Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Marcinowski (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak,, Sędzia NSA Maria Wieczorek, Protokolant Ewa Lachowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 marca 2006 r. sprawy ze skargi A. C. na postanowienie Wojewody z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania 1/ uchyla zaskarżone postanowienie; 2/ zasądza od Wojewody na rzecz skarżącego kwotę [...] zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Postanowieniem z dnia [...] wydanym na podstawie art. 59 § 2 k.p.a. z upoważnienia Wojewody, odmówiono A. C. przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji Wójta Gminy z dnia [...].
W uzasadnieniu podniesiono, że zaskarżona decyzja pierwszoinstancyjna została skutecznie doręczona A. C. w dniu [...], zaś termin do złożenia odwołania upływał w dniu [...].
A. C. uzasadnił wniosek o przywrócenie terminu tym, że decyzję organu I instancji odebrała matka, która zapomniała ją przekazać adresatowi.
Wojewoda nie znalazł podstaw do uwzględnienia wniosku stwierdzając, że A. C. brał udział w postępowaniu administracyjnym. W dniu [...] sierpnia 2005 r. zapoznał się z całością dokumentacji w sprawie jego wymeldowania, a zatem był poinformowany, że po zapoznaniu się stron z materiałem dowodowym, zostanie wydana decyzja. Mając wiedzę o chorobie matki, która ma problemy z pamięcią, powinien sam zainteresować się sprawą.
W tej sytuacji, decyzję doręczoną na adres wskazany w korespondencji uważa się za doręczoną skutecznie (art. 43 k.p.a.). Zasłanianie się chorobą matki nie stanowi argumentu uprawdopodobniającego, że uchybienie terminu do wniesienia odwołania nastąpiło bez jego winy.
Skargę na powyższe postanowienie złożył A. C., wnosząc o jego uchylenie i zasądzenie kosztów postępowania.
W uzasadnieniu skargi podniósł, że jego matka jest osobą w podeszłym wieku i schorowaną. Cierpi m.in. na cukrzycę, co potwierdza zaświadczenie lekarskie. Powoduje to znaczne zaburzenia pamięci.
Skarżący ma problemy rodzinne, pracuje i nie może wysiadywać w domu, oczekują stale na listonosza, który doręczy mu decyzję. W czasie przybycia listonosza, wystarczy chociażby na chwilę wyjść do sklepu.
W momencie doręczenia decyzji, skarżącego nie było prawdopodobnie w domu. Matka odebrała decyzję w dobrej wierze, z zamiarem oddania jej skarżącemu, ale z powodu choroby zapomniała o tym.
W tej sytuacji skarżący nie może ponosić winy za niezależną od niego chorobę matki.
Wojewoda w odpowiedzi na skargę wnosił o jej oddalenie, podtrzymując argumentację przytoczoną w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia. Podniósł, że skarżący mając wiedzę o zakończeniu postępowania administracyjnego oraz o tym, że jego matka ma problemy z pamięcią, nie dołożył staranności i nie interesował się sprawą. Przyjąć zatem należy, że skarżący dopuścił się niedbalstwa, co skutkowało wydaniem postanowienia odmawiającego przywrócenia terminu do wniesienia odwołania.
Sąd zważył, co następuje:
Skarga zasługuje na uwzględnienie.
Z akt postępowania administracyjnego wynika, że decyzję Wójta Gminy z dnia [...] skierowaną do A. C. doręczono do rąk jego matki G. C. Trafnie zatem Wojewoda podnosi, że owo doręczenie było prawnie skuteczne w świetle art. 43 k.p.a.
W dniu 7 września 2005 r. A. C. złożył odwołanie od decyzji pierwszoinstancyjnej, wnosząc jednocześnie prośbę o przywrócenie terminu do jego wniesienia. Prośbę motywował tym, że jego matka oddała mu przesyłkę zawierającą decyzję dopiero w dniu 2 września 2005 r., gdyż o niej zapomniała. Do prośby o przywrócenie terminu załączył własnoręcznie sporządzone oświadczenie matki, z którego wynika, że po odebraniu decyzji G. C. schowała ją i zapomniała przekazać odbiorcy z powodu choroby i "znerwicowania".