Z uzasadnienia prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego Wydział II Karny z dnia 16 marca 2017 r. wynika, że skarżący w chwili zatrzymania przez policję w terenie zabudowanym, miał w swoim samochodzie system śledzenia pojazdu GPS. System ten posiadał homologację. Z przedłożonego wydruku wynikało, że prędkość kierowanego przez skarżącego samochodu na odcinku 499 m przebytego w 44 sekund - maksymalnie wyniosła 49 km/h. Komendant Powiatowy Policji poinformował natomiast sąd rozpoznający wniosek o uchylenie mandatu, że nagranie z dokonanego pomiaru prędkości zostało skasowane ze względu na przyjęcie mandatu karnego - zgodnie z §7 ust. 2 Zarządzenia nr 497 Komendanta Głównego Policji z dnia 25 maja 2004 r. Sąd Rejonowy wskazał więc, że skoro tylko ukarany mandatem przedstawił dowód pomiaru prędkości, a brak było przeciwdowodu w postaci nagrania policyjnego - to nie można było zweryfikować czy zachodziły okoliczności zakłócające pomiar policyjnym videorejestratorem. Sąd dodawał, że ukarany wskazywał, że na drodze panował duży ruch, a zgodnie z zeznaniami policjanta, producent videorejestratora (w instrukcji obsługi na stronie nr 62) zalecał dokonywanie pomiaru automatycznego na drogach o niewielkim natężeniu ruchu. Sąd uznał, że ukarany nie popełnił czynu zabronionego i uchylił nałożony mandat karny.
Powyższe prawomocne postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 16 marca 2017 r. mogło stanowić podstawę wznowienia postępowania administracyjnego w przedmiocie zatrzymania prawa jazdy. Jak samo Kolegium w odpowiedzi na skargę wskazywało, powołując wyroki sądów administracyjnych tj. m.in. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z 27 stycznia 2017 r., II SA/Ke 289/16: "(...) w przypadku uniewinnienia od zarzucanego czynu stronie będzie przysługiwało prawo do żądania wznowienia postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt 5 K.p.a., co umożliwi uchylenie decyzji ostatecznej o zatrzymaniu prawa jazdy (...)".
Skoro postanowienie uchylające mandat karny zostało wydane po wydaniu zaskarżonej decyzji, to oczywistym jest, że okoliczności faktyczne istotne dla sprawy (nieprzekroczenie dopuszczalnej prędkości o ponad 50 km/h w terenie zabudowanym) nie były znane organowi, który wydał w sprawie ostateczną decyzję w przedmiocie zatrzymania prawa jazdy.
Wprawdzie formalnie samoistną i wyłączną przesłanką wydania przez organ decyzji na podstawie art. 102 ust. 1 pkt 4 ustawy o kierujących pojazdami jest informacja o zatrzymaniu przez policjanta prawa jazdy w trybie art. 135 ust. 1 pkt 1a lit. a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1260 z późn. zm.), niemniej jednak organ (starosta lub samorządowe kolegium odwoławcze) rozpatrujący sprawę zatrzymania prawa jazdy nie może pominąć skutków prawomocnego postanowienia sądu powszechnego uchylającego nałożony mandat karny. Zgodnie bowiem z art. 101 §1 z dnia 24 sierpnia 2001 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 1713 z późn. zm.) to sąd powszechny weryfikuje zasadność prawomocnego ukarania mandatem. Jak stanowi art. 101§1 in fine k.p.w uchylenie mandatu następuje na wniosek ukaranego, jego przedstawiciela ustawowego lub opiekuna prawnego złożony nie później niż w terminie 7 dni od uprawomocnienia się mandatu lub na wniosek organu, którego funkcjonariusz nałożył grzywnę, albo z urzędu.