Dnia 10 maja 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Walentyna Długaszewska Sędziowie WSA Beata Sokołowska ( spr.) WSA Szymon Widłak Protokolant: stażysta Anna Zys-Ruszkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 kwietnia 2012 roku przy udziale sprawy ze skargi P K, T K wspólników spółki cywilnej na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia ... r. nr w przedmiocie odmowy zmiany decyzji ostatecznej o rozłożeniu na raty należności z tytułu kary pieniężnej I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia ... r. nr .... ; II. zasądza od Głównego Inspektora Transportu Drogowego na rzecz skarżących kwotę 200,- (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów sądowych; III. przyznaje od Skarbu Państwa -Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu radcy prawnemu M B kwotę ... złotych, uwzględniającą podatek od towarów i usług w kwocie ... złotych, tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej stronie skarżącej z urzędu; IV. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.
Decyzją z dnia 25 marca 2009 r. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Drogowego nałożył, na podstawie art. 93 ust. 1 w zw. z art. 92 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (t. j. - Dz. U. Nr 125 z 2007 r., poz. 874 ze zm.) na P i T prowadzących działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej "T" w P karę pieniężną w wysokości 29.000,00 zł - za naruszenie zakazów i niedopełnienie obowiązków wynikających z ustawy o transporcie drogowym.
W odwołaniu od powyższej decyzji (pismo z dnia 10 kwietnia 2009 r.) P i T wnieśli o rozłożenie na raty wymierzonej kary pieniężnej. Na wezwanie organu w piśmie z dnia 29 kwietnia 2009 r. wyjaśnili, że wnieśli o rozłożenie na raty kary pieniężnej, gdyby nie został uwzględniony wniosek o wstrzymanie rygoru natychmiastowej wykonalności. Ponieważ postanowieniem z dnia 13 maja 2009 r. Główny Inspektor Nadzoru Drogowego wstrzymał natychmiastową wykonalność powyższej decyzji organu I instancji, organ ten decyzją z dnia 26 maja 2009 r. umorzył postępowanie w przedmiocie rozłożenia na raty spłaty nałożonej kary pieniężnej.
Jednocześnie po rozpatrzeniu odwołania od decyzji Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Drogowego z dnia 25 marca 2009 r. Główny Inspektor Nadzoru Drogowego decyzją z dnia 18 września 2009 r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji w zakresie kar na łączną kwotę 20.500,00 zł oraz uchylił powyższą decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia w zakresie naruszeń opiewających łącznie na kwotę 8.500,00 zł.
Pismem z dnia 26 października 2009 r. P i T wnieśli o rozłożenie na raty kwoty 20.500,00 zł.
Na wezwanie organu wnioskodawcy przedłożyli w dniu 5 listopada 2009 r. dokumentację dotyczącą sytuacji materialnej Spółki.
Decyzją z dnia 10 listopada 2009 r. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Drogowego, na podstawie art. 42 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2005 r., Nr 249, poz. 2104 ze zm.) rozłożył na dwie raty pozostałą do zapłaty należność pieniężną w kwocie 20,500,00 zł z tytułu kary pieniężnej w wysokości 29.000,00 zł nałożonej na P i T prowadzących działalność w formie spółki cywilnej "T" s.c. w drodze decyzji WWITD z dnia 25 marca 2009 r. Pierwsza rata w wysokości 10.258,80 zł płatna do 18 listopada 2009 r., druga rata w wysokości 10.250,00 zł płatna do 18 grudnia 2009 r.
W piśmie z dnia 30 listopada 2009 r. T i P wnieśli o rozłożenie na raty drugiej raty.
Pismem z dnia 15 grudnia 2009 r. wspólnicy Spółki na wezwanie organu sprecyzowali wniosek z dnia 30 listopada 2009 r. i wnieśli o zmianę decyzji z dnia 10 listopada 2009 r.
Organ I instancji pismem z 18 grudnia 2009 r. wezwał wnioskodawców do udokumentowania aktualnej sytuacji materialnej firmy, jednak adresaci wezwania nie ustosunkowali się do niego w wyznaczonym terminie 14 dni.
Wyrokiem z dnia 10 lutego 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (sygn. akt VI SA/Wa 1992/09), po rozpoznaniu skargi na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 18 września 2009 r., uchylił zaskarżoną decyzję w całości, co oznaczało przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi odwoławczemu.