Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak Sędziowie Sędzia WSA Ewa Ibrom Sędzia WSA Iwona Tchórzewska (sprawozdawca) Protokolant Sekretarz sądowy Sylwia Bałaban po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 29 stycznia 2019 r. sprawy ze skargi K. B. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] września 2018 r. nr [...] w przedmiocie zarządzenia konwoju towarów I. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji; II. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej na rzecz skarżącego K. B. kwotę 997 (dziewięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] września 2018 r., nr [...] Dyrektor Izby Administracji Skarbowej, po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez K. B., utrzymał w mocy decyzję Naczelnika L. Urzędu Celno-Skarbowego w B. P. z dnia [...] czerwca 2018 r. nr [...] w przedmiocie zarządzenia konwoju towarów.
Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie sprawy.
W dniu [...] czerwca 2018 r. w miejscowości W. funkcjonariusze policji przeprowadzili kontrolę zestawu pojazdów o nr rejestracyjnych [...], którym realizowany był przewóz oleju napędowego w ilości 31806 litrów, ze zgłoszeniem przewozu [...], przez przedsiębiorcę K. B., prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą T. - K. B. w S. Z., gmina S.-J.. W wyniku weryfikacji przedstawionych do kontroli dokumentów Naczelnik L. Urzędu Celno-Skarbowego w B. P. uznał, że istnieje uzasadnione podejrzenie, iż wysyłany towar może nie dotrzeć do miejsca przeznaczenia.
W związku z tym decyzją z dnia [...] czerwca 2018 r., skierowaną do K. B., Naczelnik L. Urzędu Celno-Skarbowego w B. P.: zarządził na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej konwój towarów; zobowiązał stronę aby przejazd pojazdu z towarem przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej odbył się pod osłoną wyspecjalizowanej jednostki działającej w zakresie ochrony osób i mienia, posiadającej wymagane przepisami prawa uprawnienia; zobowiązał stronę do przedstawienia na 1 godzinę przed kontynuacją przewozu pisemnej informacji zawierającej: dane agencji ochrony realizującej konwój, planowaną trasę przejazdu przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, miejsce, w którym konwojowana przesyłka zostanie dostarczona, rodzaj i numery środków transportu, miejsca, daty i czas planowanych przeładunków oraz postojów z uwzględnieniem czasu pracy kierowców, a także kopie dokumentów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. z 2016 r. poz. 1432 ze zm.); zobowiązał stronę do powiadomienia Naczelnika L. Urzędu Celno-Skarbowego w B. P. za pośrednictwem agencji konwojującej na 2 godziny przed przyjazdem do miejsca docelowego; zobowiązał stronę do dostarczenia Naczelnikowi L. Urzędu Celno-Skarbowego w B. P. w terminie 7 dni od dnia zakończenia konwoju protokołu sporządzonego przez firmę konwojującą zawierającego dane konwojowanego środka przewozu, datę i godzinę rozpoczęcia i zakończenia konwoju wraz z podaniem miejsca zakończenia konwoju oraz danymi osób w nim uczestniczących.
K. B. wniósł odwołanie od decyzji Naczelnika L. Urzędu Celno-Skarbowego w B. P., domagając się jej uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia.
Dyrektor Izby Administracji Skarbowej nie podzielił zarzutów odwołania i zaskarżoną decyzją z dnia [...] września 2018 r. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji, podtrzymując wyrażone w niej stanowisko. W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ odwoławczy podkreślił, że weryfikacja zgłoszenia w elektronicznym systemie SENT wykazała, iż podmiot biorący udział w przewozie jest podmiotem podwyższonego ryzyka, co oznacza, że poziom zagrożenia niedostarczenia towaru do miejsca przeznaczenia jest wysoki. W takim przypadku organ był zobligowany do podjęcia właściwych działań dla sprawowania prawidłowego dozoru nad przewożonym towarem. Okoliczności przewozu przemawiały za uznaniem istnienia uzasadnionego podejrzenia, że towary nie zostaną dostarczone do miejsca wskazanego w dokumencie towarzyszącym przesyłce oraz że przewóz związany jest ze zwiększonym ryzykiem. W związku z tym, w ocenie organu odwoławczego, zachodziły okoliczności przewidziane w art. 67 ust. 1 pkt 3 i 5 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1947 z późn. zm.) uzasadniające zarządzenie konwoju towarów.