Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Anna Sękowska Sędziowie: sędzia WSA Kaja Angerman sędzia WSA Grzegorz Rząsa (spr.) po rozpoznaniu w dniu 20 sierpnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi E. P. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] października 2019 r., [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę.
I. Przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie jest decyzja Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (dalej: "Minister" lub "organ") z [...] października 2019 r., [...] stwierdzająca nieważność decyzji Wojewody [...] (dalej: "Wojewoda") z [...] października 1993 r., [...] w części dotyczącej przekazania Agencji Własności Rolnej Państwa nieruchomości położonej w [...] oznaczonej jako działka nr [...].
II. Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie sprawy.
II.1. Wojewoda decyzją z [...] października 1993 r., zmienioną decyzją z [...] maja 1994 r. [...] przekazał do dyspozycji Agencji Własności Rolnych Skarbu Państwa nieruchomości należące do Państwowego Funduszu Ziemi położone m.in. w obrębie [...] o powierzchni 3.9212 ha, w skład którego wchodziła m.in. działka [...].
II.2. Wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Wojewody z [...] października 1993 r. wystosował Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa, wskazując, że działka nr [...] w dniu [...] października 1993 r. stanowiła własność osoby fizycznej.
II.3. Minister decyzją z [...] października 2019 r., [...] stwierdził nieważność decyzji Wojewody z [...] października 1993 r., [...] w części dotyczącej przekazania Agencji Własności Rolnej Państwa nieruchomości położonej w [...] oznaczonej jako działka nr [...]. Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie, organ oświadczył, że jedną z koniecznych przesłanek przekazania nieruchomości Agencji Nieruchomości Rolnej było, aby nieruchomość ta stanowiła własność Skarbu Państwa. Tymczasem, jak wskazał organ w dniu [...] października 1993 r. działka nr [...] była własnością osoby fizycznej, co potwierdził Sąd Rejonowy w [...] - [...] Wydziału Ksiąg Wieczystych pismem z 29 lipca 2019 r. Jak podniósł Minister, ww. Sąd wskazał, że prawo własności nieruchomości w dniu [...] października 1993 r. było wpisane na rzecz E. P. W rezultacie, Minister stwierdził, że działka nr [...] nie mogła być przekazana do Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa. Organ skonstatował również, iż decyzja Wojewody z [...] października 1993 r. nie wywołała skutków prawnych, ponieważ Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa dotychczas nie rozdysponował spornej nieruchomości na rzecz innych podmiotów.
III.1. Pismem z 19 listopada 2019 r. reprezentowana przez adwokata E. P. (dalej: "skarżąca") wywiodła skargę na decyzję Ministra z [...] października 2019 r., [...] wnosząc o jej uchylenie w całości i orzeczenie o kosztach sądowych i zastępstwa adwokackiego. Jednocześnie skarżąca podniosła zarzuty, w postaci naruszenia przez Ministra, następujących przepisów:
1. art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
2. art. 6, 7 oraz 11 k.p.a.,
3. art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.
Strona skarżąca podniosła, że Prezydent Miasta [...] decyzją z [...] października 1977 r., Nr [...] orzekł o przejęciu przez Skarb Państwa nieruchomości rolnych, będących działkami nr [...] i [...] o powierzchniach odpowiednio 0,1377 ha i 0,1733 ha - łącznie 0,3110 ha. W zamian za powyższe Prezydent zaproponował przekazanie, na własność E. P. między innymi działkę zapisaną w księdze wieczystej Nr Tom [...] karta 246, obręb [...], będącej własnością Skarbu Państwa - po jej wykupie od ob. K. J. zam. [...] ul. [...][...] oraz L. H. zam. [...] ul. [...][...], zarejestrowaną w ewidencji gruntów pod poz. [...], oznaczoną Nr [...] o powierzchni 0,1098 ha. Dalej skarżąca wskazała, że w decyzji z [...] czerwca 1979 r., Nr [...] Wiceprezydent Miasta [...] podejmując postępowanie wskazał w pkt 4, że przejęciu podlegają działki stanowiące własność E. P. o nr [...] i [...]. W świetle powyższego, zdaniem skarżącej wskazania powyższych dokumentów odnoszą się niewątpliwie do powstania po stronie skarżącej szkody. Polega ona na tym, że organ reprezentujący Skarb Państwa dokonał "zamiany gruntów" w ramach ich scalania i wyzuł, na chwilę obecną skarżącą z prawa własności nieruchomości. Jak dalej wskazała - organy działały w głębokim przekonaniu, że przedmiotowa w sprawie nieruchomość znajduje się w zasobach Skarbu Państwa. W konsekwencji także skarżąca podniosła, że pozostawała w głębokiej wiedzy o stanie prawa własności nieruchomości. W ocenie strony skarżącej Minister pozostawał w błędnym przekonaniu, że własność nieruchomości - działki gruntowej o numerze geodezyjnym [...] wskazana w piśmie Sądu Rejonowego w [...] - [...] Wydziału Ksiąg Wieczystych z 29 lipca 2019 r. przyporządkowana została już w dacie [...] października 1993 r., na rzecz E. P. Jak wskazuje skarżąca, E. P. otrzymała działkę [...] w ramach procedury scalania i zamiany gruntów. Fakt jej figurowania w księdze wieczystej datowanej na rok 1993 jest w tej sytuacji oczywisty. Nadto, skarżąca podniosła, że weszła w prawa do spadku po E. P., a tym w dalszej konsekwencji i w prawo własności nieruchomości będącej przedmiotem postępowania. Co za tym idzie, zdaniem skarżącej Minister nie uwzględnił zmian własnościowych wynikających z innych przepisów niż procedura administracyjna. Konkludując, skarżąca wskazała, że dołączone do skargi dokumenty wskazują na to, że poprzedniczka prawna skarżącej - E. P. oddała na rzecz Skarbu Państwa swoje grunty, otrzymała w zamian działkę przedmiotową w sprawie i została wpisana w księdze wieczystej, jako właściciel nieruchomości. Inne przepisy zadecydowały o tym, że skarżąca figuruje w księdze wieczystej obecnie jako właściciel, natomiast E. P. jest poprzednikiem prawnym, która otrzymała grunt w ramach procedury scalania od Skarbu Państwa.