Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Karol Pawlicki Sędziowie WSA Bożena Popowska WSA Donata Starosta (spr.) Protokolant st.sekr.sąd. Justyna Hołyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 listopada 2010 r. sprawy ze skargi "A" Sp. z o.o. w I. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] maja [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy oddala skargę WSA/wyr.1-sentencja wyroku
Postanowieniem z dnia [...].01.2010 r. Nr [...], Starosta Sz., po rozpatrzeniu wniosku Burmistrza Gminy P. z dnia [...].11.2009 r. Nr [...], odmówił uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie 3 elektrowni wiatrowych wraz ze stacjami kontenerowymi, obiektami służącymi do przesyłu wytworzonej energii do sieci energetycznej, drogami dojazdowymi, placami manewrowymi i zatokami postojowymi, zlokalizowanych na działkach nr [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...] i [...], obręb P. - Z., [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...], obręb P. Podstawą odmowy były przepisy art. 106 § 5 Kodeksu postępowania administracyjnego, art. 53 ust. 4 pkt 6 w związku z art. 64 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, art. 92 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz art. 5 ust. l i 2, art. 5b, art. 6 ust. l, art. 7 ust. l i 2 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. (zwane dalej Kolegium), po rozpatrzeniu zażalenia "A" Sp. z o. o., postanowieniem z dnia [...].05.2010 r. Nr [...], utrzymało w mocy postanowienie Starosty Sz. z dnia [...].01.2010 r. Nr [...]. Kolegium uznało, że ponieważ na terenie objętym wnioskiem występują obszary gruntów rolnych klasy III o powierzchni przekraczającej 0,5 ha, a planowa inwestycja zakłada lokalizację elektrowni wiatrowych na tych gruntach, odmowa uzgodnienia projektu decyzji była uzasadniona. Grunty rolne klas I-III o powierzchni przekraczającej 0,5 ha podlegaj ą bo wiem szczególnej ochronie, a ich wykorzystanie na cele inne niż rolnicze wymaga zgody właściwego ministra, która może być udzielona tylko w procesie planistycznym.
W sprawie zaistniał spór o wykładnię przepisów prawa mających w niej zastosowanie, a w szczególności art. 7 ust. 2 pkt 1) ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych, w zakresie ochrony gruntów rolnych klas I - III. Według Skarżącej istotne jest tylko to, by obszar faktycznie zabudowany planowaną inwestycją był mniejszy niż 0,5 ha. W takim przypadku to, że położony jest na gruntach rolnych klasy I - III o powierzchni większej niż 0,5 ha, nie ma znaczenia. Według Kolegium celem ustawodawcy była ochrona gruntów rolnych klasy I - III, których zwarty obszar jest większy niż 0,5 ha. Takie obszary winny być wolne od zabudowy o nierolniczym charakterze. Zmiana przeznaczenia takich obszarów może nastąpić wyłącznie w procesie planistycznym, za zgodą właściwego ministra. Przemawia za tym także przepis art. 61 ust. l pkt 4) ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, który stosuje się do wszystkich decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w art. 4 ust. 2 ustawy, co wynika z art. 61 ust. l i art. 50 ust. l ustawy. W świetle tego artykułu wolą ustawodawcy było, by decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dotyczyły terenów, które nie wymagają uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne albo terenów objętych zgodą uzyskaną przy sporządzaniu miejscowych planów, które utraciły moc. Ważny jest teren, na którym zaplanowano inwestycję, a nie obszar faktycznej zabudowy.