Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Sikorska Sędziowie: Sędzia WSA Małgorzata Masternak-Kubiak Sędzia WSA Wanda Wiatkowska-Ilków (spr.) Protokolant:: Dorota Hurman po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 2 grudnia 2010 r. sprawy ze skargi Ł. M. na decyzję Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zdolności do czynnej służby wojskowej oddala skargę.
Orzeczeniem Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Ł. z dnia [...] nr [...], działając na podstawie ogólnie powołanych przepisów ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21 listopada 1967r. (Dz.U.2004 Nr 241 poz.2416) z późniejszymi zmianami oraz rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 25 czerwca 2004r. w sprawie orzekania o zdolności do czynnej służby wojskowej (Dz.U.2004 Nr 151 poz. 1595) z późniejszymi zmianami, po przeprowadzeniu badań lekarskich rozpoznano u Ł. M.:
1.Osobowość chwiejna emocjonalnie - § 68 p. 1.
2.Przebyta operacja zamknięcia VSD w dzieciństwie bez upośledzenia wydolności hemodynamicznej - § 38 p. 1.
3.Obniżenie ostrości wzroku - § 13 p 1 Vod=0,5 Vos=0,7.
4.Zez rozbieżny utajony - § 11 p. 1.
5.Skrzywienie przegrody nosa - § 26 p. 3.
Na podstawie powyższego ustalono stopień zdolności do czynnej służby wojskowej: Grupa I Kategoria "A".
Ł. M. odwołał się do przedmiotowego orzeczenia, nie zgadzając się z jego treścią, kwestionując rozpoznanie zawarte w pkt 1, 2 i 4. Wniósł o ponowne rozpatrzenie sprawy.
Orzeczeniem Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej we W. z dnia [...], nr [...] działając na podstawie art.127 § 1 i art. 138 § 1 pkt 1 kpa w związku z § 3 ust. 7, § 4 ust. 8, § 9 pkt 3 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 25. czerwca 2004r. w sprawie utworzenia wojskowych komisji lekarskich oraz określania ich siedzib, zasięgu działania i właściwości (Dz.U. Nr 151, poz. 1594) oraz § 22 ust. 1 i 2, § 23 ust. 1, 2 i 3 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dn. 25 czerwca 2004r. w sprawie orzekania o zdolności do czynnej służby wojskowej oraz trybu postępowania wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach uchylono zaskarżone orzeczenie.
W motywach uzasadnienia tego rozstrzygnięcia wskazano, że Rejonowa Wojskowa Komisja Lekarska we W. po rozpatrzeniu odwołania oraz analizie dokumentacji orzeczniczo-lekarskiej uchyliła zaskarżone orzeczenie, ponieważ ze zgromadzonego materiału nie wynika, by skarżący był kierowany przez Wojskowego Komendanta WKU S. do TWKL w Ł. celem określenia zdolności do czynnej służby wojskowej, która, co wynika z załączonych dokumentów, została określona prawomocnym orzeczeniem Nr [...] z dnia [...] TWKL w Ł.
Po rozpoznaniu skargi wniesionej od powyższej decyzji przez Ł. M. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 9 grudnia 2009r. sygn. akt IV SA/Wr 366/09 stwierdził nieważność decyzji Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej we W. z dnia [...].
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia wskazał, że organ rażąco naruszył art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a., z którego wynika, że organ odwoławczy uchylając zaskarżoną decyzję orzeka co do istoty sprawy albo umarza postępowanie I instancji.
Organ zaś, ani nie rozstrzygnął sprawy co do istoty, ani też nie umorzył postępowania I instancji jako bezprzedmiotowej. Rażące naruszenie powołanego wyżej przepisu powoduje po myśli art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. nieważność decyzji odwoławczej.
Organ II instancji ponownie rozpoznając sprawę, na podstawie art. 127 § 1 i art. 138 k.p.a. w związku z § 3 ust. 7, § 4 ust. 8, § 9 pkt 3 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 25 czerwca 2004r. o w sprawie utworzenia wojskowych komisji lekarskich oraz określenia ich siedzib, zasięgu działań i właściwości (Dz.U. Nr 151, poz. 1594) oraz § 22 ust. 1 i 2, § 23 ust. 1, 2, 3 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 25 czerwca 2004r. w sprawie orzekania o zdolności do czynnej służby wojskowej oraz trybu postępowania wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach (Dz.U. Nr 151, poz. 1595 ze zm.) - uchylił zaskarżone orzeczenie i umorzył w tej sprawie postępowanie jako bezprzedmiotowe.