Niejasności lub wątpliwości dotyczące oceny stanu faktycznego nie mogą być rozstrzygane na niekorzyść podatnika. Tylko wtedy można podatnikowi zarzucić niedopełnienie ciążącego na nim obowiązku, gdy treść tego obowiązku jest w pełni zrozumiała, a ponadto podatnik ma realne możliwości wywiązania się z obowiązku, wynikającego z przepisu prawa.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Elżbiety I. na decyzję Izby Skarbowej w O. z dnia 14 maja 1987 r. w przedmiocie wyłączenia z opodatkowania podatkami obrotowym i dochodowym przychodów ze sprzedaży ewidencjonowanej za 1986 r. i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Urzędu Skarbowego w O., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Izby Skarbowej w O. kwotę dwa tysiące złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącej.
Elżbieta I., wykonująca na podstawie stosownego zezwolenia rzemiosło w zakresie krawiectwa lekkiego, korzystała w 1986 r. z opodatkowania podatkami obrotowym i dochodowym na warunkach określonych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 1984 r. w sprawie opodatkowania podatkiem obrotowym i dochodowym od przychodów ze sprzedaży ewidencjonowanej /Dz.U. 1985 nr 1 poz. 4/.
Decyzją z dnia 13 października 1986 r. Urząd Skarbowy w O., na podstawie par. 14 ust. 1 pkt 3 cytowanego rozporządzenia, wyłączył podatniczkę z powyższej formy opodatkowania, a w uzasadnieniu tej decyzji stwierdził, że ewidencja obrotów za 1986 r. prowadzona była nierzetelnie, gdyż podatniczka nie rozgraniczyła w tej ewidencji należności uzyskanych ze sprzedaży wyrobów z tkanin i należności uzyskanych ze sprzedaży wyrobów z dzianin, dla których przewidziane są różne stawki podatku obrotowego. Naruszyła tym samym par. 3 ust. 1 wymienionego rozporządzenia, mimo że w dniu 29 kwietnia 1986 r. została zapoznana z obowiązującymi przepisami dotyczącymi stawek podatku obrotowego. Tego samego dnia podatniczka złożyła oświadczenia, że okryć i ubrań z dzianiny nie szyje, co nie znalazło potwierdzenia w rzeczywistości. Ponadto ustalono w trakcie kontroli w dniu 3 października 1986 r., że podatniczka nie wpisała do ewidencji zakupów materiału, które nabyła w dniu poprzednim za kwoty 65.000 i 37.480 zł, czym naruszyła - w rozumieniu par. 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 października 1981 r. w sprawie obowiązku dokumentowania zakupu niektórych materiałów przez rzemieślników opłacających podatki w formie ryczałtu /Dz.U. nr 27 poz. 144/ - pkt 7 objaśnień do tego rozporządzenia.
W odwołaniu od powyższej decyzji podatniczka wskazała na trudności w rozróżnieniu, co jest dzianiną, a co tkaniną. Nie nastąpiło uszczuplenie należności podatkowej, albowiem w cenę sprzedaży wkalkulowany był podatek obrotowy 6 procent, a nie 35 procent, gdyż nie był to materiał z dzianiny. Wszystkie sztuki sprzedane zostały objęte ewidencją. Co do zarzutu niewpisania do ewidencji zakupionych materiałów podatniczka wyjaśniała, że dokonała zakupu w M. w dniu 2 października 1986 t., skąd powróciła około godz. 22. Ze względu na późną porę materiał wniosła do sklepu, zostawiając tam rachunki. W dniu następnym, już w momencie otwarcia sklepu, zgłosili się pracownicy Urzędu Skarbowego, którzy zażądali książki zakupów. Podatniczka ponadto podała, że już od lat Urząd Skarbowy nie rozprowadza książki zakupu według wzoru z objaśnieniami, lecz zwykłe, ostemplowane zeszyty. W tej sytuacji podatniczka wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji.
Decyzją z dnia 14 maja 1987 nr IS VIII-8201-170/86 Izba Skarbowa w O., po rozpoznaniu odwołania, utrzymała w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu swej decyzji organ odwoławczy wskazał, że kontrole przeprowadzone u podatniczki w dniach 17 lipca i 3 października 1986 r. wykazały bezspornie, iż szyła ona ubiory z tkanin i z dzianin. Stosownie do tabeli stawek podatku obrotowego, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1983 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie podatków obrotowego i dochodowego /Dz.U. nr 73 poz. 330/, należny podatek dla ubiorów szytych z tkanin wynosi 6 procent, a dla ubiorów z dzianin 35 procent. O szyciu ubiorów z dzianin świadczą próbki pobrane dnia 16 lipca 1986 r. i przekazane następnie do Centralnego Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Przemysłu Odzieżowego w Łodzi. Ośrodek ten w swej opinii z dnia 20 stycznia 1987 r. stwierdził, że były to dzianiny. W wypadku obowiązywania różnych stawek podatku obrotowego kwoty utargu powinny być wpisywane w odrębnych zeszytach, zgodnie z par. 3 cytowanego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 1984 r. W kwestii niewpisania zakupu dokonanego w dniu 2 października 1986 r. do ewidencji ustalono, że kontrolujący przybyli do zakładu podatniczki, gdy działalność była już prowadzona. Niewpisanie zakupionych materiałów w dniu ich przyjęcia do zakładu narusza par. 2 ust. 2 cytowanego już rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 października 1981 r. Brak zatem, zdaniem organu odwoławczego, podstaw do uchylenia decyzji Urzędu Skarbowego.