Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Hieronim Sęk, Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Góraj, Sędzia WSA Jarosław Trelka (spr.), Protokolant Lidia Wasilewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 września 2009 r. spraw ze skarg M. D. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] kwietnia 2009 r. nr [...], nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w opłacie targowej oddala skargi
1. Decyzją z dnia [...] grudnia 2008 r., wydaną na podstawie art. 21 § 1 punkt 1, § 3, art. 53 § 4 w związku z art. 207 Ordynacji podatkowej, art. 15 i art. 16 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 nr 121 r., poz. 844 ze zm.) oraz Uchwały Nr [...] Rady Miasta Stołecznego W. z dnia [...] stycznia 2004 r. w sprawie opłaty targowej (Dz. Urz. Woj. Maz. nr 21, poz. 675), Prezydent Miasta W. określił M. D. (dalej jako "Skarżący") wysokość zobowiązania podatkowego w opłacie targowej za dzień [...] lutego 2008 r. w kwocie 90 zł.
Organ wskazał w uzasadnieniu, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, zwanej też dalej "ustawą", opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach. Opłatę targową pobiera się od podmiotów dokonujących sprzedaży na targowiskach, za które uważa się wszelkie miejsca, na których prowadzi się handel.
Organ wskazał również, że M. D. w dniu [...] lutego 2008 r. prowadził działalność handlową w W. przy ul. P. sprzedając owoce i warzywa na stoisku. Dokonując sprzedaży uiścił u inkasenta kwotę 6,00 zł. Opłata ta, zdaniem Organu, jest niezgodna z kwotą należną, której wysokość jest iloczynem zajmowanej powierzchni i stawki określonej w uchwale Rady m. W. z dnia [...] stycznia 2004 r.
W odwołaniu od ww. decyzji Skarżący wskazał, że opłata targowa jest podatkiem należnym gminie na podstawie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Ustawodawca w art. 19 § 2 ustawy obliguje radę gminy do zarządzenia poboru tej opłaty w drodze inkasa i gmina w uchwale dotyczącej opłaty targowej określiła taki sposób pobierania należności. Na poparcie swojego stanowiska Skarżący wskazał wyrok NSA z dnia 16 grudnia 1994 r., sygn. akt SA/Wr 1836/94. Skarżący stwierdził, że z chwilą podejścia inkasenta do osoby targującej i zażądania zapłaty powstaje zobowiązanie podatkowe, które wynika z ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, i niedopuszczalne jest wydawanie decyzji stwierdzającej lub konkretyzującej ten obowiązek. W razie odmowy uiszczenia tej opłaty wydaje się decyzję o wysokości zobowiązania podatkowego i o odsetkach za zwłokę, co zdaniem Skrzącego, nie nastąpiło w jego przypadku. Skarżący podkreślił, że inkasent naliczył zgodną z prawem i prawidłową opłatę targową mieszczącą się w granicach zdrowego rozsądku w wysokości 2 złote za m-. Po opłaceniu kwoty podatku (opłaty targowej) została uregulowana ostatecznie należność za ten dzień i nie można ponownie wydawać decyzji o zobowiązaniu w stawce zwielokrotnionej. W opinii Skarżącego, na podstawie art.156 § 1 punkt 3 Kodeksu postępowania administracyjnego, zaskarżona decyzja jest nieważna, gdyż dotyczy sprawy już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną. Skarżący stwierdził również, że opłata targowa została naliczona według uchwały z dnia [...] stycznia 2004 roku. Do uchwały tej zastosowano, zdaniem Skarżącego, niezgodny z prawem represyjny i dyskryminujący załącznik, w którym drastycznie zwielokrotniono stawki opłaty targowej z powodu prowadzenia handlu w miejscach niedozwolonych, tzn. nie określonych we właściwej części uchwały. Zdaniem Skarżącego inkasent naliczył prawidłowo opłatę targową, a gmina wydała decyzję niezgodną z prawem, gdyż określiła opłatę drugi raz za ten sam dzień, i to w stawce podwyższonej 15-krotnie. Skarżący wniósł o uchylenie nieważnej decyzji.