Ani umowa polsko-szwajcarska, ani też ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzują, co należy rozumieć przez określenie "należności za użytkowanie lub prawo użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego".
Nie oznacza to jednak, że użyte w tych przepisach określenie "użytkowanie" należy utożsamiać z instytucją użytkowania, o której mowa w art. 252 Kodeksu Cywilnego.
Określenie to jest pojęciem szerszym, obejmującym wynajęcie, wydzierżawienie lub inne korzystanie z takiego urządzenia na podstawie zawartych w tym zakresie umów cywilnoprawnych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Przedmiotem niniejszej sprawy jest spór co do zasadności opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych przychodów osiągniętych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w 1992 r. przez szwajcarską firmę G. AG tytułem wydzierżawienia polskiej spółce maszyny drukującej.
W dniu 15 lutego 1992 r. szwajcarska firma G. AG i skarżąca zawarły umowę dzierżawy, na mocy której skarżąca przez okres od 1 marca 1992 r. do 31 marca 1993 r., którą następnie przedłużono o kolejne lata, otrzymała w dzierżawę maszynę drukującą typu GTO 52. Tytułem dzierżawy powyższej maszyny skarżąca zobowiązana została do uiszczenia na rzecz wydzierżawiającej czynszu dzierżawnego w kwocie 965 DM miesięcznie.
Jak wynika z materiałów sprawy w 1992 r. na podstawie umowy tej skarżąca przekazała łącznie stronie szwajcarskiej kwotę 74.321.400 zł.
Od tej kwoty, zdaniem organów orzekających w sprawie - zgodnie z art. 21 i art. 26 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ - skarżąca zobowiązana była pobrać i odprowadzić zryczałtowany podatek dochodowy. Ponieważ skarżąca tego nie uczyniła, organy podatkowe zobligowane były podatek ten naliczyć i obciążyć nim skarżącą, co uczyniono wydanymi w sprawie decyzjami ustalając wysokość podatku w kwocie 11.963.000 zł.
Skarżąca kwestionując powyższe decyzje wywodziła w odwołaniu i w skardze do sądu, że zawarta przez nią umowa dzierżawy nie mieści się w pojęciu użytkowania, o którym mowa w art. 21 powołanej ustawy. Tym samym opłaty czynszowe wynikające z tej umowy nie podlegały opodatkowaniu według zasad określonych w tymże przepisie.
Zdaniem skarżącej zobowiązanie podatkowe nie powstało, a zaskarżone decyzje jako niezgodne z prawem należy uchylić.
(...) Przepis art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86/ stanowi, że przychody uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 /podatnicy nie mający na terytorium kraju siedziby lub zarządu podlegają obowiązkowi podatkowemu od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej/, z praw autorskich, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, a także środka transportu, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej /know-how/ podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym w wysokości 20 procent, chyba że umowa w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu zawarta z krajem będącym siedzibą podatnika stanowi inaczej.
Przepis ten jest w istocie powtórzeniem definicji należności licencyjnych, zawartej w art. 12 ust. 3 umowy między Rzeczpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, z dnia 2 września 1991 r. /Dz.U. 1993 nr 22 poz. 92/.