Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach na wskazaną powyżej decyzję wniosła H. J. W skardze tej zakwestionowała przyjętą przez organ administracji powierzchnię zajmowanego lokalu i na okoliczność tę przedłożyła decyzję z [...], w której przyjęto inną powierzchnię zajmowanego lokalu. Jej zdaniem wypełnia wszystkie wymogi do otrzymania dodatku mieszkaniowego, zaznaczyła także, że zeznania opiekunek MOPS, w kwestii jej zamieszkiwania w przedmiotowym lokalu nie mają żadnego znaczenia, ponieważ są sprzeczne z treścią art. 79 Kodeksu postępowania administracyjnego i są sprzeczne ze stanem faktycznym, jak również pochodzą z okresu wcześniejszego niż ten, za który ubiega się o przyznanie dodatku. Zaznaczyła także, że działania ze strony pracowników pomocy społecznej noszą znamiona inwigilacji jej rodziny.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. w odpowiedzi na skargę wniosło o jej oddalenie i przywołało analogiczną argumentację jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Pełnomocnik skarżącej adwokat L. G.-L. pismem z dnia [...] podtrzymała wniesioną skargę, jak również zarzuciła organom administracji naruszenie postanowień art. 77 Kodeksu postępowania administracyjnego, a w szczególności nie wyjaśnienie wszystkich istotnych okoliczności sprawy związanych z powierzchnią przedmiotowego lokalu jak również zamieszkiwaniem przez skarżącą i jej córkę w nim.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:
Skarga zasługuje na uwzględnienie.
Kontrola legalności zaskarżonej decyzji przeprowadzona w oparciu o postanowienia art. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) wykazała, że zaskarżona decyzja nie odpowiada wymogom prawa. Stosownie do postanowień art. 134 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Stosownie do postanowień art. 145 § 1 pkt 1 lit. "c" ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi sąd administracyjny uwzględnia skargę na decyzję lub postanowienie, jeżeli stwierdzi naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.
Stosownie do postanowień art. 6 Kodeksu postępowania administracyjnego organy administracji obowiązane są działać na podstawie przepisów prawa, a po myśli art. 7 tego Kodeksu w toku postępowania organ administracji podejmuje wszelkie kroki niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego, a według art. 77 powoływanego Kodeksu organ administracji publicznej obowiązany jest w sposób wyczerpujący zebrać i rozpatrzyć cały materiał dowodowy.
W rozpatrywanej sprawie organy administracji odmówiły skarżącej przyznania dodatku mieszkaniowego, a jako uzasadnienie takiego rozstrzygnięcia podały, że w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy nie można uznać, aby skarżąca spełniała wymogi do jego otrzymania.
W pierwszej kolejności przyjdzie odnieść się do kluczowego zagadnienia podniesionego przez skarżącą w skardze jak również przez jej pełnomocnika w piśmie procesowym z dnia [..], a mianowicie braku wyjaśnienia przez organy administracji faktycznej powierzchni użytkowej zajmowanego przez skarżącą lokalu. W skardze i w powyższym piśmie procesowym kwestionuje się powierzchnię [...] m2 wynikającą z przydziału danego lokalu. Na okoliczność tę skarżąca przedłożyła decyzję organu pierwszej instancji z dnia [...] i z dnia [...], w których powierzchnia użytkowa przedmiotowego lokalu została podana jako [...] m2. Z punktu widzenia rozpatrywanej sprawy kluczowe znaczenie nabiera pojęcie powierzchni użytkowej lokalu. Ustawa o dodatkach mieszkaniowych nie zawiera definicji wskazanego pojęcia, odmiennie jak miało to miejsce w ustawie o najmie lokali i dodatkach mieszkaniowych. Definicja tego pojęcia znajduje się natomiast w ustawie z 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 71, poz. 733 ze zm.). Zgodnie z brzmieniem art. 2 ust. 1 pkt 7 tej ustawy pod pojęciem tym rozumie się powierzchnię wszystkich pomieszczeń znajdujących się w lokalu, a w szczególności pokoi, kuchni, spiżarni, przedpokoi, alków, holi, korytarzy, łazienek oraz innych pomieszczeń służących mieszkalnym i gospodarczym potrzebom lokatora, bez względu na ich przeznaczenie i sposób używania; za powierzchnię użytkową lokalu nie uważa się powierzchni balkonów, tarasów i loggii, antresoli, szaf i schowków w ścianach, pralni, suszarni, wózkowni, strychów, piwnic i komórek przeznaczonych do przechowywania opału. Pełnomocnik skarżącej w piśmie z dnia [...] wskazał, że w lokalu tym znajdują się pomieszczenia, których powierzchnia nie powinna być brana pod uwagę przy uwzględnianiu powierzchni użytkowej przedmiotowego lokalu. Wskazana powyżej rozbieżność, jak również podniesiona okoliczność nie została na żadnym etapie prowadzonego postępowania wyjaśniona, a może mieć ona wpływ na wynik sprawy, zatem wyczerpana została przesłanka uwzględnienia skargi przewidziana treścią art. 145 § 1 pkt 1 lit. "c" ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - naruszenie przepisów postępowania administracyjnego, jeżeli mogło mieć ono wpływ na wynik sprawy.