Postanowienia przepisu par. 20 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1999 r. w sprawie podatku akcyzowego /Dz.U. nr 105 poz. 1197 ze zm./ dotyczą eksporterów towarów stanowiących wyroby akcyzowe.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi "F." s.c. Bohdan B., Jerzy C. na decyzję Izby Skarbowej w O. z dnia 20 lutego 2001 r. (...) w przedmiocie podatku od towarów i usług za lipiec 2000 r. - oddala skargę.
Decyzją z dnia 20.02.2001 r. (...), wydaną na podstawie art. 233 par. 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej Izba Skarbowa w O. utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w Sz. z dnia 2 listopada 2000 r. (...) określającą s.c. "F." Bohdan B., Jerzy C., Aleksander P. kwotę zwrotu różnicy podatku od towarów i usług naliczonego nad należnym za lipiec 2000 r., kwotę zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę oraz ustalającą Spółce dodatkowe zobowiązanie podatkowe za ten miesiąc.
Jak wynikało z uzasadnienia Spółka powiększyła kwotę podatku naliczonego do odliczenia o kwotę podatku akcyzowego zawartego w cenie netto towarów akcyzowych /benzyny ekstrakcyjnej/ służących do wyrobu towarów, które następnie były eksportowane. Ponieważ te eksportowane towary nie były towarami akcyzowymi /okładziny ścierne/ Spółka - zdaniem organów podatkowych obu instancji - nie miała prawa do zastosowania przepisu par. 20 rozporządzenia Ministra Finansów 15 grudnia 1999 r. w sprawie podatku akcyzowego, zgodnie z którym eksporter towaru akcyzowego może zwiększyć podatek VAT naliczony o kwotę podatku akcyzowego zawartego w cenie nabycia eksportowanego towaru. Stosując ten przepis Spółka - podatniczka w lipcu 2000 r. zawyżyła w deklaracji VAT-7 kwotę nadwyżki podatku od towarów i usług naliczonego nad należnym do zwrotu, z czego wyniknęły określone w decyzji konsekwencje podatkowe.
W skardze na tę decyzję skierowanej do Naczelnego Sądu Administracyjnego Spółka cywilna "F." Bohdan B., Jerzy C. wniosła o jej uchylenie oraz o uchylenie decyzji organu I instancji wydanej w tej sprawie.
Przyjęta przez organy podatkowe obu instancji wykładnia przepisu par. 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1999 r. w sprawie podatku akcyzowego była błędna. Nie można stawiać między określeniami "eksportowany wyrób akcyzowy" a "eksportowany towar" znaku równości. Podstawową regułą interpretacyjną jest bowiem przypisanie tak samo brzmiącym wyrazom tych samych zakresów znaczeniowych, co za tym idzie -odmiennie należy rozumieć wyrazy odmiennie brzmiące. Jeśli by intencją normodawcy było zawężenie zastosowania całego przepisu jedynie do wyrobów akcyzowych, zostałoby to wyraźnie wskazane w zdaniu drugim. Wówczas zdanie to otrzymałoby brzmienie "dotyczy to również podatku akcyzowego zawartego w cenach surowców i materiałów zużytych do wytworzenia wyeksportowanych wyrobów akcyzowych". Zdanie pierwsze zatem odnosi się do wyrobów akcyzowych wymienionych w załączniku 6 do ustawy o podatku od towarów i usług, zaś zdanie drugie - do wszystkich towarów, o których mowa w art. 2 pkt 1 i 4 ustawy. Trudno znaleźć racjonalne uzasadnienie stanowiska, wedle którego normodawca w rozporządzeniu posłużyłby się terminem tak ugruntowanym w prawie podatkowym, jak termin "towar", dla przypisania mu rozumienia odmiennego, lub chociażby węższego, niż przyjęte w pozostałych przepisach podatkowych.
Jest bezsporne, że benzyna ekstrakcyjna została zużyta do wytworzenia wyeksportowanych towarów, to jest okładzin ciernych. Dlatego zwiększenie podatku naliczonego o kwotę podatku akcyzowego nastąpiło zgodnie z prawem. W takiej sytuacji niezasadne było także naliczenie odsetek za zwłokę od zaległości podatkowej oraz ustalenie dodatkowego zobowiązania podatkowego na podstawie art. 27 ust. 4 i 6 ustawy o podatku od towarów i usług; ewidencja zawierała dane konieczne do sporządzenia deklaracji podatkowej, a spółka nie zawyżyła kwoty zwrotu podatku.