oddala skargę.
Trybunał Konstytucyjny orzeczeniem z dnia 1 marca 1994 r. K 7/93 /OTK 1994 cz. I poz. 5/ stwierdził, że przepisy par. 20 rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 22 sierpnia 1990 r. w sprawie dozoru i kontroli celnej oraz poboru opłat /Dz.U. nr 61 poz. 357 ze zm./ wykraczają poza zakres delegacji ustawowej z art. 70 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./, a następnie Prezes Trybunału Konstytucyjnego obwieszczeniem z dnia 24 czerwca 1994 r. o utracie mocy obowiązującej par. 20 rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 22 sierpnia 1990 r. w sprawie dozoru i kontroli celnej oraz poboru opłat /Dz.U. nr 76 poz. 348/ stwierdził, że powołany par. 20 rozporządzenia utracił moc prawną z dniem 24 czerwca 1994 r.
W tej sytuacji do dnia 23 czerwca 1994 r. obowiązywał par. 20 rozporządzenia zastosowany przy orzekaniu w sprawie opłaty manipulacyjnej dodatkowej - przez organy celne obu instancji.
Zaskarżona decyzja wydana została 27 maja 1994 r. i uwzględnia utrwaloną w orzecznictwie administracyjnym zasadę maksymalnego terminu trzydziestodniowego z art. 35 Kpa do wydania decyzji ustalającej wysokość opłaty manipulacyjnej dodatkowej.
(...) Nowe rozporządzenie wykonawcze z dnia 23 czerwca 1994 r. nie ma zastosowania w niniejszej sprawie bowiem opublikowane w dniu 4 lipca 1994 r. od tej daty weszło w życie, a zatem nie może dotyczyć zdarzeń zaistniałych przed dniem 4 lipca 1994 r.