Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Szymańska, sędzia WSA Anna Falkiewicz-Kluj (spr.), sędzia WSA Tomasz Wykowski, Protokolant ref. staż. Filip Rutkowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 października 2013 r. sprawy ze skargi R. Sp. z o.o. z siedzibą w D. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...]kwietnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uwzględnienia zarzutów co do prowadzonego postępowania egzekucyjnego oddala skargę
Decyzją z dnia [...] kwietnia 2013 r. sygn. [...], dalej zaskarżona decyzja, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W., dalej SKO, po rozpatrzeniu zażalenia R. Spółki z.o.o. w D., dalej skarżąca, na postanowienie Marszałka Województwa [...] z dnia [...] grudnia 2011 r., znak: [...], o uznaniu zarzutów skarżącej przedstawionych za pośrednictwem naczelnika urzędu skarbowego w P. za nieuzasadnione, na podstawie art. 144 w zw. z art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. 2013, poz.267), dalej k.p.a., utrzymało w mocy zaskarżone postanowienie.
Powyższe rozstrzygnięcie było wynikiem następujących ustaleń faktycznych i oceny prawnej organu.
Pismem z 5 grudnia 2011 r. skarżąca zgłosiła zarzuty do prowadzonych przeciwko niej postępowań egzekucyjnych. Postanowieniem z [...] grudnia 2011 r. znak: [...] Marszałek Województwa [...] uznał zarzuty za nieuzasadnione.
Skarżąca wniosła zażalenie na to postanowienie wskazując, że objęta postępowanie egzekucyjnym należność nie jest w sposób ostateczny i nie podlegający ocenom instancyjnym ustalona. Orzeczenia organów I i II instancji dotyczące należności będących przedmiotem egzekucji zostały zaskarżone do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zdaniem skarżącej w takich okolicznościach wierzytelność jest sporna i dlatego nie można jej dochodzić.
Rozpoznając zażalenie organ I instancji nie znalazł podstaw do jego uwzględnienia. Wskazał, że kwestionowana należność stanowi opłatę za korzystanie przez skarżącego ze środowiska. Organ ustalił, że 27 grudnia 2006 r. Z. Spółka z.o.o. w D. (obecnie skarżąca) wniosła na konto Urzędu Wojewódzkiego kwotę 358,299,44 zł ze wskazaniem "opł. środowiskowe 2003 i pół 2006 kwota główna" Marszałek Województwa [...] postanowieniem z [...] grudnia 2008 r. orzekł o zaliczeniu ww kwoty na poczet zobowiązań o najwcześniejszym terminie płatności. Wpłata została zaksięgowana zgodnie z opisem na przelewie, jednakże z uwzględnieniem ograniczenia wynikającego z art. 55 § 2 Ordynacji podatkowej (Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.). SKO, po rozpoznaniu zażalenie skarżącej na to postanowienie, postanowieniem z [...] marca 2012 r. sygn. [...] utrzymało je w mocy. W związku z tym sporna należność została stwierdzona ostatecznym rozstrzygnięciem i nie zmienia tego fakt, że skarżąca wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Stosownie do art. 16 § 1 zd. 1 k.p.a. decyzje od których nie służy odwołanie w administracyjnym toku instancji lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, są ostateczne.
Zgodnie z art. 15 § 1 ustawy z 7 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. 2012, poz. 1015 ze zm.), dalej p.e.a. egzekucja może być wszczęta jeżeli wierzyciel po upływie terminu do wykonania przez zobowiązanego obowiązku, przesłał mu pisemne upomnienie zawierające wezwanie do wykonania obowiązku z zagrożeniem skierowania sprawy na drogę postępowania egzekucyjnego, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej. Postępowanie może być wszczęte po upływie 7 dni od dnia doręczenia upomnienia. Marszałek Województwa przesłał skarżącej upomnienie 13 września 2011 r, nr. upomnienia [...]. Skarżąca nie wykonała zobowiązania i w związku z tym zasadne było wszczęcie postępowania egzekucyjnego.