Skarga Marii Sz. na decyzję dyrektora K-wskiej Hodowli Roślin Ogrodniczych w K. w przedmiocie cofnięcia przydziału mieszkania funkcyjnego i na podstawie art. 207 par. 1 i 3 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji dyrektora Stacji Hodowli Roślin Ogrodniczych w D., a także
Tezy

Stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych /Dz.U. nr 24 poz. 122 ze zm./ podstawową jednostką organizacyjną gospodarki narodowej jest przedsiębiorstwo państwowe, którego dyrektor jest organem administracji gospodarczej stopnia podstawowego. Należy zatem przyjąć, że w sprawach mieszkań funkcyjnych właściwym organem stopnia podstawowego jest dyrektor przedsiębiorstwa, a nie kierownicy poszczególnych jednostek wchodzących w skład tego przedsiębiorstwa.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał ze względów formalnych zasadność skargi Marii Sz. na decyzję dyrektora K-wskiej Hodowli Roślin Ogrodniczych w K. z dnia 31 maja 1983 r. w przedmiocie cofnięcia przydziału mieszkania funkcyjnego i na podstawie art. 207 par. 1 i 3 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji dyrektora Stacji Hodowli Roślin Ogrodniczych w D., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od dyrektora K-wskiej Hodowli Roślin Ogrodniczych w K. kwotę złotych trzy tysiące czterysta dwadzieścia pięć tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącej.

Uzasadnienie strona 1/2

Decyzją z dnia 20 stycznia 1983 r. nr 225/83 zastępca dyrektora Stacji Hodowli Roślin Ogrodniczych w D. cofnął Marii Sz. przydział mieszkania funkcyjnego i nakazał przeniesienie się do lokalu zamiennego.

We wniesionym odwołaniu Maria Sz. zakwestionowała rozwiązanie z nią stosunku pracy, a także stwierdziła, że proponowany lokal zamienny nie nadaje się do zamieszkania ze względu na stan techniczny. Po przeprowadzeniu rozprawy dyrektor K-wskiej Hodowli Roślin Ogrodniczych utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy, a w jej uzasadnieniu stwierdził, że przydzielony lokal zamienny spełnia warunki przewidziane przepisami.

Skarżąc powyższą decyzję do Naczelnego Sądu Administracyjnego, Maria Sz. powtórzyła argumentację zawartą w odwołaniu. W odpowiedzi na skargę dyrektor K-wskiej Hodowli Roślin Ogrodniczych podtrzymał swoje stanowisko i wniósł o oddalenie skargi.

Na rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym pełnomocnik K-wskiej Hodowli Roślin Ogrodniczych przedłożył postanowienie Sądu Rejonowego, z którego wynika, że do rejestru przedsiębiorstw państwowych wpisana jest K-wska Hodowla Roślin Ogrodniczych, a jej organem założycielskim jest Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. Przedsiębiorstwo to jest wielozakładowe i w jego skład wchodzi między innymi Stacja Hodowli Roślin w D.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Właściwość organów podejmujących decyzje w sprawach mieszkań funkcyjnych normował art. 55 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/, według którego decyzje w sprawach mieszkań funkcyjnych wydaje kierownik zakładu pracy, w którego dyspozycji pozostaje mieszkanie. Brzmienie art. 46 prawa lokalowego wskazuje, że zakład pracy musi być jednostką gospodarki uspołecznionej, zgodnie zaś z art. 33 par. 1 pkt 2 Kc jednostkami gospodarki uspołecznionej, posiadającymi osobowość prawną, są przedsiębiorstwa państwowe.

Rozstrzygnięcia zatem wymaga kwestia, co należy rozumieć przez pojęcie - "kierownik zakładu pracy, w którego dyspozycji pozostaje mieszkanie". Czy chodzi tu o zakład pracy jako jednostkę gospodarki uspołecznionej w postaci przedsiębiorstwa Państwowego, czy o zakład pracy jako jednostkę organizacyjną, wchodzącą w skład przedsiębiorstwa wielozakładowego.

Stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych /Dz.U. nr 24 poz. 122 ze zm./, podstawową jednostką organizacyjną gospodarki narodowej jest przedsiębiorstwo państwowe. Można zatem przyjąć, że dyrektor przedsiębiorstwa państwowego jest organem administracji gospodarczej stopnia podstawowego.

Występuje tu pewna analogia do sformułowania zawartego w ustawie z dnia 25 stycznia 1958 r. o radach narodowych /Dz.U. 1975 nr 26 poz. 139 ze zm./, według której prezydenci miast, naczelnicy miast i gmin są terenowymi organami administracji państwowej stopnia podstawowego. Skoro tym ostatnim powierzono załatwianie, jako organom I instancji, spraw z zakresu prawa lokalowego, to należy przyjąć, iż te same kompetencje przysługują w zakresie lokali funkcyjnych organom administracji gospodarczej stopnia podstawowego, czyli dyrektorom przedsiębiorstw, a nie kierownikom poszczególnych jednostek wchodzących w skład przedsiębiorstwa.

Strona 1/2