Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA: Edward Kierejczyk (spr.) Sędziowie NSA: Andrzej Kuba, Zdzisław Romanowski Protokolant: Waldemar Janicki po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2002 r. sprawy ze skarg W. K., M. M. i A. K. na uchwałę Rady Miejskiej w [...] z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie odwołania Zarządu Miasta [...] skargi oddala
Uchwałą z [...] r. podjętą na podstawie art. 28 b ust. 2 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 200l r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) Rada Miejska w [...] stwierdziła, że w głosowaniu tajnym został odwołany Zarząd Miasta [...] w osobach: prezydenta miasta, wiceprezydenta i dwóch członków zarządu.
Po bezskutecznym wezwaniu rady miejskiej do uchylenia tej uchwały, skargi na nią wnieśli do Sądu: A. K. (prezydent miasta), W. K. (wiceprezydent) i M. M. (członek zarządu) wykorzystując te same zarzuty i ich uzasadnienie. Zdaniem skarżących uchwała ta została podjęta z rażącym naruszeniem art. 25 a, art. 25 b i art. 28 b wymienionej ustawy przez to, że wbrew kolejno podanym przepisom:
1. w głosowaniu uczestniczyła E. K. będąca w chwili głosowania etatowym członkiem zarządu miasta (sprawa dotyczyła jej interesu prawnego),
2. złamano zasadę tajności głosowania, zaliczono jako głosu "za uchwałą" głosu nieważnego i wadliwie sformułowano uchwałę o odwołaniu zarządu,
3. nie zapoznano się z uchwałą regionalnej izby obrachunkowej w sprawie uchwały rady miejskiej o nieudzieleniu absolutorium, co uzasadnia żądanie stwierdzenia nieważności tej uchwały.
Skarżący dodatkowo rozwinęli sformułowane zarzuty podkreślając, że przede wszystkim radni przy kwitowaniu kart do głosowania i przy stawianiu znaku "x" na karcie do głosowania posługiwali się różnymi kolorami flamastra, umożliwiającymi identyfikację ich głosów oddanych na karcie do głosowania. Ponadto jeden z radnych oddał głos nieważny przez postawienie znaku "x" poza kratką na karcie do głosowania, zaliczony do głosów ważnych. Spowodowało to, łącznie z nieważnym głosem członka zarządu miasta, brak osiągnięcia 20 głosów wymaganych do skutecznego odwołania zarządu miasta. Nie przedstawiono także radzie przed głosowaniem, uchwały regionalnej izby obrachunkowej w sprawie odmowy udzielenia zarządowi absolutorium. Nie poddano także oddzielnemu głosowaniu zaskarżonej uchwały mającej charakter konstytutywny wadliwie przyjmując, że odwołanie zarządu nastąpiło bezpośrednio w głosowaniu tajnym. Łącznie więc skargi są zasadne i w świetle aktualnego orzecznictwa sądu administracyjnego, do którego nawiązuje argumentacja podana w uchwale OPS 13/00 NSA z 23 października 2000 r. (ONSA 2001/2/50), dopuszczalne na podstawie art. 101 ustawy o samorządzie gminnym.
Pełnomocnik rady miejskiej wniósł o oddalenie skarg przede wszystkim dlatego, że kwestionowana uchwała nie dotyczy spraw z zakresu administracji publicznej. W wyroku III AZP 23/92 z 8 października 1992 r. (OSNC 1993/4/56) Sąd Najwyższy bowiem orzekł, że uchwała rady gminy o odwołaniu członka zarządu gminy nie może być przez niego zaskarżona do sądu administracyjnego na podstawie art. 101 ustawy o samorządzie terytorialnym z braku istnienia w niej elementu publicznego w administracji skierowanego na zewnątrz, służącego organizowaniu stosunków społecznych i gospodarczych w gminie niedotyczących spraw z zakresu stosunku pracy członków zarządu gminy. Identyczne stanowisko zajął NSA w wyroku II SA 653/98 z 26 lutego 1999 r. (OSP 1999/12/216).