Dnia 9 maja 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ireneusz Fornalik (spr.) Sędziowie WSA Małgorzata Górecka WSA Mirella Ławniczak Protokolant: st. sekr. sąd. Janusz Maciaszek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 maja 2018 roku przy udziale sprawy ze skargi M.D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] listopada 2017r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania dotyczącego umorzenia opłat powstałych w wyniku wydania dyspozycji usunięcia pojazdu I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz skarżącego kwotę [...],- ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów sądowych
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] decyzją z dnia [...] listopada 2017 r., nr [...], uchyliło w całości decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] kwietnia 2017 r., nr [...], w przedmiocie umorzenia M. D., zwanemu dalej Skarżącym, opłat powstałych w wyniku wydania dyspozycji usunięcia pojazdu marki Mini Cooper nr rej. [...] oraz odmowy wydania pojazdu z parkingu bez dokumentu potwierdzającego wpłatę i umorzyło postępowanie w sprawie.
Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym.
Skarżący w dniu [...] marca 2015r. naruszył obowiązujące przepisy Prawa o ruchu drogowym, pozostawiając pojazd na ul. [...] w P. w miejscu, gdzie jest to zabronione i utrudnia ruch lub w inny sposób zagraża bezpieczeństwu, co potwierdziła dokumentacja Komendy Miejskiej Policji w P.. Wobec powyższego zasadne było wydanie przez funkcjonariuszy Komendy Miejskiej Policji Wydział Ruchu Drogowego dyspozycji usunięcia ww. pojazdu.
W dniu [...] czerwca 2015 r. pełnomocnik Skarżącego zwrócił się do Zarządu Dróg Miejskich w P. z wnioskiem, uzupełnionym pismem z dnia [...] czerwca 2015 r., o wydanie pojazdu z parkingu oraz umorzenie opłat powstałych w wyniku wydania dyspozycji usunięcia pojazdu. W uzasadnieniu wskazywał, że ciężka choroba psychiczna Skarżącego uniemożliwia odbiór pojazdu, zaś sam Skarżący nie posiada żadnych środków pieniężnych, a kwota jego zobowiązań znacznie przekracza wartość rzeczy, które posiada i choroba ta uniemożliwia podjęcie pracy zarobkowej.
Zarząd Dróg Miejskich działając w imieniu Prezydenta Miasta P. decyzją dnia [...] czerwca 2015 r. postanowił nie umarzać Skarżącemu opłat powstałych w wyniku wydania dyspozycji usunięcia pojazdu, do uiszczenia których zgodnie z art. 130a ustawy Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137, ze zm.) zobowiązany jest właściciel pojazdu, lub osoba dysponująca pojazdem na podstawie innego niż własność tytułu prawnego w dniu wydania dyspozycji usunięcia pojazdu z drogi, jak również nie wydawać pojazdu z parkingu bez dokumentu potwierdzającego wpłatę na podstawie art. 130a ust. 7 ustawy Prawo o ruchu drogowym.
Na skutek wniesionego przez pełnomocnika skarżącego odwołania w którym zarzucił przede wszystkim naruszenie art. 59 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] decyzją z dnia [...] maja 2016 r. uchyliło ww. decyzję Prezydenta Miasta [...] wskazując, że w chwili złożenia wniosku o umorzenie należności i wydawania zaskarżonej decyzji należność nie istniała, gdyż organ I instancji nie wydał decyzji, o której mowa w art. 130a ust. 10h ustalającej wysokość kosztów (należności).
Decyzją z dnia [...] kwietnia 2017 r., nr [...], Zarząd Dróg Miejskich w P. działając w imieniu Prezydenta Miasta P., na podstawie m.in. art. 55, 56, 58, 60 i 64 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1870, ze zm., zwanej dalej: u.f.p.) oraz art. 130a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 128, zwanej dalej P.r.d.), postanowił nie umarzać powstałych w wyniku usunięcia pojazdu opłat.