Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Dąbek (spr.) Sędziowie WSA Kazimierz Bandarzewski WSA Renata Czeluśniak Protokolant specjalista Monika Wójcik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 stycznia 2017 r. przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej D. M. sprawy ze skargi Wojewody Małopolskiego na zarządzenie Burmistrza Czchowa z dnia 17 lutego 2016 r. nr 12/2016 w przedmiocie zapewnienia porządku, spokoju i bezpieczeństwa publicznego na terenie gminy Czchów oraz w sprawie ze skarg Wojewody Małopolskiego i Gminy Miasto Limanowa na uchwałę Rady Miejskiej w Czchowie z dnia 16 marca 2016 r. nr XIII/139/2016 w przedmiocie zatwierdzenia zarządzenia nr 12/2016 Burmistrza Czchowa z dnia 17 lutego 2016 r. w sprawie zapewnienia porządku, spokoju i bezpieczeństwa publicznego na terenie Gminy Czchów I. stwierdza nieważność zaskarżonego zarządzenia w całości, II. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości.
wyroku WSA w Krakowie z dnia 1 lutego 2017r.
W dniu 17 lutego 2015r. Burmistrz Czchowa wydał zarządzenie nr 12/2016 w sprawie zapewnienia porządku, spokoju i bezpieczeństwa publicznego na terenie gminy Czchów. Zarządzenie zostało wydane na podstawie art. 40 ust. 3, art. 41 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2015r. poz. 1515 z późn. zm.). W § 1 przedmiotowego zarządzenia Burmistrz Czchowa wprowadził bezwzględny zakaz zasiedlenia nieruchomości położonej w miejscowości Czchów ul. Sądecka 79, nr działki 1274, gmina Czchów, powiat Brzeski - do odwołania. W uzasadnieniu zarządzenia Burmistrz Czchowa wyjaśnił, że zakupu w/w nieruchomości dokonało Miasto Limanowa w celu realizacji zadań własnych i rządowego "Programu integracji społeczności romskiej w Polsce na lata 2014-2020". Burmistrz Czchowa stwierdził, że z uwagi na fakt, że nieruchomość ta ma być zasiedlona przez osoby społeczności romskiej, to istnieje zagrożenie dla porządku, spokoju i bezpieczeństwa publicznego oraz życia i zdrowia obywateli. Zdaniem Burmistrza Czchowa, sprzeciw lokalnej społeczności stwarza realne ryzyko wystąpienia niepokojów społecznych i skrajnych sytuacji przejawiających się agresją zarówno werbalną jak i fizyczną wobec rodzin romskich, które zamieszkają w nieruchomości przy ul. Sądeckiej 79.
W dniu 16 marca 2016r. Rada Miejska w Czchowie wydała uchwałę nr XIII/139/2016 w sprawie zatwierdzenia zarządzenia Nr 12/2016 Burmistrza Czchowa z dnia 17 lutego 2016 r. w sprawie zapewnienia porządku, spokoju i bezpieczeństwa publicznego na terenie gminy Czchów. Uchwała została podjęta na podstawie art. 41 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2015r. poz. 1515 z późn. zm.). W uzasadnieniu uchwały Rada Miejska opisała okoliczności, które skłoniły Burmistrza Czchowa do wydania zarządzenia nr 12/2016 oraz powołała się na przesłanki, które muszą być spełnione, by organ gminy mógł wydać przepisy porządkowe.
Pismem z dnia 11 kwietnia 2016r. Wojewoda Małopolski działając jako organ nadzoru wniósł skargę na zarządzenie Burmistrza Czchowa z dnia 17 lutego 2015r. nr 12/2016, domagając się stwierdzenia jego nieważności i zarzucając naruszenie art. 2, art. 21, art. 52 oraz art. 64 Konstytucji RP, art. 40 ust. 3 oraz art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2015r. poz. 1515 z późn. zm., cyt. dalej jako u.s.g.), art. 140 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016r. poz. 380 z późn. zm., cyt. dalej jako k.c.) oraz ustawy z dnia 6 stycznia 2005 r. o mniejszościach narodowych i etnicznych oraz o języku regionalnym (Dz. U. z 2015r. poz. 573, cyt. dalej jako u. mn. narod.). Zdaniem Wojewody wątpliwe są podstawy do wydania tego przepisu porządkowego oraz to, czy w sprawie wystąpił "przypadek niecierpiący zwłoki", gdyż nie doszło do takiej sytuacji faktycznej, w której zagrożone zostały dobra wymienione w art. 40 ust. 3, a niepodjęcie bezzwłocznych działań poprzez wydanie przepisów porządkowych nie rodziło prawdopodobieństwa naruszenia wymienionych dóbr ustawowo chronionych. W każdym zaś razie ani w zaskarżonym zarządzeniu ani też w jego uzasadnieniu powyższe zagrożenie nie zostało wykazane. Ponadto sam "zakaz zasiedlania" określonej nieruchomości wprowadzony zaskarżonym zarządzeniem nie może stanowić przedmiotu zarządzenia, wydanego w trybie art. 41 ust. 2 u.s.g.