Zawarta w art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ regulacja, wyraźnie przewidziane w nim obowiązki utrzymania obiektu w należytym stanie technicznym nakłada na właściciela lub zarządcę i brak jest jakichkolwiek przesłanek stosowania wykładni rozszerzającej i objęcia tym obowiązkiem innych osób, w tym dzierżawcę. Wymienione przepisy nie wiążą nałożenia obowiązku usunięcia niewłaściwego stanu budynku z przyczynami, które spowodowały nieodpowiedni stan techniczny budynku, dlatego też dla oceny legalności zaskarżonego orzeczenia nie ma znaczenia, czy zły stan techniczny przedmiotowego obiektu został spowodowany niewłaściwym wykonywaniem umowy dzierżawy, czy też powstał z innych przyczyn.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Tadeusza T. na decyzję (...) Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 30 października 2000 r. (...) w przedmiocie nakazania usunięcia nieodpowiedniego stanu technicznego obiektu budowlanego - skargę oddala.
Zaskarżoną decyzją z dnia 30 października 2000 r. (...) Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego po rozpoznaniu odwołania Tadeusza T. od decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w B. z dnia 11 września 2000 r. nakazującej Tadeuszowi T. remont budynku /obory/ znajdującego się na działce nr ew. 4/3 położonej w W.-W. - utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.
W uzasadnieniu decyzji odnosząc się do zarzutu odwołania organ administracji podniósł, że obowiązek zawarty w art. 61 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126/ kierowany jest do właściciela lub zarządcy obiektu. Wskazano, że obowiązek przewidziany w tym przepisie nie dotyczy dzierżawcy i dlatego zarzut odwołania, że obowiązek winien być skierowany do dzierżawcy jest nietrafny.
Skargę na tę decyzję wniósł Tadeusz T. przywołując argumenty podnoszone w odwołaniu, że nakaz rozbiórki winien być skierowany do dzierżawcy gruntów, na których znajduje się przedmiotowy budynek. Przywołując treść umowy dzierżawy skarżący podnosi, że dzierżawca jest odpowiedzialny za stan budynków i zapisy tej umowa wykluczają odpowiedzialność właściciela za stan budynków i urządzeń. Skarga podnosi, że dzierżawca przyznał, że zaniedbania powstały z jego winy i zobowiązał się do przestrzegania warunków umowy i naprawienia szkód.
Skarżący wywodzi, że umowa dzierżawy przewiduje przez pierwsze trzy lata jej obowiązywania bezpłatne korzystanie z gruntów i urządzeń gospodarstwa i nie dopuszcza ingerencji właściciela w stan budynków, które pozostają pod opieką i zarządem dzierżawcy.
Skarżący podnosi, że dopiero na jego żądanie w postępowaniu odwoławczym zostały mu przesłane protokoły przesłuchania dzierżawcy.
Odpowiadając na skargę organ administracji wniósł o jej oddalenie podtrzymując argumentację zawartą w motywach zaskarżonej decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga jest nieuzasadniona. Niewadliwa jest ocena organu administracji, że przewidziany w art. 61 ust. 1 ustawy Prawo budowlane obowiązek, utrzymywania obiektu w należytym stanie technicznym dotyczy właściciela lub zarządcy obiektu. Regulacja zawarta w tym przepisie wyraźnie przewidziane w nim obowiązki nakłada na właściciela lub zarządcę i brak jest jakichkolwiek przesłanek stosowania wykładni rozszerzającej i objęcia tym obowiązkiem innych osób, w tym dzierżawcę. Treść tego przepisu determinuje również krąg podmiotów, na który może być nałożony nakaz usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości nieodpowiedniego stanu technicznego budynku na podstawie art. 66 tej ustawy. Stąd za nieuzasadniony należy uznać zarzut skargi kwestionujący nałożenie na skarżącego jako właściciela budynku obowiązku dokonania remontu, a nie na dzierżawcę tego obiektu.
Organ administracji niewadliwie ustalił stan faktyczny sprawy a przytoczony w uzasadnieniu decyzji organu I instancji szczegółowy opis stanu technicznego budynku znajduje potwierdzenie w zgromadzonym materiale dowodowym sprawy, w tym w dokumentacji fotograficznej i protokole oględzin. Niewadliwa jest również, na tle poczynionych ustaleń, ocena organu, że istniejący stan techniczny budynku stwarzał zagrożenie bezpieczeństwa i wobec tego istniała konieczność nałożenia obowiązku usunięcia niewłaściwego stanu technicznego budynku przez nakazanie wykonania jego remontu w zakresie wymienionym w tej decyzji na podstawie art. 66 ustawy Prawo budowlane. Zwrócić należy uwagę, że skarżący tych ustaleń organu jak i oceny, że obiekt z uwagi na jego stan techniczny wymaga remontu nie podważa, a wyłącznie koncentruje się na wykazaniu, że za taki stan obiektu odpowiedzialny, jest dzierżawca. Argumenty skarżącego przenoszące odpowiedzialność za stan techniczny budynku na dzierżawcę nie mogą odnieść zamierzonego skutku bowiem wymienione przepisy nie wiążą nałożenia obowiązku usunięcia niewłaściwego stanu budynku z przyczynami, które spowodowały nieodpowiedni stan techniczny budynku, dlatego też dla oceny legalności zaskarżonego orzeczenia nie ma znaczenia czy zły stan techniczny przedmiotowego obiektu został spowodowany niewłaściwym wykonywaniem umowy dzierżawy, czy też powstał z innych przyczyn.
Podkreślić należy, że warunki umowy dzierżawy wywołują skutek między skarżącym a dzierżawcą i nie mają wpływu na odpowiedzialność skarżącego, wynikającą z przepisów prawa budowlanego, w tym na obowiązek utrzymywania obiektu w należytym stanie. Nie może wobec tego odnieść zamierzonego skutku argument skargi upatrujący w zapisach umowy dzierżawy braku możliwości "ingerencji właściciela w stan budynków, które pozostają pod opieka i zarządem dzierżawcy".
Nie ma wpływu na treść zaskarżonego rozstrzygnięcia podnoszona w skardze okoliczność przesłania skarżącemu dopiero w toku postępowania odwoławczego protokołu przesłuchania dzierżawcy, skoro treść tych zeznań w ogóle nie była brana pod uwagę przy ustalaniu przez organ administracji stanu faktycznego sprawy.
Z przyczyn wymienionych wobec niezasadności zarzutów skargi i braku podstaw zaskarżenia, które należałoby brać pod rozwagę z urzędu, na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ orzeczono o jej oddaleniu.