Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Jarosz Sędziowie WSA Maciej Dybowski (spr.) WSA Bożena Popowska Protokolant st. sekr. sąd. Justyna Hołyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 listopada 2011 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w G. na uchwałę Rady Miejskiej w T. z dnia [...] kwietnia [...] r. nr [...] w przedmiocie ustalenia liczby punktów sprzedaży napojów alkoholowych 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części obejmującej § 2 (drugi); 2. stwierdza, że § 2 zaskarżonej uchwały nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku
Pismem z dnia [...] maja 2011 r. nr [...], Prokurator Rejonowy w G. (dalej Prokurator), na podstawie art. 3 § 5 pkt 5, art. 50 § 1 i art. 53 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej ppsa) i art. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (t.j. Dz.U. 2008 r., nr 7, poz. 39 ze zm., dalej ustawa o prokuraturze) złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w P. (dalej WSA) na uchwałę Rady Miejskiej w T. z dnia [...] kwietnia 2003 r. nr [...] w sprawie ustalenia liczby punktów sprzedaży napojów alkoholowych zawierających powyżej 4,5% alkoholu za wyjątkiem piwa przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży jak i w miejscu sprzedaży oraz zasad usytuowania miejsc sprzedaży, podawania i spożywania napojów alkoholowych na terenie miasta i gminy T. (dalej Uchwała z [...] kwietnia 2003 r.), w części obejmującej § 2 Uchwały.
Prokurator zarzucił Uchwale z [...] kwietnia 2003 r., że została ona wydana z naruszeniem art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (t.j. Dz.U. 2007 r., nr 70, poz. 473 ze zm., dalej ustawa o wychowaniu w trzeźwości bądź uwt), sprowadzającym się do sprzecznego z założeniami wskazanej wyżej ustawy, niejasnego, nieprecyzyjnego i skutkującego całkowitą dowolnością na etapie stosowania prawa miejscowego określenia sposobu mierzenia odległości między obiektami uznanymi za chronione, a punktami sprzedaży napojów alkoholowych i bezpodstawnego uznania, że brak jest podstaw do określenia minimalnej odległości między obiektami uznanymi za chronione, a miejscami sprzedaży i podawania napojów alkoholowych.
Prokurator, powołując art. 147 § 1 ppsa, wniósł o stwierdzenie nieważności Uchwały z 1 kwietnia 2003 r. w części obejmującej jej § 2.
Uzasadniając zajęte stanowisko w sprawie Prokurator zauważył, że Uchwałą z [...] kwietnia 2003 r. Rada Miejska w T. (dalej Rada Miejska) ustaliła zasady usytuowania miejsc sprzedaży i miejsc podawania napojów alkoholowych na terenie Miasta i Gminy T. Zgodnie z § 2 pkt 1 i 2 Uchwały punkt sprzedaży napojów alkoholowych nie może być usytuowany bliżej niż 20 m od granicy obiektów o szczególnym znaczeniu, a punkt podawania i spożywania napojów alkoholowych nie może być usytuowany bliżej niż 50 m od granicy wyżej wskazanych obiektów. Zdaniem Prokuratora, przyjęty w Uchwale z [...] kwietnia 2003 r. sposób mierzenia odległości między wejściem do obiektu chronionego, a wejściem do placówki prowadzącej sprzedaż napojów alkoholowych nie odwołuje się do pojęć ustawowych zawartych w innych ustawach, np. w ustawie o drogach publicznych, ustawie o ruchu drogowym, ustawy Prawo budowlane, jak również nie został zdefiniowany w samej Uchwale. Określenie "nie bliżej niż" pozwala na całkowitą dowolność interpretacyjną, ponieważ jest wysoce nieprecyzyjne dla pełnienia funkcji wyznacznika odległości między dwoma punktami znajdującymi się na owych ciągach komunikacyjnych. Z określenia tego nie sposób wyprowadzić wymagań technicznych, jakim winna ona odpowiadać, a także ustalić jej statusu prawnego, w tym w szczególności własnościowego. Prokurator stwierdził, że wysoce nieprecyzyjne sformułowanie analizowanego określenia sprzyja możliwości różnego pojmowania i mierzenia wskazanej odległości 20 i "40" [winno być "50"; k. 8-9 akt sądowych] metrów, a tym samym nie dąży do realizacji celu ustawy o wychowaniu w trzeźwości (k. 3-5 akt sądowych).