Przekazanie zasiłku celowego z pomocy społecznej bezpośrednio na cel, któremu miał on służyć, z pominięciem uprawnionego, nie narusza przepisów ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60 ze zm./.
oddala skargę.
Decyzją z dnia 16 września 1994 roku Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Ł. Przyznał Lidii C. zasiłek celowy bezzwrotny w kwocie 2.808.000 st. złotych z przeznaczeniem na obiady szkolne dzieci. Na skutek odwołania wniesionego przez uprawnioną Kolegium Odwoławcze przy Sejmiku Samorządowym Województwa Ł. Decyzją z dnia 30 listopada 1994 r., nr KO 2399/94, utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu swego stanowiska organ odwoławczy podał, że dochód przypadający na osobę w rodzinie L. C. nie przekracza kwoty najniższej emerytury, czyli w dacie orzekania - kwoty 1.939.400 st. zł, co znaczy, że uprawnionej przysługuje prawo do świadczeń z pomocy społecznej w formie bezzwrotnej. Rodzaj i forma tej pomocy mieszczą się w granicach uznania administracyjnego i odpowiadają celom i możliwościom pomocy społecznej. Zadania związane z funkcjonowaniem Ośrodka Pomocy Społecznej są podzielone na obligatoryjne i fakultatywne, do kategorii których należy przyznawanie zasiłków celowych. Przyznanie L.C. pomocy w formie zasiłku celowego bezzwrotnego i przelanie tych środków bezpośrednio na konto szkoły w zamian za świadczone usługi nie stanowi naruszenia zasad o pomocy społecznej. Wbrew stanowisku wnioskodawczyni nie ma podstawy prawnej, która zobowiązywałaby organ pomocy społecznej do przekazywania przyznanych środków finansowych bezpośrednio osobie uprawnionej.
Skargę na tę decyzję wniosła Lidia C. podając, że jej rodzina od stycznia 1994 r. korzysta z zasiłków okresowych. W miesiącach sierpniu i wrześniu zasiłek ten został zmniejszony o połowę i dlatego wystąpiła o przyznanie zasiłku celowego, który miał być przekazany na adres domowy. Wbrew życzeniom wnioskodawczyni przyznany zasiłek został przelany na konto szkoły, do której uczęszczają dzieci skarżącej z przeznaczeniem na dopłatę do obiadów. Zdaniem L. C. decyzja ta jest krzywdząca, gdyż pozbawia ją możliwości dysponowania środkami przyznanymi przez opiekę społeczną.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie uznając, że przelanie kwoty zasiłku bezpośrednio na konto szkoły z przeznaczeniem na opłacenie obiadów nie narusza obowiązującego prawa.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Podstawą prawną przyznania skarżącej zasiłku celowego z pomocy społecznej przeznaczonego na opłacenie obiadów szkolnych dzieci stanowił art. 32 ustawy z dnia 29 listopada 1990 roku o pomocy społecznej. Przepis ten w ust. 2 zawiera przykładowe wyliczenie potrzeb, które mogą być zaspokojone z przyznanych środków pieniężnych, wśród których wymieniono: koszty leków i leczenia, remontu mieszkania, niezbędną potrzebą bytową w rozumieniu ust. 1 art. 32 jest także przyznanie środków na pokrycie kosztów obiadów szkolnych dzieci w rodzinie korzystającej z tej formy pomocy społecznej.
Powołany przepis nie określa w ust. 1-4 formy przyznania tej pomocy. Oznacza to, że może być ona świadczona w formie pieniężnej, bądź też w inny sposób. Jedynie ust. 5 art. 32 stanowi, że zasiłek celowy może być przyznany w formie biletu kredytowanego. Forma ta nie została jednak zastosowana w stosunku do skarżącej. Wbrew twierdzeniom zawartym w skardze, we wniosku o przyznanie zasiłku okresowego z dnia 6 września 1994 r., L. C. nie precyzowała, że przyznane środki winny być przekazane na adres domowy. W uzasadnieniu prośby podała jedynie, że chciałaby te środki przeznaczyć na opłacenie obiadów szkolnych dla dzieci. Do wniosku dołączone było zaświadczenie o wysokości opłat z tego tytułu do końca 1994 r. podpisane przez dyrektora szkoły ze wskazaniem dokładnego numeru konta, na które należy dokonać wpłaty.
W tej sytuacji, wobec braku jednoznacznego przepisu, który określałby, w jaki sposób pomoc w postaci zasiłku celowego winna być wypłacana oraz braku wyraźnego żądania uprawnionego, że przyznane środki winny być przekazane na adres domowy, brak jest podstaw do uznania, że decyzja o przyznaniu zasiłku z przeznaczeniem na obiady szkolne i przekazaniu pieniędzy na konto szkoły jest wadliwa. Przyznanie pomocy w formie zasiłku celowego bezzwrotnego, przy równoczesnym skierowaniu tych środków na konto szkoły nie stanowi naruszenia zasad, ani konkretnych przepisów powołanej na wstępie ustawy o pomocy społecznej. W szczególności nie doszło do naruszenia art. 2 ust. 3 i 4 tejże ustawy, zgodnie z którymi potrzeby osoby i rodziny korzystającej z pomocy powinny zostać uwzględnione, jeżeli odpowiadają celom i możliwościom pomocy społecznej, zaś forma i rodzaj pomocy winny być odpowiednie do okoliczności uzasadniających udzielenie pomocy. Dlatego uznając, że w sprawie nie doszło do naruszenia prawa przez organ pomocy społecznej, sąd, na podstawie art. 207 par. 5 Kpa w zw. z art. 68 ustawy z dnia 11 maja 1995 roku o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, oddalił skargę.