Art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej stanowi, że organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa. Niewątpliwie nie stanowi naruszenia tego przepisu sytuacja, w której Wojewódzki Sąd Administracyjny zgodnie ze swą kompetencją wyrażoną w art. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych /Dz.U. nr 153 poz. 1269/, dokonał oceny zaskarżonej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego pod kątem zgodności jej z przepisami prawa materialnego, stanowiącymi podstawę prawną rozstrzygnięcia tej decyzji oraz przepisami regulującymi postępowanie, w którym kontrolowana decyzja została wydana, a postępowanie sądowoadministracyjne zostało przeprowadzone zgodnie z postanowieniami ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 21 października 2004 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Biura Podróży "S." Sp. z o.o. w O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 27 kwietnia 2004 r. 2/II SA 1234/03 w sprawie ze skargi Biura Podróży "S." Sp. z o.o. w O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia 23 stycznia 2003 r. (...) w przedmiocie zajęcia pasa drogowego - oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 27 kwietnia 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie /2/II SA 1234/03/ oddalił skargę Biura Podróży "S." Sp. z o.o. z siedzibą w O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia 23 stycznia 2003 r., która utrzymała w mocy decyzję Dyrektora Miejskiego Zarządu Dróg i Mostów i Zieleni z dnia 31 grudnia 2002 r., wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta O., odmawiającą wydania zezwolenia na zajęcie pasa drogowego ulic D. i P. (...), w terminie od 1 stycznia 2003 r. do 30 czerwca 2003 r., w celu umieszczenia pawilonu Biura Podróży "S." Sp. z o.o.
W uzasadnieniu wyroku sąd podał, iż w piśmie z dnia 3 grudnia 2002 r., uzupełnionym w dniu 16 grudnia 2002 r. Biuro Podróży "S." zwróciło się o przedłużenie na okres do dnia 30 czerwca 2003 r. zezwolenia na umieszczenie w obrębie 72 działki nr ew. 6/9 i 173/7 pawilonu biura podróży.
Po rozpatrzeniu wniosku Dyrektor Miejskiego Zarządu Dróg, Mostów i Zieleni w O., działając z upoważnienia Prezydenta Miasta O., na podstawie art. 39 ust. 1 i 3 oraz art. 40 ust. 6 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. 2000 nr 71 poz. 838 ze zm./, a także par. 1 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1986 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o drogach publicznych /Dz.U. nr 6 poz. 33 ze zm./, decyzją z dnia 31 grudnia 2002 r. odmówił wydania zezwolenia na zajęcie pasa drogowego ulic D. i P. w terminie od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 30 czerwca 2003 r. w celu umieszczenia pawilonu biura podróży.
W uzasadnieniu, organ I instancji wskazał, że wobec braku zgody Zarządu Miasta O. na sprzedaż działek, na których zlokalizowany jest pawilon, dalsze przedłużanie terminu zajęcia pasa drogowego nie znajduje uzasadnienia, w efekcie może doprowadzić bowiem do trwałego wydzielenia z pasa drogowego zajętej pod pawilon części, co byłoby sprzeczne z art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy o drogach publicznych.
Od powyższej decyzji wniosła odwołanie "S." Sp. z o.o. W odwołaniu z dnia 10 stycznia 2002 r. spółka wniosła o zmianę decyzji organu I instancji, wskazując, iż wydana ona została z naruszeniem słusznego interesu wnioskodawcy poprzez naruszenie art. 39 ust. 3 ustawy o drogach publicznych oraz art. 8 Kpa Spółka podniosła, że od 1999 r. otrzymywała zezwolenia na umieszczenie w pasie drogowym ulic D. i P. pawilonu biura podróży. W związku z powyższym, działając w dobrej wierze i zaufaniu do organów Miasta O., wybudowała na tym terenie trwały obiekt budowlany - pawilon handlowy. Ulica D. została bowiem trwale i w sposób ostateczny zamknięta na podstawie decyzji Naczelnika Wydziału Urbanistyki i Architektury Urzędu Miasta z dnia 4 sierpnia 1994 r.
Spółka wskazała, że użytkuje pawilon na podstawie prawomocnej decyzji Prezydenta Miasta O. z dnia 11 grudnia 2002 r. Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 16 maja 2002 r. /SA/Bk 154/02/ oddalił skargę Wspólnoty Mieszkaniowej "M" w O. w przedmiocie nakazu jego rozbiórki. Podniosła również, że w piśmie z dnia 11 lipca 2000 r. Miejski Zarząd Dróg, Mostów i Zieleni, zajął jednoznaczne stanowisko, iż przedmiotowy teren nie stanowi jakiejkolwiek rezerwy pod budowę lub modernizację ulic, a docelowe rozwiązania lokalizacyjne, dotyczące tego terenu nie zakładają żadnych zmian, w szczególności takich jak otwarcie ulicy D. W kolejnym piśmie z dnia 11 lipca 2000 r. stwierdził natomiast, iż przedmiotowy teren jest zbędny dla potrzeb obsługi drogi i z powodzeniem może być wyłączony z pasa drogowego, w szczególności dojazd do podwórza został zachowany w sposób bezpieczny i nie utrudniony.