Wprawdzie pojęcie strony postępowania sądowoadministracyjnego /art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ jest pojęciem szerszym, niż wynikające z definicji strony określonej w art. 28 Kpa, nie oznacza to jednak, że między obydwoma pojęciami nie ma ścisłego związku. Stroną postępowania sądowoadministracyjnego /uprawnioną do wniesienia skargi/ jest strona postępowania administracyjnego /posiadająca właściwości określone art. 28 Kpa/, jeśli wyczerpie środki przewidziane w art. 34 ustawy o NSA, a także podmiot nie uczestniczący w postępowaniu administracyjnym, o ile ma interes prawny we wniesieniu skargi.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Stowarzyszenia Obywatelskiego "F." w J., Marii B., Kazimierza K., Zdzisława H. i Wandy B. na decyzję Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 12 października 1999 r. (...) w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego - skargę oddala.
Wojewoda B. decyzją (...) z dnia 28 września 1994 r. działając w powołaniu na przepis art. 30 ust. 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /t.j. Dz.U. 1994 nr 49 poz. 196/ - uchylił w całości ostateczną decyzję z dnia 10 grudnia 1992 r. o ustaleniu dopuszczalnej emisji zanieczyszczeń wprowadzonych do powietrza przez Zakład Płytek i Wyrobów Sanitarnych "J." - Jacek P., wobec zmiany parametrów emitorów oraz jakości i ilości odprowadzanych zanieczyszczeń i jednocześnie - w powołaniu na art.: 25-26, art. 28 ust. 1 i 2, art. 30 ust. 1 i 2, art. 64 i art. 66 pow. ustawy a także par. 3-6 rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 12 lutego 1990 r. w sprawie ochrony powietrza przed zanieczyszczeniem /Dz.U. nr 15 poz. 92/ ustalił na okres od dnia doręczenia decyzji do dnia 31 grudnia 1997 r. wielkości emisji i rodzajów substancji zanieczyszczających powietrze dopuszczonych do wprowadzania do powietrza przez szesnaście wymienionych w tej decyzji emitorów z podpiętymi do nich źródłami emisji.
W związku z odwołaniem od tej decyzji wniesionym przez Stowarzyszenie Zwykłe "F.", reprezentowane przez radcę prawnego Mariusza Z. z Kancelarii Radców Prawnych "N." w T. - Minister Ochrony środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa postanowieniem z dnia 6 lutego 1995 r. na podstawie art. 134 Kpa stwierdził niedopuszczalność odwołania uznając, iż odwołującemu się Stowarzyszeniu nie przysługuje przymiot strony w omawianej sprawie.
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 20 stycznia 1997 r. IV SA 535/95 uchylił zaskarżone postanowienie podając w uzasadnieniu, że wprawdzie Stowarzyszenie zwykłe "F." nie posiada statutu /a tylko regulamin/, nie mogło więc domagać się dopuszczenia go do udziału w postępowaniu na prawach strony, jednakże dla oceny dopuszczalności wniesionego odwołania niezbędne było wyjaśnienie, czy osoby fizyczne, udzielające pełnomocnictwa Kancelarii Radców Prawnych "N." do występowania w sprawie niniejszej, w tym do wniesienia odwołania od decyzji I instancji mają przymiot strony w tej sprawie jako osoby zamieszkujące w bezpośrednim sąsiedztwie zakładu, będącego adresatem kwestionowanej w odwołaniu decyzji. Bez wyjaśnienia tej kwestii - w ocenie Sądu - wydanie postanowienia stwierdzającego niedopuszczalność odwołania nie może być uznane za zgodne z prawem.
W dniu 6 czerwca 1997 r. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa postanowieniem wydanym na podstawie art. 134 Kpa stwierdził niedopuszczalność odwołania Wandy B. i Stanisława B., działających przez radcę prawnego Mariusza Z. z Kancelarii Radców Prawnych "N.". W uzasadnieniu tego postanowienia podano, że Wanda B. i Stanisław B., którzy upoważnili radcę prawnego Mariusza Z. do wniesienia odwołania, nie są stronami tego postępowania jako osoby fizyczne, nie zamieszkują bowiem w bezpośrednim sąsiedztwie Zakładu, co - zgodnie z wyrokiem NSA - dawałoby im przymiot strony. Skargę na to postanowienie wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego w imieniu Stowarzyszenia "F." radca prawny Mariusz Z. Wyrokiem z dnia 27 sierpnia 1999 r. IV SA 1264/97 Sąd uchylił zaskarżone postanowienie wskazując w motywach, że stwierdzenie braku przymiotu strony osoby odwołującej się może nastąpić jedynie w wyniku rozpoznania odwołania. W sytuacji, kiedy organ ustali w tym postępowaniu, że osoba odwołująca się nie ma w danej sprawie indywidualnego interesu prawnego lub obowiązku - to wówczas wydaje decyzję o umorzeniu postępowania odwoławczego na podstawie art. 138 par. 1 pkt 3 Kpa. Stosownie do wytycznych zawartych w pow. wyrokach - organ odwoławczy przeprowadził postępowanie wyjaśniające w sprawie i na podstawie mapy Stanowiącej fragment planu zagospodarowania przestrzennego gminy J. z oznaczonymi miejscami usytuowania domów mieszkalnych Wandy B. i Stanisława B. oraz Zakładu Ceramiki Sanitarnej stwierdził, że osoby te nie zamieszkują w bezpośrednim sąsiedztwie Zakładu. Teren wokół Zakładu wykorzystywany jest pod uprawy rolne. W tych okolicznościach, w ocenie organu odwoławczego - odwołującym się Wandzie B. i Stanisławowi B. nie przysługują prawa strony w omawianej sprawie. Stowarzyszenie "F." - jak to przesądzono w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 stycznia 1997 r. - nie jest organizacją społeczną w rozumieniu art. 31 Kpa mogącą uczestniczyć w postępowaniu na prawach strony, ponieważ nie jest to uzasadnione jego celami statutowymi.