Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Donata Starosta (spr.) Sędziowie WSA Anna Jarosz WSA Tomasz Grossmann Protokolant st. sekr. sąd. Monika Zaporowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 stycznia 2014 r. sprawy ze skargi Ł. G. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w Poznaniu z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby, oddala skargę
Decyzją nr [...] z dnia 29 lipca 2010 r. Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej w [...] utrzymał w mocy decyzję nr [...] Dyrektora Zakładu Karnego [...] z dna [...] czerwca 2010 r. zwalniającą [...] Ł. G. (dalej jako strona, skarżący) z dniem [...] lipca 2010 r. ze Służby Więziennej, z powodu pisemnego zgłoszenia wystąpienia ze służby. Obie wymienione decyzje zostały uchylone prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 07 grudnia 2010 r. sygn. akt II SA/Po 686/10. Uzasadniając wyrok sąd napisał, że zwolnienie skarżącego ze służby nastąpiło w trybie art. 39 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1761 z późn. zm.). Poza sporem pozostaje fakt, że skarżący zgłosił pisemnie swoje wystąpienie ze służby (raport o zwolnienie ze służby z dnia [...] kwietnia 2010 r.), a następnie cofnął wniosek o zwolnienie ze służby w dniu [...] maja 2010 r. Cofnięcie wniosku miało miejsce przed zwolnieniem skarżącego ze służby, które nastąpiło decyzją organu I instancji z dnia [...] czerwca 2010 r. Nie ma wątpliwości, iż to zdarzenie z dnia [...] kwietnia 2010 r., jakim było stawienie się skarżącego do służby w stanie po spożyciu alkoholu (sąd zastrzegł, że nie analizował akt sprawy pod kątem wypełnienia przez skarżącego znamion przewinienia służbowego), było powodem złożenia wniosku o zwolnienie ze służby. Nie bez znaczenia jest również fakt, że skarżący cofnął ten wniosek dopiero po wszczęciu przez Dyrektora Zakładu Karnego, postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2010 r., postępowania dyscyplinarnego przeciwko skarżącemu za naruszenie dyscypliny służbowej poprzez wprowadzenie się w stan ograniczający zdolność wykonywania zadania służbowego.
Sąd ocenił, że stan faktyczny wynikający z akt sprawy wskazuje na to, iż skarżący nie cofnął skutecznie swojego oświadczenia (raportu - pisemnego żądania) z dnia [...] kwietnia 2010 r. o wystąpieniu ze służby. Zgodnie z art. 61 § 1 Kodeksu cywilnego, oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią. Odwołanie takiego oświadczenia jest skuteczne, jeżeli doszło jednocześnie z tym oświadczeniem lub wcześniej. W świetle tej regulacji oświadczenie woli złożone drugiej stronie wiąże osobę, która oświadczenie takie złożyła. Może być ono skutecznie odwołane po tym jako doszło do wiadomości adresata tylko za jego zgodą. W tym zakresie odpowiednie zastosowanie znajdują także przepisy Kodeksu cywilnego o wadach oświadczenia woli (art. 82 - 88). Niemniej jednak okoliczności sprawy wskazują na wątpliwość co do tego, czy skarżący złożył wniosek o zwolnienie ze służby działając pod wpływem błędu i to błędu kwalifikowanego, gdyż wywołanego w przekonaniu strony podstępnie. Błąd ten miał polegać na wywołaniu u skarżącego przez Dyrektora Zakładu Karnego mylnego przeświadczenia, że jeżeli skarżący złoży raport o zwolnienie ze służby, to nie zostanie przeciwko niemu wszczęte postępowanie dyscyplinarne w związku ze zdarzeniem z dnia [...] kwietnia 2010 r. Faktem jest, iż postępowanie dyscyplinarne wobec skarżącego zostało wszczęte i to jeszcze przed wydaniem decyzji o zwolnieniu go ze służby, uwzględniającej jego raport o zwolnienie (pisemne wystąpienie ze służby). Jeżeli uznać, że faktycznie miało miejsce kilkuosobowe nieformalne spotkanie w dniu [...] kwietnia 2010 r. w gabinecie Dyrektora z udziałem kadry wyższego stopnia oraz skarżącego, jak również późniejsze pozostawienie skarżącemu względnie krótkiego czasu "do namysłu" w zakresie złożenia raportu o wystąpieniu ze służby, to okoliczności te winny zostać rozpatrzone w odniesieniu do tego, czy w dniu podjęcia decyzji o zwolnieniu skarżącego ze służby organ dysponował ważnym oświadczeniem woli funkcjonariusza co do żądania zwolnienia ze służby.