Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Czaja (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Jerzy Drwal, Sędzia WSA Ewa Ibrom, Protokolant Referent Bartłomiej Maciak, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 12 grudnia 2013 r. sprawy ze skargi T. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] lipca 2013 r., nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] utrzymało w mocy decyzję wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] maja 2013 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania T. K. dodatku mieszkaniowego na pokrycie wydatków związanych z lokalem przy ul. [...] w [...].
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ odwoławczy podniósł, że dodatek mieszkaniowy jest świadczeniem przyznawanym osobom, które spełniają przesłanki przewidziane w ustawie z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 71, poz. 734 ze zm.) i złożą stosowny wniosek o jego przyznanie oraz deklarację o dochodach, wg wzorów przewidzianych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 2001 r. w sprawie dodatków mieszkaniowych (Dz. U. Nr 156, poz. 1817 ze zm.). W wypadku niespełniania przesłanek z ustawy o dodatkach mieszkaniowych, dodatek mieszkaniowy nie przysługuje. Jedną z takich przesłanek jest spełnianie przez osobę (rodzinę) kryterium zajmowanej powierzchni mieszkaniowej, która mieści się w normatywie przewidzianym w ustawie o dodatkach mieszkaniowych.
We wniosku o przyznanie dodatku mieszkaniowego odwołująca oświadczyła, że zajmuje z synem lokal na podstawie spółdzielczego prawa do lokalu o powierzchni użytkowej 53,30 m2 , co stanowi przekroczenie normatywnej powierzchni o 13,30 m2 (53,30 m2 - 40,00 m2 ), tj. o 33,30 %. Organ poniósł, że łączna powierzchnia pokoi i kuchni wynosi 40,70 m2, a udział tej powierzchni w powierzchni użytkowej lokalu wynosi 76,40 %, stąd przepisy art. 5 ust. 5 pkt 1 i pkt 2 ustawy nie mają w niniejszej sprawie zastosowania.
Kolegium w dalszej kolejności wskazało, że z załączonego do wniosku przez odwołującą orzeczenia Miejskiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w [...] z dnia [...] lutego 2013 r. wynika, że odwołująca została zaliczona do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności a w pkt 10 orzeczenia stwierdzono, że odwołująca nie ma prawa do zamieszkiwania w oddzielnym pokoju. Zaświadczenie lekarskie z dnia [...] maja 2013r. przedstawione przez odwołująca nie ma prawnego znaczenia w niniejszej sprawie w związku z takim brzmieniem orzeczenia Miejskiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w [...]. Zatem w sprawie nie znajdzie zastosowania także art. 5 ust. 3 ustawy.
Ustosunkowując się do zarzutów odwołania organ odwoławczy stwierdził, że trudna sytuacja zdrowotna i finansowa osoby odwołującej się, nie ma wpływu na rozstrzygnięcie podjęte w niniejszej sprawie w związku z przekroczeniem normatywnej powierzchni mieszkania.
W skardze do sądu T. K. wniosła o ponowne rozpatrzenie wniosku. Podniosła, że dodatek taki otrzymywała od kilku lat (ok. 4). Obecnie skarżąca i jej syn utrzymują się z dochodu w wysokości 1180 zł. Dochód ten jest tak niski, że nie wystarcza na zakup podstawowych rzeczy. Skarżąca podniosła, że zwróciła się do Miejskiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w [...] aby uzyskać orzeczenie o niepełnosprawności, gdyż tylko takie jest respektowane przez PFRON przy zatrudnianiu osób niepełnosprawnych przez pracodawców. Stwierdzono u niej umiarkowany stopień niepełnosprawności, ale pracy nie otrzymała. Wskazała także na swoją trudną sytuację materialną, która przełożyła się na możliwość w chwili obecnej nawet czynszu za mieszkanie.