Odnośnie decyzji dotyczącej przyznania zasiłku celowego w wysokości 15 zł, jako dofinansowanie do poniesionych kosztów zakupu leków, Sąd uznał, że decyzja ta została wydana zgodnie z prawem, bez przekroczenia granic uznania administracyjnego. Oczywistym jest, że kwota ta nie jest wystarczająca by pokryć wszystkie wydatki skarżącej na zakup leków, jednakże pamiętać należy, że uznanie administracyjne obejmuje prawo organu do oceny hierarchii zgłaszanych potrzeb. Organy odpowiedzialne za udzielenie pomocy dysponują ograniczonymi środkami finansowymi, a posiadane fundusze muszą rozdzielać pomiędzy stale rosnącą liczbą osób wymagających wsparcia. Organ pomocy społecznej nie ma obowiązku przyznania świadczenia w wysokości uznanej przez stronę za odpowiednią, w celu dostarczenia jej środków utrzymania. Z art. 2 i 3 ustawy o pomocy społecznej wynika, iż celem pomocy społecznej jest jedynie pomoc i wspieranie rodzin w przezwyciężeniu trudnej sytuacji życiowej i zaspokojenie ich niezbędnych potrzeb oraz zapobieganie ich popadnięciu w trudną sytuacje życiową poprzez podejmowanie działań zmierzających do życiowego usamodzielnienia się rodzin, a nie do zapewnienia dożywotniego utrzymania bądź pogłębienia istniejącego niskiego dochodu.
Niewątpliwie zgodnie z art. 7 pkt 1, 5 i 6 u.p.s.: pomocy społecznej udziela się osobom i rodzinom w szczególności z powodu: ubóstwa; niepełnosprawności; długotrwałej lub ciężkiej choroby. Należy jednakże zauważyć, że przepisy ustawy o pomocy społecznej upoważniają organ do odmowy przyznania świadczenia, pomimo spełniania kryteriów do jego otrzymania, wówczas, gdy występują określone nimi sytuacje. Odmawiając przyznania pomocy, organ jest jednak obowiązany wykazać, na jakiej podstawie oparł swoje twierdzenia i w czym wyrażają się przesłanki odmowy. W przedmiotowej sprawie organy odmawiając przyznania skarżącej zasiłku celowego na opał i prąd, wykazały okoliczności stanowiące podstawę podjętych rozstrzygnięć. Dlatego też Sąd nie dopatrzył się naruszenia przepisów skutkujących koniecznością wyeliminowania decyzji z obrotu prawnego. Organy uzasadniły brak podstaw do uznania sytuacji skarżącej za "szczególnie uzasadniony przypadek". Wskazały też na okoliczność, że od wielu lat skarżaca systematycznie korzysta z różnych form wsparcia ze środków pomocy społecznej. W dniu 8 listopada 2010 r. oraz 24 listopada 2010 r. - dwiema kolejnymi decyzjami organ przyznał skarżącej zasiłki celowe specjalne w kwocie 250 zł i 315 zł z przeznaczeniem na dofinansowanie zakupu opału na zimę, a 14 stycznia 2011 r. przyznano skarżącej zasiłek celowy w kwocie 79 zł na opłacenie zaległości za energię elektryczną.
Dodatkowo szczegółowo opisano szeroki zakres dotychczas udzielonej skarżącej pomocy.
W ocenie Sądu postępowanie organów jest prawidłowe albowiem dysponując środkami publicznymi są obowiązane do prowadzenia postępowania zgodnego z zasadami określonymi w przepisach proceduralnych zawartych w kodeksie postępowania administracyjnego i w samej ustawie o pomocy społecznej, jak i wydawania rozstrzygnięć zgodnych z treścią prawa materialnego zawartego w ustawie o pomocy społecznej. Nadto, pomoc społeczna, co już wielokrotnie podkreślano, ma stanowić jedynie wsparcie w wyjściu z trudnej sytuacji życiowej, nie może natomiast stanowić głównego źródła dochodu, czy też formy utrzymania.