Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Zalewski, Sędziowie Asesor WSA Małgorzata Fita (sprawozdawca),, Sędzia NSA Maria Wieczorek, Protokolant Referent Monika Kutarska-Wolińska, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 16 listopada 2006 r. sprawy ze skargi M. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku szkolnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...] nr [...].
Decyzją z dnia [...] nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. w związku z art. 90 b, art. 90 e ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t.j. Dz.U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.) oraz § 9 ust. 1 i § 10 uchwały nr [...] Rady Miasta z dnia [...] w sprawie określenia regulaminu udzielania pomocy materialnej o charakterze socjalnym dla uczniów zamieszkałych na terenie miasta C. (Dz.Urz. Województwa Lubelskiego 2005 r., Nr 161 poz. 2851), utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania P. K. zasiłku szkolnego.
W uzasadnieniu Samorządowe Kolegium Odwoławcze wskazało, że Prezydent Miasta odmawiając przyznania zasiłku szkolnego P. K. uznał, że pobytu strony w Szpitalu Uzdrowiskowym w związku z rehabilitacją nie można uznać za zdarzenie losowe, gdyż był on poprzedzony samodzielnymi staraniami zainteresowanej, a skierowanie na leczenie sanatoryjne było następstwem długotrwałego pobytu w szpitalu.
Odwołując się od powyższej decyzji, M. J. stwierdziła, że sytuacja materialna rodziny pogorszyła się w związku z pobytem jej syna P. K. w szpitalu, ponieważ na skutek jego choroby poniosła wydatki związane z dietą dziecka oraz z koniecznością zakupu środków higienicznych. Ponadto podkreśliła, że choroba nie jest zjawiskiem przewidywalnym, co przemawiałoby za traktowaniem jej jako zdarzenia losowego. Natomiast jej pobyt w Uzdrowisku związany był z rehabilitacją po przebytym udarze i był konieczny dla powrotu do zdrowia.
Rozpoznając w wyniku tego odwołania sprawę, Samorządowe Kolegium Odwoławcze wskazało, że pomoc materialna przyznawana na podstawie ustawy o systemie oświaty dzieli się na pomoc o charakterze socjalnym i motywacyjnym. Do pomocy o charakterze socjalnym zalicza się stypendium szkolne oraz zasiłek szkolny, a ich celem jest zmniejszenie różnic w dostępie do edukacji wynikających z trudnej sytuacji materialnej. Pomoc materialna w postaci zasiłku szkolnego przysługuje uczniowi, który znajduje się przejściowo w trudnej sytuacji materialnej z powodu zdarzenia losowego. Zasiłek szkolny może być przyznany w formie świadczenia pieniężnego na pokrycie wydatków związanych z procesem edukacyjnym lub w formie pomocy rzeczowej o charakterze edukacyjnym, raz lub kilka razy w roku niezależnie od otrzymanego stypendium szkolnego. O wskazane wyżej świadczenie można się ubiegać w terminie nie dłuższym niż dwa miesiące od wystąpienia zdarzenia uzasadniającego jego przyznanie. Wobec braku ustawowej definicji pojęcia "zdarzenie losowe", Samorządowe Kolegium Odwoławcze przyjęło zgodnie z przyjętym w orzecznictwie NSA poglądem, że zdarzenia losowe są to wszystkie zdarzenia, które są nieprzewidywalne i niemożliwe do uniknięcia nawet przy zachowaniu należytej staranności o swoje sprawy.
Ze zgromadzonych w sprawie dokumentów wynika, że M. J. od [...] stycznia do [...] lutego 2006 r. przebywała na leczeniu w Szpitalu Uzdrowiskowym "[...]" Uzdrowisko [...] S.A. i w związku z tym złożyła w Urzędzie Miasta wniosek o zasiłek szkolny dla syna P. K. W ocenie Kolegium decyzja organu I instancji o odmowie przyznania zasiłku nie narusza przepisów prawa, a zarzuty strony w tym względzie są bezpodstawne. Kolegium podzieliło pogląd organu I instancji, iż pobyt w uzdrowisku w celach rehabilitacyjnych nie posiada znamion zdarzenia losowego, nie jest bowiem ani nieprzewidywalny, ani niezależny od woli strony. Dodatkowo podkreśliło, że na leczenie uzdrowiskowe kieruje się osoby przewlekle chore, co dodatkowo przemawia za uznaniem, że choroba strony nie ma charakteru nagłego. Niezależnie od powyższego, Samorządowe Kolegium Odwoławcze stwierdziło błędy w postępowaniu prowadzonym przez organ I instancji m.in. naruszenie zasady współdziałania organów przy wydawaniu decyzji administracyjnych, wyrażonej w art. 106 k.p.a. Biorąc jednak pod uwagę, że decyzja organu I instancji jest prawidłowa pod względem merytorycznym, Samorządowe Kolegium Odwoławcze uznało to uchybienie za nieistotne i postanowiło zaskarżoną decyzję utrzymać w mocy.