W dniu 21 października 1994 r. otrzymał z MPGK zezwolenie na budowę i użytkowanie grobu na wspomnianym cmentarzu. Jako jego podstawę prawną wskazano rozporządzenia Ministra Gospodarki Terenami i Ochrony Środowiska oraz Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 20 października 1972 r., w którym jest mowa, że sadzenie lub wycinanie drzew może nastąpić tylko.(...). Nie ma tam mowy o sadzeniu krzewów, którym jest posadzona przez niego tuja. Skoro zgodnie z art. 7 Konstytucji RP, organy władzy publicznej działają w granicach i na podstawie prawa, MPGK i Urząd Miasta związane są cytowanym rozporządzeniem.
Pisma tych organów są decyzjami, bowiem podług skarżącego każdy nakaz skierowany do obywatela jest decyzją administracyjną. Potwierdza to (...) Urząd Wojewódzki, który w swoim piśmie z dnia 15 maja 1999 r. uznał wspomniane pisma za decyzję.
Skarżący zaznaczył także, iż tuja nie przeszkadza w przejściu między grobami. Takich krzewów jest kilkaset na cmentarzu i to między grobami.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Rz. wniosło o jej oddalenie z przyczyn wywiedzionych w zaskarżonym postanowieniu.
W polemice z zarzutami skargi podniosło, że zaskarżone odwołaniem pismo nie spełnia wymogów decyzji, bowiem nie zawiera władczego i jednostronnego rozstrzygnięcia sprawy administracyjnej. Informuje ono skarżącego, kto administruje cmentarzem oraz że regulamin cmentarza zabrania sadzenia drzew i krzewów w sposób samowolny.
Pismo to, podobnie, jak wcześniejsze pismo MPGK z dnia 20 kwietnia 1999 r. ma charakter czynności administracyjnej dotyczącej obowiązku wynikającego z aktu prawa. Tym aktem jest regulamin korzystania z cmentarza. Utrzymanie cmentarzy komunalnych i zarządzanie nimi należy do właściwych zarządów gmin /miast/, na których cmentarz jest położony.
Rozporządzenie, na które powołuje się skarżący stanowi, iż sadzenie lub wycinanie drzew na cmentarzach może nastąpić tylko w wypadkach uzasadnionych racjonalną gospodarką zadrzewieniem oraz zgodnie z planem zagospodarowania terenu cmentarza. Zgodne z tymże planem winno być także zadrzewienie i urządzenie cmentarza /par. 3 rozporządzenia/.
Skoro jednak regulamin cmentarza zakazuje samowolnego sadzenia krzewów, skarżący winien się do postanowień regulaminu zastosować.
Organ ponowił pogląd o możliwości zaskarżenia wezwania do usunięcia krzewu do Sądu na zasadzie art. 16 ust. 1 pkt 4 cytowanej ustawy o NSA.
Zaznaczył także, iż tuja w pojęciu encyklopedycznym występuje, jako drzewo iglaste lub krzew z rodziny cyprysowatych.
W piśmie uzupełniającym skargę, stanowiącym replikę na odpowiedź Kolegium skarżący podtrzymał pogląd, że sporne pismo jest decyzją administracyjną odwołując się przy tym do publikacji w Rzeczpospolitej z dnia 29.11.1999 r. pod tytułem "Decyzja Administracyjna", podając, że napisano w nim wyraźnie, iż indywidualne akty administracyjne były nazywane nakazem, zakazem.
Zawnioskował o przeprowadzenie przez Sąd dowodu z biegłego ogrodnika dla stwierdzenia, ze tuja jest krzewem a nie drzewem, z uwagi na znaczenie jakie ta kwestia ma w świetle cytowanego wcześniej rozporządzenia z dnia 20 października 1972 r.