Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Teresa Zyglewska, Sędziowie sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak (spr.), sędzia WSA Agnieszka Łąpieś-Rosińska, Protokolant ref. staż. Piotr Czyżewski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 stycznia 2014 r. sprawy ze skargi ze skargi M. P. i R. P. wspólników spółki cywilnej "Usługi Geodezyjno-Kartograficzne M. P., R. P." na zarządzenie Starosty [...] z dnia [..] września 2009 r. nr [...] w przedmiocie ceny za wydawanie kopii map i innych dokumentów z państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego 1. stwierdza nieważność zaskarżonego zarządzenia; 2. zasądza od Starosty [...] na rzecz skarżących M. P. i R. P. kwotę 844 (osiemset czterdzieści cztery) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Postanowieniem z 11 lipca 2013 r., sygn. akt I OSK 365/13, Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 listopada 2012 r. , sygn. akt IV SA/WA 812/12, w sprawie ze skargi M. P. i R. P. wspólników spółki cywilnej "[...], z siedzibą w L. dalej "skarżący", na zarządzenie Starosty L. z [...] września 2009 r. nr [...] w przedmiocie cen za wydawanie kopii map i innych dokumentów z państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego.
Stan sprawy przedstawiał się następująco.
Skarżący wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na zarządzenie Starosty L. z [...] września 2009 r. nr [...] w sprawie ustalania opłat za sprzedaż kopii map i innych dokumentów z Powiatowego Zasobu Geodezyjnego i Kartograficznego w L. Zaskarżonemu zarządzeniu zarzucili naruszenie art. 94 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, art. 40 ust. 5 pkt. 1 lit "b" w zw. z art. 40 ust. 3b ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j. Dz. U. 2005, Nr 240, poz. 2027 ze zm.), dalej pgik, pkt 9.12 postanowień dodatkowych załącznika nr 1 oraz pkt 8 załącznika nr 4 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 19 lutego 2004 r. w sprawie wysokości opłat za czynności geodezyjne i kartograficzne oraz udzielanie informacji, a także za wykonywanie wyrysów i wypisów z operatu ewidencyjnego (D.U. 2004, Nr 37, poz. 333), dalej Rozporządzenie z 2004 r. Skarżący żądali stwierdzenia nieważności powyższego zarządzenia na podstawie art. 147 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (D.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), dalej p.p.s.a.
W odpowiedzi na skargę Starosta L. wniósł o jej oddalenie wskazując, że zaskarżone zarządzenie nie jest aktem prawa miejscowego, a opłaty zostały ustalone w celu stosowania jednolitych cen dla wszystkich podmiotów.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z 29 listopada 2012 r. odrzucił skargę. Powodem odrzucenia było stwierdzenie, że zarządzenie nie odnosi się do kwestii opłat za czynności związane z prowadzeniem państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego i uzgadnianiem usytuowania projektowanych sieci uzbrojenia terenu, prowadzeniem krajowego systemu informacji o terenie, z udzielaniem informacji a także wykonywaniem wyrysów i wypisów z operatu ewidencyjnego. Tego rodzaju kompetencja przysługuje wyłącznie Ministrowi Infrastruktury, który na podstawie upoważnienia ustawowego wydał Rozporządzenie z 2004 r. Takim przepisem był i jest nadal art. 40 ust. 5 pkt 1b ustawy pgik. Rozporządzenie to w sposób wyczerpujący reguluje jakie opłaty i za jakie czynności mogą być pobierane przez organ geodezyjny. Rola starosty ograniczała się w tym wypadku do stosowania wyżej wskazanego rozporządzenia i naliczania opłat za pobieranie wymienionych w zarządzeniu materiałów. Zdaniem Sądu pierwszej instancji zaskarżone zarządzenie nie stanowi aktu prawa miejscowego ponieważ Starosta L. nie miał kompetencji ustawowych do ustanowienia tego rodzaju norm prawa. Akt nie został podjęty w sprawie z zakresu administracji publicznej, a żądana opłata jest opłatą za usługę wykonaną na rzecz klienta powiatowego zasobu geodezyjnego, nie zaś opłatą administracyjną, bowiem do ustanowienia takiej opłaty powołany jest minister a nie starosta. Z tych względów skarga została odrzucona.