Jeżeli księga przychodów i rozchodów została uznana za nierzetelną, nie mogła stanowić dowodu w postępowaniu podatkowym /art. 169 par. 2 Kpa/.
Urząd Skarbowy ustalił podstawę opodatkowania podatkiem obrotowym i dochodowym w drodze szacunkowej, do czego był upoważniony przepisami art. 11 ustawy o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 80 poz. 111 ze zm./.
Decyzją z dnia 28 grudnia 1993 r. oznaczoną (...) Urząd Skarbowy w B. powołując się na przepisy par. 7 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 1990 r. w sprawie zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności gospodarczej /Dz.U. nr 35 poz. 203 ze zm./ orzekł utratę przez A. M. R. prawa do zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego od dnia 10 sierpnia 1990 r. do dnia 9 sierpnia 1992 r. przyznanego decyzją z dnia 17 sierpnia 1990 r. i zarządzono pobór podatków:
- za rok 1990 podatku obrotowego - 6.324.400 zł
- podatku dochodowego - 7.041.200 zł
- za rok 1991: podatku dochodowego 7.966.300 zł kwoty te wynikają ze złożonych zeznań o obrocie i dochodzie za lata 1990 do 1992, przy czym wymiar należnych podatków miał zostać ustalony odrębnymi decyzjami. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że księga podatkowa w 1990 r. prowadzona była nieprawidłowo pod względem materialnym /nierzetelnie/, albowiem sprzedaż detaliczną /nie udokumentowaną rachunkami/ ewidencjonowano jeden raz w miesiącu, a później co kilka dni, co nie pozwala ustalić, jakie były faktyczne obroty. Taka praktyka sprzeczna była z przepisami par. 8 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, które to przepisy zobowiązują do dokonywania zapisów jeden raz dziennie, po zakończeniu dnia, nie później niż przed rozpoczęciem działalności w dniu następnym. Ponadto stwierdzono, że nie zaksięgowano zakupu mąki na kwotę 2.310.000 zł w dniu 28 września 1990 r. według faktury 30940007.
Ponadto, decyzją z tej samej daty, tj. 28 grudnia 1993 r. Urząd Skarbowy w B. ustalił należne za okres od 10 sierpnia 1990 r. do 31 grudnia 1990 r. podatki:
- obrotowy, w kwocie 6.324.400 zł,
- dochodowy w kwocie 13.770.500 zł.
W uzasadnieniu wskazano, że księga podatkowa uznana została za nierzetelną i dlatego podstawy opodatkowania zostały ustalone w drodze szacunku. Przychód ze sprzedaży towarów handlowych przyjęto w kwocie 632.439.641 zł na podstawie danych wynikających z zapisów w księdze podatkowej. Podatek obrotowy ustalono przy zastosowaniu 1 procent stawki. Dochód ustalono stosując 6 procent zysk netto do obrotu, czyli niższy nawet od stawki minimalnej wynikającej z zarządzenia nr 45 Ministra Finansów z dnia 30 czerwca 1983 r. w sprawie podatkowych norm szacunkowych /Dz.Urz. MF nr 9 poz. 24/, które przewiduje zysk netto 8-11 procent. Przyjęto zysk 6 procent z uwagi na prowadzenie handlu na terenach wiejskich.
Odrębnymi decyzjami tego samego organu, z tej samej daty, zostały ustalone zobowiązania podatkowe w podatkach obrotowym i dochodowym za rok 1991 i za rok 1992.
Odwołując się łącznie od wszystkich wyżej wymienionych decyzji A. M. R. podnosiła, że nie została zapoznana z projektami wymiaru podatków, bowiem zawiadomienie o możliwości zapoznania się z zebranymi dowodami i projektami wymiarów podatków otrzymała w dniu 28 grudnia 1993 r. i gdy zgłosiła się do Urzędu Skarbowego w B., to powiedziano jej, że jest już za późno, ponieważ decyzje zostały już doręczone do rąk małżonka. Kwestionowała uznanie za nierzetelną księgę podatkową, albowiem wszystkie brakujące faktury zakupu zostały dostarczone w czasie kontroli. Podnosiła też, że sprzedaż detaliczna w kiosku ewidencjonowana była na bieżąco, ale przy przeprowadzce zaginął zeszyt, do którego wpisywano utargi. Bezzasadnie, zdaniem odwołującej się nie uznano za koszty uzyskania przychodów zakupu samochodu osobowego do potrzeb hurtowni, a jednocześnie kwoty tę uzyskaną ze sprzedaży tego samochodu uznano za przychód. Bezpodstawnie też uznano za nierzetelną księgę podatkową, zdaniem podatniczki w sytuacji, gdy zamiarem jej nie było wprowadzenie w błąd organów podatkowych, ponieważ zwolniona była od podatków obrotowego i dochodowego, a przypadki, na podstawie których księgi uznano za nierzetelne były zwykłe błędy i niedokładności finansowe.