Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Matan Sędziowie Sędzia WSA Teresa Kurcyusz-Furmanik Sędzia WSA Edyta Żarkiewicz-Kunicka (spr.) Protokolant Paulina Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 listopada 2012 r. sprawy ze skargi E. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] Kierownik Działu Dodatków Mieszkaniowych Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w B., działający z upoważnienia Prezydenta Miasta B., na podstawie art. 5 ust. 1 i 5, art. 7 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. Nr 71 z 2001 r., poz. 734 z późn. zm.) i art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego odmówił przyznania E. S. dodatku mieszkaniowego.
W uzasadnieniu wskazał, że powierzchnia użytkowa zajmowanego przez nią lokalu mieszkalnego przekracza powierzchnię normatywną o więcej niż 30%, a udział powierzchni pokoi i kuchni w powierzchni użytkowej lokalu jest większy niż 60%. Podniósł, że wyżej wymieniona zamieszkuje w lokalu mieszkalnym o powierzchni użytkowej 61,49 mkw, natomiast normatywna powierzchnia użytkowa przysługująca dwóm osobom wynosi 40,00 mkw, zwiększona o 30% stanowi 52,00 mkw. Wobec tego wskazał, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt. 2 i ust. 5 ustawy o dodatkach mieszkaniowych, dodatek mieszkaniowy jej nie przysługuje. Organ podkreślił, że na podstawie art. 5 ust. 5 cytowanej ustawy, dodatek mieszkaniowy przysługuje, gdy powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego nie przekracza normatywnej powierzchni o więcej niż 30% albo 50% pod warunkiem, że udział powierzchni pokoi i kuchni w powierzchni użytkowej tego lokalu nie przekracza 60%. Wskazał, że w rozpatrywanej sprawie udział powierzchni pokoi i kuchni w powierzchni użytkowej lokalu przekroczył 60% i wyniósł 80,22%.
W odwołaniu od powyższej decyzji E. S. podniosła, że wraz ze schorowaną, 78-letnią matką znajduje się w bardzo trudnej sytuacji materialnej i życiowej. Wskazała, że jej matka - A. S. jest osobą niepełnosprawną, posiadającą orzeczenie o stopniu niepełnosprawności o charakterze stałym. Dodała, że z zaświadczenia lekarskiego wynika, iż jej matka wymaga stałej opieki osoby drugiej i osobnego pokoju. W związku z tym wniosła o przyznanie dodatku mieszkaniowego.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. decyzją z dnia [...] nr[...], na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 2, ust. 3 i ust. 5 ustawy o dodatkach mieszkaniowych, art. 2 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 856 z późn. zm.) i art. 138 § 2 K.p.a. uchyliło decyzję organu pierwszej instancji i przekazało sprawę temu organowi do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu organ odwoławczy podniósł, że na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy o dodatkach mieszkaniowych, normatywną powierzchnię powiększa się o 15 m2, jeżeli w lokalu mieszkalnym zamieszkuje osoba niepełnosprawna poruszająca się na wózku lub osoba niepełnosprawna, której niepełnosprawność wymaga zamieszkiwania w oddzielnym pokoju. O wymogu zamieszkiwania w oddzielnym pokoju orzekają powiatowe zespoły do spraw orzekania o niepełnosprawności, o których mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych ( Dz. U. Nr. 123 poz. 776 z późn. zm.). Następnie organ podkreślił, że z akt sprawy wynika, iż E. S. w dniu 30.06.2011 r. złożyła wniosek o przyznanie dodatku mieszkaniowego wraz z deklaracją o wysokości dochodów. Z przedłożonych dokumentów wynika, że wraz z 78-letnią, niepełnosprawną matką - A. S. zamieszkuje w mieszkaniu własnościowym o powierzchni użytkowej 61,49 mkw. Do tych dokumentów strona dołączyła orzeczenie o stopniu niepełnosprawności A. S. wydane przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności w B. oraz zaświadczenie lekarskie z dnia 29.06.2011 r. Niepublicznego Zakładu Opieki A w B., według którego A. S. jest przewlekle chora i ze względu na liczne schorzenia przewlekłe wymaga dobrych warunków życiowych i lokalowych. Organ odwoławczy dodał, że w aktach sprawy znajduje się również adnotacja pracownika Działu Dodatków Mieszkaniowych z dnia 8.lipca 2011 r., według której, w dniu 7 lipca 2011 r. w rozmowie telefonicznej z lekarzem med. T. Z., została poinformowana, iż A. S. (w decyzji omyłkowo wskazano, że E. S.) nie wymaga zamieszkiwania w oddzielnym pokoju. Organ odwoławczy wskazał, że w oparciu o powyższą informację, organ pierwszej instancji nie uwzględnił przedłożonego zaświadczenia lekarskiego i odmówił stronie przyznania dodatku mieszkaniowego z uwagi na przekroczenie powierzchni normatywnej zajmowanego lokalu mieszkalnego. Następnie organ podniósł, że E. S. do odwołania dołączyła zaświadczenie lekarskie z dnia 20.07.2011 r., wydane przez innego lekarza Niepublicznego Zakładu Opieki A w B., z którego wynika, iż A. S., ze względu na przewlekłe schorzenia wymaga stałej opieki osoby drugiej, osobnego pokoju. W związku z tym organ wskazał, że z treści wyżej wymienionych zaświadczeń lekarskich nie wynika bezspornie, czy istotnie zachodzi konieczność zamieszkiwania przez A. S. w oddzielnym pokoju, a wobec tego należy przeprowadzić dodatkowe postępowanie wyjaśniające mające na celu zajęcie jednoznacznego stanowiska w przedmiotowej sprawie.