Rozpoznając skargę Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył co następuje:
Skarga musiała odnieść skutek. Na wstępie godzi się wyjaśnić, że - jak stanowi przepis art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) - sądy administracyjne powołane są do badania zgodności z prawem decyzji, postanowień, czynności i innych aktów administracyjnych. Zatem kontrolują czy organy administracyjne wydające je nie dopuściły się naruszenia przepisów prawa materialnego lub procesowego, i to naruszenia mającego bądź mogącego mieć istotny wpływ na wynik sprawy czy stanowiącego podstawę wznowienia postępowania, albo wreszcie naruszenia prawa prowadzącego do ich nieważności, albowiem jedynie wówczas jest możliwe uchylenie kwestionowanej decyzji bądź stwierdzenie jej nieważności (p. art.145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1271 ze zm.). Jak głosi jej art.134 § 1 kontrola legalności obejmuje nie tylko zarzuty skargi, ale też podstawy brane pod rozwagę z urzędu.
Przeprowadzone w tych ramach badanie zgodności z prawem zaskarżonej w sprawie decyzji wykazało, iż jako zapadła w wyniku istotnego naruszenia prawa materialnego nie mogła się ona ostać.
Zaprezentowany przez organy pogląd prawny w kwestii interpretacji art.8 ust.2 ustawy o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej jest błędny. Co prawda literalne odczytanie tej normy prowadziłoby do konkluzji o uprawnieniu do podwyższonych świadczeń wyłącznie w przypadku, gdyby dochód rodziny nie przekraczał 50% kwoty z art.7 ust.2, lecz w istocie taka wykładnia naruszałaby konstytucyjne zasady równości, ochrony i pomocy rodzinie oraz sprawiedliwości społecznej. Skutkowałaby bowiem z reguły pozbawieniem prawa do takich świadczeń osoby w rodzinach wielodzietnych, których dochód rodziny byłby relatywnie wyższy, a niższy w przeliczeniu na osobę, niż w przypadku rodzin mniejszych liczebnie. Jak zauważył Trybunał Konstytucyjny w uzasadnieniu postanowienia z dnia 1 października 2008 r., sygn. akt P 25/07, w takiej sytuacji należy bezpośrednio zastosować przepisy Konstytucji oraz metody wykładni pozwalające na takie rozumienie przedmiotowego przepisu, które wykluczy kolizję z normami wyższej rangi. Trybunał wskazał, iż ustawodawca dokonał pewnego "skrótu myślowego" w efekcie skutkującego interpretacją użytego w art.8 ust.2 pojęcia "dochód w rodzinie", jako dochodu w przeliczeniu na osobę w rodzinie. Jeśli nadto zważyć na cel tego przepisu, jakim jest pomoc osobom uprawnionym poprzez świadczenie zaliczek niejako w miejsce nieuiszczanych alimentów, którego nie osiąga przyjęte przez organ rozumienie tego przepisu, niepodobna poprzestać na jego wykładni gramatycznej. Pogląd ten można uznać za utrwalony już w orzecznictwie (p. uzasadnienie przytoczonego wyżej postanowienia Trybunału Konstytucyjnego), a zasadza się on także na wykładni logicznej, wedle której wadliwe jest oderwanie się od regulacji zawartej w art.7 ust.2 cytowanej wyżej ustawy. Nie bez znaczenia jest wreszcie założenie spójności unormowania tych instytucji w ustawie, która nakazuje zbieżną interpretację w tym zakresie. Co prawda przywołane wywody Trybunału Konstytucyjnego zawarte w motywach postanowienia z dnia 1 października 2008 r. nie mają w tej sprawie mocy wiążącej, bo postanowienie to nie zapadło w jej toku ani nie doszło jego mocą do stwierdzenia niekonstytucyjności omawianego przepisu, to jednak za przyjęciem tego stanowiska przemawia niewątpliwy autorytet tegoż Trybunału. Zatem dochód rodziny w przeliczeniu na osobę rodziny nie przekraczający 50% kwoty z art.7 ust.2 cytowanej ustawy uzasadnia przyznanie świadczenia w wyższej wysokości określonej w punktach 1 lub 2 art.8 ust.2 omawianej ustawy.
Rozpoznając sprawę ponownie organ uwzględni powyższe wskazania co do interpretacji przepisu art.8 ust.2 ustawy o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej i wyda właściwej treści decyzję.
Co mając na względzie, na mocy art.145 § 1 pkt 1 lit. a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak sentencji niniejszego wyroku.
-----------------------
4