Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Sylwester Golec, Sędziowie sędzia WSA Jarosław Trelka (sprawozdawca), sędzia WSA Anna Wesołowska, Protokolant starszy referent Monika Olszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 sierpnia 2013 r. sprawy ze skargi M. sp. z o. o. z siedzibą w W. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. w przedmiocie rozpatrzenia odwołania od decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za okres od kwietnia do grudnia 2003 r. 1) zobowiązuje Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. do rozparzenia odwołania w terminie dwóch miesięcy od dnia otrzymania akt postępowania wraz z odpisem prawomocnego wyroku Sądu, 2) stwierdza, że bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, 3) wymierza Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w W. grzywnę w wysokości 35 216,70 zł (słownie: trzydzieści pięć tysięcy dwieście szesnaście złotych i siedemdziesiąt groszy), 4) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. na rzecz M.sp. z o. o. z siedzibą w W. kwotę 357 zł (słownie: trzysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzją z [...] grudnia 2008 r. (sprostowaną decyzją z [...] grudnia 2008 r.) Prezydent W. określił M. Sp. z o.o. z siedzibą W. (dalej "Spółka" lub "Skarżąca") zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości za okres od 1 kwietnia 2003 r. do 31 grudnia 2003 r., za nieruchomości będące współwłasnością Skarżącej i G. Sp. z o.o., w wysokości 647 084 zł.
W dniu 29 grudnia 2008 r. Skarżąca wniosła od tej decyzji, za pośrednictwem Prezydenta W., odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W.
W dniu 20 stycznia 2009 r. Prezydent W. przekazał odwołanie do rozpoznania Organowi odwoławczemu, tj. Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w W.
Pismami z 17 kwietnia 2009 r., 29 czerwca 2009 r., 1 października 2009 r. oraz 25 marca 2010 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W., działając na podstawie art. 140 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, doręczało Skarżącej zawiadomienia, w których wskazywało kolejne przewidywane terminy zakończenia postępowania odwoławczego. Następnie, w dniu 7 lipca 2010 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. doręczyło Skarżącej zawiadomienie z 30 czerwca 2010 r., w którym - działając na podstawie art. 140 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej - poinformowało, że odwołanie nie zostanie rozpatrzone w pierwotnym terminie z uwagi na dużą ilość spraw prowadzonych przez Organ odwoławczy, a także na obszerność materiału dowodowego w sprawie. Wyznaczono też nowy termin załatwienia sprawy na dzień 10 września 2010 r., który nie został dochowany.
Pismem z 24 kwietnia 2013 r., po uprzednim wezwaniu Organu odwoławczego do usunięcia naruszenia prawa, Skarżąca wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Organ odwoławczy w przedmiocie rozpoznania odwołania od wymienionej wyżej decyzji Prezydenta W.
W skardze wniosła o wyznaczenie SKO terminu na wydanie aktu oraz o wymierzenie stosownej grzywny, a także zwrot kosztów postępowania. Skarżąca zarzuciła Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w W. lekceważenie prawa. Wniosła o stwierdzenie, że niezałatwienie sprawy w terminie miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa oraz o wymierzenie Organowi grzywny na podstawie art. 149 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), w wysokości maksymalnej określonej art. 154 § 6 ww. ustawy. Skarżąca wnosząc o wymierzenie maksymalnej grzywny podkreśliła, że przewlekłość postępowania ma charakter ciągły i notoryczny. Zarzuciła Organowi lekceważenie wszystkich podawanych terminów zakończenia sprawy. Zdaniem Skarżącej opieszałość Organu odwoławczego naraża Spółkę na dodatkowe koszty. Zaznaczyła, iż kara winna być adekwatna do strat, jakie ponosi Spółka w związku z opóźnieniem w wydaniu decyzji.
Skarżąca podniosła, iż od trzech lat nie została poinformowana o nowym terminie sprawy, a postępowanie odwoławcze trwa już ponad 4 lata. Wyjaśniła, iż pismami z dnia 16 września 2010 r., 11 stycznia 2011 r., 18 maja 2011 r., 22 sierpnia 2011 r. oraz 5 listopada 2012 r., pełnomocnik Skarżącej wnosił o rozpoznanie odwołania w najszybszym terminie. Żadne z tych pism nie wywołało skutku w postaci zakończenia sprawy i wydania decyzji. Nie otrzymała również żadnej informacji o podjętych czynnościach zmierzających do uzyskania materiału dowodowego.