Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marian Wolanin (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Agnieszka Góra-Błaszczykowska, Sędzia NSA Otylia Wierzbicka, Protokolant Marek Lubasiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 stycznia 2010 r. sprawy ze skargi S. O., M. W. i E. W. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2008 r. nr [...] w przedmiocie lokalizacji drogi - uchyla zaskarżoną decyzję -
Decyzją z dnia [...] maja 2008 r. nr [...] Prezydent W. ustalił lokalizację drogi dla inwestycji polegającej na budowie ul. [...] na odcinku od ul[...] do ul. [...] w W., od której odwołanie wnieśli E. i M. W., B. i L. K., S. B. i S. O.
W odwołaniach nie wyrażono zgody na budowę ul. [...]. E. i M. W. podkreślili, że planowana linia rozgraniczająca drogi będzie przebiegała w odległości 1 m od ściany ich budynku mieszkalnego, istnieje jednak możliwość rozbudowy drogi w odległości 3 m od ściany budynku mieszkalnego i pozostawienie szamba w posesji odwołujących się, nie zaś w ulicy. Podniesiono również, że po przeciwnej stronie ul. [...] budynki znajdują się w odległości ok. 15 m od linii rozgraniczającej drogi.
Decyzją z dnia [...] listopada 2008 r. nr [...] Wojewoda [...] utrzymał w mocy decyzję Prezydenta W. z dnia [...] maja 2008 r. wskazując, iż zarzuty podnoszone przez odwołujących się od decyzji organu I instancji nie należą do kompetencji organu odwoławczego, w którego gestii jest ocena prawidłowości zastosowania prawa materialnego i procesowego. Podniesiono, iż zaskarżona decyzja spełnia wymogi określone w art. 7 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowywania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, ponieważ wskazano w niej wymogi dotyczące powiązania drogi z innymi drogami publicznymi, linie rozgraniczające teren, warunki wynikające z potrzeb ochrony środowiska, ochrony dóbr kultury oraz potrzeb obronności państwa, a także wymagania dotyczące uzasadnionych interesów osób trzecich.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2008 r. S. O. nie wyraził, zgody na wejście na jego posesję i wykonywanie na niej jakichkolwiek czynności. Swoją działkę zagospodarował na podstawie wydanych uprzednio decyzji administracyjnych, natomiast zaskarżona decyzja organu I instancji jest powieleniem wcześniejszych decyzji lokalizacyjnych wydanych w przeszłości.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na w/w decyzję Wojewody [...], M. i M. W. wskazali na nieuwzględnienie przy wydawaniu decyzji przez organ I instancji, postępowania sądowoadministracyjnego w sprawie podziału ich nieruchomości.
l
Sygn. akt IV SA/Wa 67/09
W odpowiedzi na skargi Wojewoda [...] wniósł o ich oddalenie podtrzymując uzasadnienie zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Skargi zasługują na uwzględnienie, aczkolwiek z innych przyczyn, niż w niej podniesione. Zgodnie bowiem z art. 134 §1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.), Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Oznacza to, iż Sąd zobowiązany jest dokonać oceny legalności zaskarżonej decyzji niezależnie od zarzutów podniesionych w skardze.
Zgodnie z art. 15 kpa postępowanie administracyjne jest dwuinstancyjne, co polega na dwukrotnym rozpatrzeniu i rozstrzygnięciu tej samej sprawy administracyjnej przez organy obu instancji. Organ odwoławczy zobowiązany jest zatem ponownie rozpoznać sprawę w jej materialnoprawnym i procesowym zakresie, analizując także zarzuty zgłoszone w odwołaniu i ustosunkowując się do nich w wydanej decyzji z zachowaniem wymogów określonych w art. 11 i art. 107 §3 kpa, aby w ten sposób sprawa została dwukrotnie rozpatrzona w administracyjnej procedurze. Organ odwoławczy nie może więc ograniczyć się tylko do kontroli postępowania przeprowadzonego przez organ pierwszej instancji i wydanej przez ten organ decyzji.