Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Sękowska, Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec, sędzia WSA Anna Szymańska (spr.), Protokolant spec. Piotr Jędrasik, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 stycznia 2017 r. sprawy ze skargi S. S. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] lipca 2016 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie odmowy udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców na rzecz skarżącego S. S. kwotę 780 (siedemset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] lipca 2016 r. nr [...] Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców (dalej również jako: "Szef UdSC", "organ odwoławczy") po rozpatrzeniu odwołania S.S. (dalej również jako: "skarżącego"), obywatela [...], od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2015 r. nr [...] orzekającej o odmowie udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, uchylił zaskarżoną decyzję i umorzył postępowanie pierwszej instancji.
Stan sprawy przedstawiał się następująco:
W dniu [...] listopada 2014 r. S.S. wystąpił do Wojewody [...] z wnioskiem o udzielenie mu zezwolenia na pobyt czasowy, uzasadniając go wykonywaniem w Polsce pracy na rzecz Kancelarii Radcy Prawnego P. S. na stanowisku specjalisty ds. [...], na podstawie umowy o pracę, w wymiarze czasu pracy całego etatu, z wynagrodzeniem w wysokości 3 000,00 zł brutto miesięcznie, w okresie od dnia [...] grudnia 2014 r. do dnia [...] listopada 2016 r.
Po rozpatrzeniu ww. wniosku, Wojewoda [...], decyzją z dnia [...] listopada 2015 r., na podstawie art. 100 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2013 r., poz. 1650 z późn. zm.) odmówił udzielenia skarżącemu wnioskowanego zezwolenia. Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie organ pierwszej instancji wskazał, że składając przedmiotowy wniosek, cudzoziemiec przebywał na terytorium Polski na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy udzielonego mu przez Wojewodę [...] na okres od dnia [...] stycznia 2013 r. do dnia [...] listopada 2014 r. w celu wykonywania pracy. Zgodnie z dołączonym do akt sprawy oświadczeniem skarżącego, cudzoziemiec nie wykonywał pracy na terytorium Polski w 2014 r. oraz nie pracuje na podstawie posiadanego zezwolenia na pracę typu A [...] ważnego od dnia [...] grudnia 2015r. W ocenie Wojewody [...] zatem, cudzoziemiec nie posiada stabilnego i regularnego źródła dochodu wystarczającego na pokrycie kosztów utrzymania siebie i członków rodziny pozostających na jego utrzymaniu.
Skarżący odwołał się od powyższej decyzji zarzucając jej naruszenie art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. b, art. 186 oraz art. 100 ust. 1 pkt 1 ustawy o cudzoziemcach, a także art. 7, 8, 10, 77 § 1 Kpa. W uzasadnieniu przedmiotowego odwołania podniesiono, że organ I instancji nie umożliwił stronie wypowiedzenia się co do zebranego materiału dowodowego, a tym samym skarżący nie miał możliwości wnieść do Wojewody [...] wniosków dowodowych w sprawie. Ponadto, cudzoziemiec posiada środki finansowe w wysokości 1 000 000 zł oraz wykonuje pracę na podstawie zezwolenia na pracę typu A [...], zgłoszony jest do ZUS i otrzymuje wynagrodzenie z tytułu wykonywania pracy. W związku z powyższym posiada źródło stabilnego i regularnego dochodu na terytorium Polski.
Organ odwoławczy rozpatrując sprawę powołał się m. in. na treść art. 116 pkt 3 ustawy o cudzoziemcach, który stanowi, że poza przypadkami, o których mowa w art. 99 ust. 1. odmawia się wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy i pracę, gdy cudzoziemiec prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.