Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Kutzner (spr.) Sędziowie WSA Bożenna Blitek WSA Janusz Bociąga Protokolant Małgorzata Krasowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 lutego 2017 r. sprawy ze skargi T. I. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 14 września 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia wychowawczego skargę oddala.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 14 września 2016 r., nr [...] utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...] 2016 r. nr [...] o odmowie przyznania T. I. - dalej skarżący, świadczenia wychowawczego na dziecko F. I.
Powyższa decyzja została wydana w oparciu o następujący stan faktyczny i prawny ustalony przez organy:
Wnioskiem z dnia 13 kwietnia 2016 r. skarżący zwrócił się o ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego na kolejne dziecko - F. I.
Prezydent Miasta odmawiając skarżącemu przyznania świadczenia wychowawczego na syna stwierdził, że skarżący w składzie rodziny jako najstarsze dziecko wskazał córkę Z. I.
Małżeństwo skarżącego z matką jego córki zostało rozwiązane przez rozwód wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 25 października 2010 r. sygn. akt [...], w którym orzeczono, iż miejscem zamieszkania małoletniej jest każdorazowe miejsce zamieszkania jej matki - byłej żony skarżącego . Sąd w ww. wyroku orzekł również , że prawo wykonywania władzy rodzicielskiej nad małoletnią córką powierza obojgu rodzicom, przy umożliwieniu skarżącemu nieograniczonych kontaktów z córką w miejscu i czasie ustalonym przez strony. Kosztami utrzymania i wychowania córki sąd obciążył obydwoje rodziców i tytułem udziału w tych kosztach zasądził od skarżącego na rzecz matki córki kwotę po 400 zł miesięcznie.
W związku z powyższym, w ocenie organu I instancji, córka nie zalicza się do członków rodziny skarżącego w rozumieniu art.2 pkt.16 ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz.U.2016.195) i z tego powodu wnioskowane świadczenie nie może być przyznane.
W odwołaniu od powyższej decyzji skarżący podniósł , że nadal sprawuje opiekę i władzę rodzicielską nad córką , która - wbrew stanowisku organu - zalicza się do członków jego rodziny. Opiekę nad córką skarżący sprawuje wraz z matką dziecka , a z wyroku rozwodowego wynika, że nie został pozbawiony władzy rodzicielskiej, natomiast koszty utrzymania i wychowania córki obciążają oboje rodziców po równo. W ocenie skarżącego , opieka nad córką jest sprawowana naprzemiennie wraz z byłą żoną . Wskazując na powyższe skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i przyznanie wnioskowanego świadczenia wychowawczego na jego drugie dziecko tj. syna.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymując w mocy zaskarżoną decyzję podzieliło stanowisko organu I instancji, zgodnie z którym córka nie może być zaliczona - w myśl art. 2 pkt. 16 ww. ustawy - do członków rodziny skarżącego. Zdaniem organu odwoławczego, przyznanie skarżącemu świadczenia wychowawczego na syna jako kolejnego dziecko w rodzinie skarżącego uzależnione jest od ustalenia, czy skarżący i jego była żona sprawują nad córką opiekę naprzemienną. Zdaniem organu, przyjęcie, że dziecko znajduje się pod opieką naprzemienną obojga rodziców konieczne jest - w świetle art. 2 pkt 16 ustawy - posiadanie orzeczenia sądu w tym zakresie. W niniejszej sprawie skarżący takim orzeczeniem nie dysponuje.
Organ podniósł, że rozwód skarżącego został orzeczony w stanie prawnym, w którym Kodeks rodzinny i opiekuńczy nie przewidywał rozstrzygania przez sąd o opiece naprzemiennej nad dzieckiem. W przepisach prawa brak jest również definicji opieki naprzemiennej, natomiast zgodnie ze stanowiskiem doktryny wykonywanie opieki równoważnej, naprzemiennej, polega na tym, iż w określonych, powtarzających się okresach czasu dziecko mieszka z jednym z rodziców.