Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Bożena Dziełak, Sędziowie Sędzia WSA Lidia Ciechomska-Florek, Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz (sprawozdawca), Protokolant referent stażysta Marika Krawczyńska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 lutego 2011 r. sprawy ze skargi Z. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] marca 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w opłacie targowej za okres od sierpnia 1999 r. do października 2002 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) stwierdza, że uchylona decyzja nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. na rzecz Z. Z. kwotę 400 zł (słownie: czterysta złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Sprawa była już rozpatrywana przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, który wyrokiem z dnia 27 kwietnia 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 8/07 uchylił zaskarżoną decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] października 2006 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w opłacie targowej za okres od sierpnia 1999 r. do października 2002 r.
W uzasadnieniu wyroku Sąd wyjaśniając przesłanki, którymi kierował się przy orzekaniu stwierdził, że z treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. z 2006 r., Dz. U. Nr 121, poz. 844 ze zm.) - dalej "u.p.o.l.", wynika, że organ podatkowy przy poborze opłaty targowej obowiązany jest przy pomocy wiarygodnych dowodów wykazać, że zaistniały zdarzenia powodujące powstanie obowiązku podatkowego i zobowiązania podatkowego. W przypadku opłaty targowej tym zdarzeniem jest prowadzenie sprzedaży na targowisku. Wskazał, że organy podatkowe dokonujące poboru podatków bez wydawania decyzji również obowiązane są do ustalania w oparciu o materiał dowodowy podatkowego stanu faktycznego uzasadniającego istnienie po stronie podatnika obowiązku podatkowego i zobowiązania podatkowego.
Z tych względów Sąd uznał, że w celu odmówienia skarżącemu - Z. Z. stwierdzenia nadpłaty w opłacie targowej obowiązane były w oparciu o rzetelny materiał dowodowy wykazać, że skarżący prowadził sprzedaż na targowisku przez taką ilość dni, że zastosowanie do tego okresu stawki dziennej opłaty targowej skutkowałoby obowiązkiem zapłaty przez skarżącego opłaty targowej w kwocie co najmniej odpowiadającej opłacie pobranej od skarżącego. Zdaniem Sądu, w toku prowadzonego postępowania organy podatkowe obowiązku tego nie wypełniły. Przedstawiony materiał dowodowy nie potwierdza w sposób jednoznaczny, że skarżący prowadził sprzedaż na targowisku przez taką ilość dni jaką wskazuje zarządca targowiska. Przyjęty przez organ pierwszej instancji niezgodny z prawem system poboru opłaty targowej w formie abonamentu miał też ten skutek, że organ przy poborze tej opłaty nie gromadził dokumentów potwierdzających w sposób jednoznaczny, że skarżący w oznaczonych dniach prowadził sprzedaż na targowisku. Zaniechanie to było sprzeczne z wynikającą z art. 122 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) - dalej "O.p.", zasadą prawdy materialnej i w jego wyniku organ nie dysponował materiałem dowodowym pozwalającym na stwierdzenie że wnioskowana przez stronę skarżącą nadpłata jest bezzasadna. Za dowody potwierdzające ilość dni w, których skarżący prowadził sprzedaż na targowisku, zdaniem Sądu nie może być uznane zestawienie sporządzone przez zarządcę targowiska. Zestawienie to nie jest oparte na dowodach, które zostałyby sporządzone z udziałem podatnika i które podatnik mógłby na bieżąco weryfikować. Strona skarżąca zasadnie twierdzi, że tego rodzaju zestawienie mogło zostać sporządzony przez zarządcę po upływie znacznego okresu czasu od momentu pobrania od skarżącego opłaty za poszczególne miesiące. Dlatego Sąd uznał, że zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem art. 122 i 187 § 1 O.p. które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, gdyż w jego wyniku organ nie ustalił okoliczności faktycznej mające podstawowe znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.