Zwolnieniu nie podlegają grunty dzierżawne lub użytkowane ze Skarbu Państwa i zasobów komunalnych gminy".
Par. 6 uchwały uchylił 19 marca 1994 r. moc poprzednio obowiązującej uchwały Rady Gminy w B. z 7 lutego 1992 r. w sprawie warunków zwolnienia z podatku rolnego gruntów odłogowych do 3 lat.
Wojewoda S. rozstrzygnięciem nadzorczym z 18 kwietnia 1994 r. wydanym na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, orzekł o nieważności ww. przepisów uchwaliły Rady Gminy z 19 marca 1994 r. Uzasadniając orzeczenie o nieważności par. 3 ust. 1 pkt 4 oraz par. 4 uchwały, wojewoda wskazał na treść art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym, który stanowi, że użytki rolne, na których zaprzestano produkcji rolnej są zwolnione od podatku rolnego od gruntów za okres nie dłuższy niż 3 lata.
Warunkiem, po spełnieniu którego podatnik jest zwolniony do podatku, jest zaprzestanie produkcji rolnej na użytkach rolnych. Z przepisów ustawy o podatku rolnym nie wynika natomiast, aby rady gmin były uprawnione do określenia dodatkowych warunków polegających na ograniczeniach podmiotowych bądź przedmiotowych dotyczących zwolnień od podatku rolnego. Rada gminy nie jest więc - zdaniem wojewody - uprawniona do nakładania na podatników dodatkowych warunków, polegających na zaprzestaniu produkcji rolnej podatnika na wszystkich jego gruntach niższych klas gruntów, których dotyczy zwolnienie. Nie jest też ona uprawniona do wyłączania ze zwolnienia gruntów wydzierżawionych lub użytkowanych od Skarbu Państwa i zasobów komunalnych gminy. Na podstawie art. 12 ust. 7 ustawy o podatku rolnym, rady gmin określają tryb i szczegółowe warunki zwolnienia od podatku, jednak mogą to być jedynie warunki konkretyzujące warunek przewidziany w ustawie, którego spełnienie zwalnia podatnika od podatku. Warunkiem tym jest zaprzestanie produkcji rolnej.
W par. 6 Uchwały Rady gminy ustaliła, że 10 marca 1994 r. traci moc poprzednia uchwała z 7 lutego 1992 r., par. 7 uchwały z 19 marca 1994 r. Stanowi natomiast, że wchodzi ona w życie z dniem rozplakatowania obwieszczeń na terenie gminy, co nastąpiło 21 marca 1994 r. Skoro więc uchwała Rady Gminy z 19 marca 1994 r. weszła w życie 21 marca 1994 r., to z tą datą najwcześniej mogła utracić moc uchwała z 7 lutego 1992 r.
W skardze na rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody działający w imieniu Rady Gminy w B. wójt tej gminy wyjaśnił, że wprowadzenie warunku określonego w par. 3 ust. 1 pkt 4 podyktowane zostało względami racjonalnej gospodarki rolnej. Chodziło tu o przeciwdziałanie sytuacjom, w których uprawiane były grunty np. V klasy /zwolnione od podatku/, a grunty klas od I do IV byłyby odłogowane.