Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Napiórkowska, Sędziowie Sędzia WSA Jakub Linkowski, Sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran (spr.), Protokolant Marek Lubasiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 marca 2009 r. sprawy ze skargi Zakładów P. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na postanowienie Ministra Środowiska z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...] w przedmiocie uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy 1. uchyla zaskarżone postanowienie i utrzymane nim w mocy postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] października 2007 roku; 2. zasądza od Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska na rzecz Z. Sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 340 (trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Minister Środowiska postanowieniem z dnia [...] lipca 2008r., po rozpatrzenia zażalenia Zakładów [...] Spółki z o.o., wydanym na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 144 kpa i art.106 oraz art. 60 ust. 1 i art. 53 ust. 4 pkt 8 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ( Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] października 2007r., o odmowie uzgodnienia realizacji inwestycji polegającej na budowie zakładu produkcji prefabrykatów betonowych na terenie części działek nr [...], położonych przy drodze wojewódzkiej nr [...] we wsi R., gm. S., w granicach [...] Obszaru Chronionego Krajobrazu. W uzasadnieniu podano, że Wojewoda [...], po rozpatrzeniu wniosku Wójt Gminy S. zawartego w piśmie z dnia 2 października 2007r., odmówił uzgodnienia przedmiotowej inwestycji, gdyż stanowi ona instalację do wytwarzania końcowych produktów użytkowych przez mieszanie, emulgowanie lub konfekcjonowanie chemicznych półproduktów lub produktów podstawowych, a to oznacza, że wedle rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004r. w sprawie określenia rodzaju przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko ( Dz. U. Nr 257, poz. 2573) jest przedsięwzięciem zaliczanym do tzw. II grupy, dla których sporządzenie raportu o oddziaływaniu na środowisko może być wymagane. Wobec tego realizacja tej inwestycji będzie sprzeczna z § 3 ust.1 pkt 2 rozporządzenia nr [...] Wojewody [...] z dnia [...] września 2005r. w sprawie [...] Obszaru Chronionego Krajobrazu położonego na terenie powiatów [...] ( Dz. Urz. z 2005r. Nr [...], poz. [...]), zgodnie z którym w granicach obszaru zabrania się realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu art. 51 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska ( Dz. U. z 2001 r. Nr 62, poz. 627 z późn. zm.). Minister Środowiska stwierdził, że podziela stanowisko Wojewody, że
1 przedmiotowe zamierzenie zgodnie z ww. rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004r. jest zaliczane do przedsięwzięć dla których sporządzenie raportu może być wymagane i w związku z tym narusza § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 68 Wojewody [...] w sprawie [...] Obszaru Chronionego Krajobrazu.
Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na powyższe postanowienie wniosły Zakłady [...] Spółka z o.o., podnosząc zarzut naruszenia: przepisów prawa procesowego - art. 107 § 1 i 3 w zw. z art.126 kpa; art. 77 i 80 kpa; art. 7 i 8 kpa oraz przepisów prawa materialnego - art. 51 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska w zw. z § 3 ust.1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004r. w sprawie określenia rodzaju przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko ( Dz. U. Nr 257, poz. 2573) oraz z § 3 ust.1 pkt 2 rozporządzenia nr [...] Wojewody [...] z dnia 23 września 2005r. w sprawie [...] Obszaru Chronionego Krajobrazu położonego na terenie powiatów [...] ( Dz. Urz. z 2005r. Nr [...], poz. [...]). Skarżąca Spółka wniosła o uchylenie zaiskrzonego postanowienia oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. W obszernym uzasadnieniu skargi podniesiono, że uzasadnienie zaskarżonego postanowienia , jak też postanowienia pierwszej instancji ze względu na swoją lakoniczność i niekompletność nie odpowiadają wymogom określonym w art. 107 § 3 kpa, którego regulacje stosownie do treści art. 126 kpa stosuje się do postanowień. Treść zaskarżonego postanowienia wskazuje, iż organ II instancji nie przeprowadził postępowania dowodowego czy wyjaśniającego, do czego organ ten zgodnie z zasadą dwuinstancyjności obowiązany jest ponownie rozpoznać sprawę rozstrzygniętą przez organ I instancji. Organ odwoławczy w żadnym stopniu nie odniósł się do zarzutu, że przedmiotowa inwestycja została błędnie sklasyfikowana prze organ I instancji jako instalacja służąca do wytwarzania końcowych produktów użytkowych przez mieszanie, emulgowanie lub konfekcjonowanie chemicznych półproduktów lub produktów podstawowych, ponieważ w rzeczywistości na terenie planowanego zakładu nie będzie miało miejsce mieszanie betonu, gdyż gotowy beton będzie przywożony z wytwórni betonu położonych np. w miejscowości J., w W.